به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در فارس، شعر شیرازی توسط حافظ، سعدی، شاه‌داعی الله و ... نیز سروده شده اما بیژن سمندر علاوه بر احیای آن، نقش مهمی در معرفی آداب، رسوم و مناسبات اجتماعی شیراز در دروان معاصر داشت و الگوی شاعرانی همچون یدالله طارمی و غلامعلی خوشبخت و سایر شاعران بومی سرای شیراز شد.

این هنرمند ترانه‌سرا، آهنگساز، نوازنده و خوشنویس شیرازی پس از سال‌ها تحمل درد و رنج ناشی از بیماری در سن ۸۱ سالگی درگذشت.

وی در سال ۱۳۱۶ در شیراز متولد شد. این هنرمند شیرازی تحصیلات ابتدایی تا لیسانس را در شیراز گذراند و مدرک دکتری خود را در رشته ادبیات در خارج از کشور به دست آورد و با توجه به علاقه بسیار به هنر، دکتری معماری خود را هم در واشنگتن دریافت کرد.

از آثار او بجز سرایش بسیاری از ترانه‌های ماندگار موسیقی ایرانی، می‌توان به دو مجموعه شعر «شیراز» و  «شعر شهر» و «شیراز از گل بهترو» اشاره کرد که هر سه، از آثار تحقیقی و کاوشگرانه در فرهنگ عامیانهٔ مردم شیراز است.

بیژن سمندر از سال ۱۳۸۷، به بیماری پارکینسون مبتلا شد و پس از تحمل ۱۰ سال بیماری امروز دوشنبه 17 دیماه درگذشت.

شعر معروف «شيرازو ميگن نازه واسِي ،آفتُو جِنگش» از سروده‌هاي بيژن سمندر در وصف شیراز است. آخرین بیت از غزل دکتر بیژن سمندر از کتاب «شیراز از گل بهترو» هم این عبارت است: «ای شهر از عالم سـَرُو، شیراز چون گل پَرپَرو/ کو عاشقت عاشقترو؟ کو بیژن سمندرو؟» که حکایت امروز شیرازی‌ها در فقدان اوست.