به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از نیویورک‌تایمز، سوزان کامیل، ویراستار معروف ادبی که به نویسندگان زیادی کمک کرد و تشکر و قدردانی نویسندگان از او در آثارشان سبب شد نامش برای خوانندگان در چند دهه آشنا باشد روز یکشنبه در منهتن درگذشت.
 
باب کان، همسر خانم کامیل گفت ویراستار معروف بر اثر پیچیدگی‌های ناشی از سرطان ریه از دنیا رفته است.
 
خانم کامیل روزها و هفته‌ها کار می‌کرد و خودکار قرمزش را بر روی نوشته‌ها می‌کشید تا نویسنده‌های مختلف را تربیت کند. جونی اویوانز، کارفرمای خانم کامیل در سیمون و شوستر درباره‌اش گفت: «همه به صداقت او، چشمان تیزبینش، و حساسیت ویژه‌اش به زبان و داستان اطمینان داشتند. نویسندگان بخشی از خانواده‌اش بودند و فقدان خانم کامیل برای همه‌شان دردناک خواهد بود.»
 
از آثاری که خانم کامیل ویراستاری کرد می‌توان به «کیشوت»، آخرین اثر سلمان رشدی و نامزد جایزه بوکر، «رقص آب» نوشته تا نهیسی کوتز، «نام من لوسی بارتون است» نوشته الیزابت استرات که از پرفروش‌های نیویورک‌تایمز شد، و «سقوط کاترسکیل» نوشته اَلگرا گادمن که فینالیست جایزه کتاب ملی در سال 1998 هم شد اشاره کرد.
 
اندی وارد، رئیس انتشارات رندوم هاوس درباره خانم کامیل گفت: «کامیل توانایی خاصی داشت و به نویسندگان این حس را می‌داد که کارشان اهمیت زیادی دارد و در نهایت موفق می‌شوند. درست مانند انتقال بی‌نظیر عقاید فردی به فرد دیگر و به نظرم خانم کامیل این کار را بی‌نقص انجام می‌داد.»
 
سوزان لاری کامیل در تاریخ شانزدهم سپتامبر سال 1949 در منهتن به دنیا آمد. کارشناسی ادبیات انگلیس و آمریکا را از دانشگاه جورج واشنگتن دریافت کرد. کارش را با انتشار آثار کودک در مک‌میلان آغاز کرد.
 
سیمون و شوستر در سال 1979 کامیل را استخدام کرد و در سال 1987 مدیر اجرایی این انتشارات معروف شد.
 
در سال 2008 به انتشارات رندوم هاوس رفت و به عنوان رئیس بخش ویراستاری این مجموعه مشغول به کار شد. دو سال بعد مدیر نشر رندوم هاوس شد.