سال‌هاست که انسان در پی کشف موجودات فضایی پروژه‌های زیادی را طراحی کرده که تمامی آن‌ها با شکست مواجه شده است. در حقیقت اوایل قرن هفده میلادی بود که گالیله تلسکوپ جدیدش را ساخت؛ همان موقع بود که سودای یافتن موجودات فرازمینی بالا گرفت؛ تا اینکه یک قرن بعد ویلیام هرشل مدعی شد که ساکنان مریخ از آدم‌های کره زمین بزرگترند وی علت این ادعای خود را گرانش ضعیف‌تر مریخ نسبت به سیاره زمین دانست که همین عامل باعث شده مریخی‌ها قد بلند‌تر از ساکنان زمین باشند.
بیایید کمی واقع‌بین باشیم؛ علم امروز دانشمندان، به ما می‌گوید که حیات این حیاتی‌ترین نعمت بشر؛ تنها در سیاره‌ای مانند زمین یافت شده است. می‌توان گفت این قطعی‌ترین یافته دانشمندان است؛ اما در اینجا یک پرسش به وجود می‌آید که در میان میلیاردها کهکشان و ستاره موجود در کیهان احتمال وجود موجودات فضایی چقدر است؟
پائول دیویس در کتاب «سکوت وهم‌آور» به موضوع وجود موجودات فضایی می‌پردازد اینکه آیا ما تنها‌ترین موجودات کیهان هستیم یا خیر؟ وی در مقدمه کتابش به این موضوع اشاره می‌کند که صرفا نمی‌خواسته کتابی بی‌خاصیت بنویسد که در تحسین کارهای قبلی محققان باشد به همین منظور تصمیم گرفته است نگاهی جامع به اهداف و فرضیه‌های تحقیقات بزرگ در این زمینه بیاندازد. دیویس در فوریه سال 2008 کارگاهی در دانشگاه آریزونا با مضمون صدای سکوت برگزار کرد.
کتاب «سکوت وهم‌آور» قسمت‌های زیادی بحث‌های این نویسنده را در کارگاه صدای سکوت است. منصور نقی‌لو مترجم این اثر در گفت‌وگو با ایبنا می‌گوید: «محتوای این اثر از دیرباز برای بسیاری از علم‌دوستان جذاب و قابل توجه است و موضوعاتی که در آن درج شده است همواره جزو بحث‌برانگیز‌ترین موضوعات علمی در دنیای کیهان است؛ در حقیقت این اثر به تنهایی انسان در کیهان می‌پردازد که آیا ما تنها موجودات کیهان هستیم یا خیر؟ اگر موجودات فضایی وجود دارند چرا خود را نشان نمی‌دهند؟ در واقع این کتاب شکل و شمایل آن‌ها را به مخاطب نشان می‌دهد؛ همچنین به فعالیت‌های ناسا هم تاکید می‌کند که شاید تحقیقات آن‌ها درباره موجودات فضایی اشتباه باشد . احتمالا آن‌ها شیوه دیگری برای ارتباط دارند که با شیوه ارتباطی ما متفاوت است.»
