به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، از دو سال پیش تا امروز، یعنی بعد از انتشار مجموعه شعر «سرود روح بزرگ» شاهد انزوای خودخواسته سیدعلی صالحی بوده‌ایم، خلاف گذشته و ایام مستمر پیشین که صالحی همواره حضوری فعال در جراید و روزنامه‌ها داشت، این سال‌های اخیر حتی در انتشار مجموعه شعر تازه نیز طفره رفته و کمتر خبری از وی منتشر می‌شود. پیش از این، چنین روحیه و رویه‌ای از صالحی ندیده بودیم، در تماسی تلفنی و در برابر پرسش مشابه، گفت: «شاید بیماری‌های بی‌رحم مرا از آن پیگیری باز داشته باشند.»
این موضوعی خصوصی بود که صالحی در ادامه به آن اشاره کرد و گفت: «این ایام سخت، شعرهایم را بیشتر گریه می‌کنم تا بنویسم.» با این حال صالحی سرانجام گفت: «اخیرا از نهایی کردن شعرهای تازه‌ام رها شده‌ام؛ فقط پاکنویس چهارم آن سه ماه طول کشید، باز برای رسیدن به رضایت کامل، طی چهار ماه بعد، باز این دفتر تازه را شستم.»
سیدعلی صالحی مثل همیشه عنوان این کتاب منتشر نشده را اعلام نکرد اما گفت: «به زودی آن را به موسسه فرهنگی ـ انتشاراتی نگاه خواهم سپرد. به احتمال قوی پیش از پایان پذیرفتن فصل بهار 1398 حروفچینی این کار آغاز شود.»
صالحی در پاسخ به سوال دیگر من گفت: «یک زمانی مثلا اگر شعر عاشقانه، اجتماعی یا حتی سیاسی برایم مهم بود، اما این دوره، همه این خط و ربط و عین و ذهن و خیال به یک نام پخته و یک معیار سُخته می‌رسند و آن شعر حکمت است. حکمت ... همه چیز است، مادر همه این فاصله‌گذاری‌های تفصیلی و توصیفی است.»
در پایان و در مورد طرح این موضوع که این اواخر در فضای فرهنگی باز شده و دیگر از سانسور چندان خبری نیست صالحی گفت: «حال همه ما خوب است اما تو باور نکن.»
شنبه ۴ خرداد ۱۳۹۸ - ۱۱:۱۳
نظر شما