به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، نشست نقد و بررسی مجموعه داستان شش جلدی «من و رایا» اثر زهرا عبدی با حضور نویسنده، زهره عارفی، مدیر گروه «داستان جمعه»، مرضیه نفری، کارشناس و منتقد ادبی و جمعی از علاقه‌مندان در گروه داستان جمعه واقع در مجتمع ناشران قم برگزار شد.

در ابتدای این نشست زهره عارفی به هدف از برگزاری این نشست اشاره کرد و گفت: قبلاً کتاب‌های زهرا عبدی در انجمن «داستان جمعه» مطرح نشده بود و هدف از این جلسه معرفی مجموعه کارهای این نویسده است تا مخاطبین با آثارش آشنا شوند.

به گفته وی، این مجموعه شش جلدی که نشر «باهوش» آن را منتشر کرده است، می‌کوشد مفاهیم تربیتی را به کودکان انتقال دهد.

در ادامه زهرا عبدی، نویسنده مجموعه «من و رایا» با بیان اینکه نگارش کتاب‌های مختلفی را تجربه کرده است، گفت: از بین 60 کتابی که تا به امروز کار کرده‌ام، این اولین مجموعه‌ای است که با سبکی متفاوت به چاپ رسانده‌ام. این کتاب یکی از دوست داشتنی‌ترین مجموعه‌های من است چون زمان زیادی برای نوشتن آن صرف کرده‌ام و برای خلق کردن کارکتر‌هایش چندین ماه با استادان قم و تهران مشورت کردم.

وی اضافه کرد: در جامعه امروز شاهد این هستیم که کودکانمان بیشتر درگیر گوشی و تبلت هستند و متاسفانه این وسائل با زندگیمان پیوند خورده‌ است. بهترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم، این است که از طریق سواد رسانه‌ای تلاش کنیم آموزش‌های لازم را به بچه‌ها بدهیم تا بتوانند از این وسایل درست استفاده کنند.

این نویسنده کودک و نوجوان تصریح کرد: من تلاش کردم در این داستان‌ها به مسائلی بپردازم که در زندگی روزمره با آن سروکار داریم، به همین دلیل اتفاق تازه‌ای بین من و مخاطب به وجود آمد.

در بخش دیگری از این نشست، مرضیه نفری، کارشناس و منتقد جلسه در رابطه با این مجموعه گفت: از جمله ویژگی‌های این محموعه آن است که با داستانی‌هایی مواجه هستیم که موضوعاتی غیررئال از قیبل ماشین پرنده یا ربات در آن وجود دارد و تصویرگرِ کتاب توانسته تصویری متفاوت به مخاطب عرضه کند.

نفری به ویژگی شخصیت اصلی داستان پرداخت و افزود: وقتی با بچه‌ها در رابطه با این کتاب صحبت کردم، آن‌ها به دید یک ربات به «رایا» نگاه نمی‌کردند بلکه با «رایا» مثل دیگر شخصیت‌های داستان ارتباط برقرار کرده و تحت تاثیر او قرار گرفته بودند.

وی اشاره کرد: در قسمت‌هایی از داستان، «رایا» در نقش یک دوست همبازی و همراه سارا و سیناست و در قسمت‌های دیگر به عنوان شخصی دانا آنها را نصیحت می‌کند.

این منتقد به شکل‌گیری رابطه مخاطب با کتاب نیز اشاره کرد و یادآور شد: با توجه به شکافی که امروزه بین سنت و مدرنیته وجود دارد، این شخصیت توانسته به ایجاد مهارت‌های درست کمک کند. مثلاً تلفن همراه در دست بچه‌ها نیست و روی بازوی «رایا» قرار گرفته، بچه‌ها یاد می‌گیرند درصورت لزوم می‌توانند موبایل را بردارند و از آن استفاده کنند.

مرضیه نفری به اهمیت خانه و خانواده نیز پرداخت و یکی از ویژگی‌های کتاب را حفظ رابطه خانواده عنوان کرد و گفت: خانه و خانواده نماد امینت هستند و در این کتاب خانواده نقش اصلی را دارد و رابطه خانواده خیلی خوب حفظ شده است، اما نقش مادر هنوز سنتی است و بهتر بود یک گام جلوتر می‌رفت تا کتاب در فضای مدرن نیز قرار می‌گرفت.

وی تصریح کرد: بخشی از داستان‌های کتاب داخل خانه اتفاق می‌افتد و بخشی دیگر در پارکی نزدیک خانه یا جنگل. نویسنده با این کار نشان می‌دهد که خانواده نقش مهمی در زندگی می‌تواند ایفا کند و در برقراری ارتباط و کیفیت بخشیدن به زندگی نقش موثری دارد.

در پایان نشست، نویسنده مجموعه داستان «من و رایا» در پاسخ به این سوال که چرا برای «رایا» ابراز احساسات و حس مسولیت پذیری را قائل شده است، گفت: جهانِ داستان می‌تواند به یک صندلی جان دهد. الان ربات‌هایی در دنیا ساخته می‌شوند که احساسات‌شان را بیان می‌کنند، می‌گریند و می‌خندند. از این رو «رایا» مثل بقیه ربات‌ها عمل نمی‌کند و از ویژگی‌های انسانی برخوردار است.