به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، رییس پژوهشکده هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، در نشستی تخصصی - آموزشی که همزمان با هفته میراث فرهنگی و بزرگداشت روز فردوسی برگزار شد، به تحلیل نسخ مصور شاهنامه پرداخت.

نشست تخصصی آموزشی با موضوع «تحلیلی بر نسخ مصور شاهنامه، فلزکاری کهن در فلات ایران و ابریشم بافی» از سوی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مازندران با همکاری پژوهشکده هنرهای سنتی همزمان با هفته میراث فرهنگی در مازندران برگزار شد.

سید عبدالمجید شریف‌زاده، رییس پژوهشکده هنرهای سنتی پژوهشگاه که در این نشست سخن می‌گفت به تحلیل بر نسخ مصور شاهنامه پرداخت و با اشاره به تقارن روز فردوسی و هفته میراث فرهنگی، شاهنامه را یکی از مواریث معنوی و مادی دانست که نسخه‌های متعددی از آن در دوره‌های گوناگون تهیه و مصور شده است و به تحلیل سه نسخه موجود مصور شاهنامه پرداخت.

او با بیان اینکه نسخه یک، جزو اولین نسخه‌های مصور و قدیمی، بنام شاهنامه کاما است افزود: علت نامگذاری این نسخه به این نام به دلیل نگهداری آن در موسسه شرق شناسی کاما در هندوستان است.

شریف‌زاده این نسخه را متعلق به دوره سلجوقی دانست و در ادامه به معرفی و تحلیل تصاویر آن پرداخت.

وی نسخه 2 را، شاهنامه دموت خواند و علت نامگذاری این شاهنامه را در این عنوان کرد که  یک دلال فرانسوی به همین نام این اثر را در فرانسه برگ برگ کرده و فروخته است.

رییس پژوهشکده هنرهای سنتی پژوهشگاه، این اثر را مربوط به دوره ایلخانی و یکی از مهمترین‌ها در جهان دانست و تصریح کرد: این شاهنامه از این نظر مهم است که در ابعاد (377*520 میلیمتر) و در دوره تاریخی که ایرانی نبوده نوشته و مصور شده است.

وی گفت: در دوره ایلخانی حمدالله مستوفی از ادبای مشهور (مقبره او در قزوین) این دوره برای اولین بار شاهنامه‌های مختلف را جمع آوری، تصحیح و نسخه جدیدی را به نام شاهنامه ایلخانی خلق کرد که احتمال دارد این نسخه همان باشد.

شریف‌زاده در ادامه پیشنهاد داد این شاهنامه بنام حمدالله مستوفی نام گیرد و  تصریح کرد: این نسخه یکی از مهمترین شاهنامه‌ها در دوره اسلامی با تاثیرات نقاشی‌های چین است که 180 مجلس از این نسخه در موزه‌های نامی دنیا، از جمله بریتانیا، بوستون، کتابخانه فرانسه، متروپولیتن و... پراکنده است.

او با بیان اینکه یک برگ از این شاهنامه در ایران و در موزه رضا عباسی نگهداری می‌شود به تحلیل مجالس و معرفی این اثر پرداخت.

رییس پژوهشکده هنرهای سنتی نسخه 3 را شاهنامه بایسنقری معرفی کرد که نمونه‌ای نفیس بوده و در کاخ گلستان نگهداری می‌شود و در حافظه یونسکو به عنوان نشانی از سوی ایران ثبت جهانی شده است.