ویلیام استنلی مروین در شهر نیویورک به دنیا آمد و از همان دوران کودکی زندگی سختی داشت و اکثر شعرهایش نیز الهام گرفته از این شرایط سخت و خشن بود.
مروین پیش از این دو بار توانست جایزه پولیتزر را کسب کند. اولین بار به خاطر موضع سیاسیاش علیه جنگ ویتنام و شعرهایش برای صلح در سال 1971 جایزه پولیتزر را گرفت و دومین بار نیز در سال 2009 به خاطر کتاب شعر سایه شعرای یمانی این جایزه را به دست آورد.
نیویورک تایمز کتاب «مهاجرت» مروین را در فهرست صد کتاب برتر سال قرار داده است. این کتاب جایزهٔ کتاب ملی آمریکا را در سال ۲۰۰۵ و جایزهٔ پیک در سال ۲۰۰۶ را از آن خود کرد. کتاب «کمپانی حاضر» مروین در سال ۲۰۰۶ برندهٔ جایزهٔ ملی ربکا جانسون بابیت شد.
مروین در کارنامه ادبی خود بیش از دهها کتاب شعر و بیست اثر ترجمه دارد. ترجمهٔ افسانههای اسپانیایی، آثار ژان فولن، آنتونیو پورکیا، پابلو نرودا، فدریکو گارسیا لورکا و بخصوص برزخ، دانته آلیگیری از جمله ترجمههای مشهور این شاعرند. به عقیدهٔ او کار ترجمه به سادگی غیرممکن و با این حال ضروری است.
یکی از مشهورترین کارهای مروین «گلهای بهاری وانتادور» در سال ۲۰۰۲ چاپ شد. او این کتاب را به دعوت مجله نشنال جئوگرافی برای شرح سفرنامه خود نوشت. البته این اثر بیشتر از اینکه سفرنامه باشد شاعرانهایست آمیخته با اسطورههاست.
نظر شما