در بخشی از کتاب به واکنش انسان‌ها در صورت حمله موجودات فضایی اشاره دارد در این بخش آمده؛ «در یک صبح سرد و مه‌آلود در ماه آوریل 1960 اخترشناس جوانی به نام فرانک دریک به آرامی کنترل یک دیش 26 متری را در رصدخانه ملی رادیو اخترشناسی آمریکا واقع در ویرجینای غربی به دست گرفت. دریک مشتاقانه امیدوار بود که موجودات فضایی ساکن سیاره دور که به دور ستاره تائوسی می‌چرخد، سیگنال‌های رادیویی را به سمت ما مخابره کنند و دیش رادیوویی قدرتمند او موفق به شناسایی آن سیگنال‌ها شود. پس از گذشت نیم ساعت او به این نتیجه رسید که هیچ چیز مهمی به دست نخواهد آورد. ناگهان یک‌سری صداهای شگفت‌آور از بلندگو و دستگاه ضبط صوت بلند شد دریک تعادل خود را از دست داد و تقریبا از صندلی‌اش به زمین افتاد... آیا این واقعا مخابره‌ای موقت از جانب موجودات فضایی بوده است؟»
نقی‌لو با اشاره به انتشار اخبار حمله موجودات فضایی به کره زمین می‌گوید: «در صورت وجود موجودات فضایی که مردم زمین باید تصمیم بگیرند که باید چه کرد؛ برای مثال ناسا شاید بداند که موجودات فضایی وجود دارد و شاید به زمین حمله کنند. نویسنده در این اثر معتقد است، نمی‌‌توان این خبر را به یک‌باره به مردم گفت و احتمالا هرج و مرج عظیمی به وجود می‌آید. این کتاب راه‌کار‌های جالبی برای جلوگیری از هرج و مرج می‌دهد؛ اینکه ابتدا اخترشناسان باید بررسی کنند که آیا این خبر صحت دارد یا خیر و بعد باید در دسترس آژانس‌های فضایی مختلف قرار گیرد در مرحله بعدی این دولت‌مردان هستند که باید وارد کار شود که به گونه‌ای که موجب ترس و وحشت مردم نشوند.»
به گفته این مترجم: «نویسنده بررسی می‌کند که آیا موجودات فضایی وجود دارند یا خیر؟ در حقیقت فعالیت وی در پژوهش‌هایش بررسی سیگنال‌های فضایی است؛ اما تاکنون هیچ دستاوردی نداشته است و در مقدمه کتاب هم به این اشاره می‌کند که یک پژوهشگر متوجه سیگنالی مشکوک از فضا به سمت زمین می‌شود؛ بعد بررسی‌های فراوان مشخص می‌شود که این سیگنال ساخته دست بشر بوده که نام آن سیگنال «wow» است؛ در نهایت همه سیگنال‌هایی که به دست دانشمندان رسیده از سوی ماهواره‌ها ارسال شده‌اند یا در کل از سوی موجودات فضایی نبوده‌اند و همگی ساخته دست بشر هستند.»
شاید برخی مخاطبان پیش از مطالعه کتاب بپندارند که این اثر حاصل تخیل نویسنده است اما درج نظریه‌های گوناگون در رابطه با موجودات فضایی و نقد آن‌ها از سوی نویسنده حاکی از نگاه واقع‌بینانه وی درباره این موضوع بوده است؛ نقی‌لو در این‌باره می‌گوید: «در رابطه با نظریه‌های اشاره شده در کتاب باید بگویم که نویسنده هیچ نظریه‌ای از خود مطرح نمی‌کند و هیچ فرضیه و خیال‌پردازی ندارد. وی دانشمندان بسیاری را معرفی می‌کند و ارتباط آن‌ها را با وجود و عدم وجود موجودات فضایی بیان می‌کند و در بخش نتیجه‌گیری کتاب به این اشاره می‌کند که هنوز داریم تلاش می‌کنیم که آیا موجودات فضایی وجود دارند یا خیر وی معتقد است، فناوری‌های ما هنوز خیلی محدودند به قدری که ما با تمام پیشرفت‌هایمان نتوانسته‌ایم منظومه شمسی را درست به طور کامل کاوش کنیم.»
در بخشی از کتاب به مهاجرت انسان به سوی مریخ اشاره شده است و نویسنده چنین امری را تقریبا محال می‌پندارد این مترجم می‌گوید: «نویسنده امیدوار است ما باید کاری کنیم که مشاهدات خود را بالا ببریم؛ اینکه اگر انسان بخواهد از زمین خارج شود راهکارش چیست؟ بالاخره انسان باید از زمین به تدریج خارج شود چراکه منابع زمین محدود است؛ همانگونه که ایلان ماسک گفته است ما مجبوریم تا 2030 زمین را ترک کنیم. اما از نظر عصب‌شناسان این امکان‌پذیر نیست؛ چرا که بدن انسان فقط می‌تواند در شرایط زیست‌محیطی زمین زندگی کند.»
کتاب «سکوت وهم‌آور» نوشته پائول دیویس، در 264 صفحه، به قیمت 29 هزار تومان از سوی انتشارات سبزان روانه بازار نشر شد.
نظر شما