به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، سعید کلاری؛ مدیر چاپخانه ناب نقش و فعال صنفی با ارسال یادداشتی به مناسبت پایان سال 1398 به بررسی وضعیت صنعت چاپ کشور پرداخته است.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

سونامی تعطیلی صنعت چاپ در سال 98
بوی بهار به مشام می‌رسد، نویدبخش روزهای پایانی سال ۹۸ است، سالی که به اعتقاد بنده برای صنعت چاپ، به‌سختی و کندی گذشت. این سال با تمام فراز و فرودهایش و با تمام سختی و آسانی‌هایش، اتفاقاتی در دل خود ثبت کرد که به گمانم تا قبل از آن به این شدت، حدت و بعضا گستردگی تجربه نشده بود.

پیش‌تر در یادداشت نوروزی سال ۹۸ عنوان کرده بودم که با توجه به داده‌های اقتصادی و سیاسی و تحلیل جمیع آن‌ها، امسال را سال سختی می‌بینم و لازم است که کمربندها را محکم‌تر بست؛ اما هیچ‌وقت گمان نمی‌کردم که این سختی به‌گونه‌ای باشد که بستن گره از آخرین گیره کمربند هم گذر کرده و نفس‌ها را به شماره بیندازد و به قول معروف «ما را به سخت‌جانی خود این گمان نبود».

بحران زینگ و کاغذ و همچنین ملزومات که از اواخر بهمن و اسفند شروع شده بود، خبر از شروع سالی بد و پر از استرس می‌داد. ناکارآمدی‌ها در زمینه کاغذ، باعث شده بود تا پایین‌ترین سطوح نهادهای صنفی هم آلوده شوند و حواشی به‌وجود آمده، موجب ناراحتی و تکدر خاطر همکاران شد.

این بحران در اواسط تابستان با سیاست‌های دولت تا حدودی کنترل شد اما در ادامه تا پایان سال متاثر از رخدادهای سیاسی و نوسانات ارزی، روی آرامش و ثبات را به خود ندید و همین بی‌ثباتی، تاثیر مخربی بر صنعت چاپ کشور گذاشت؛ به‌طوری که سونامی تعطیلی واحدهای چاپی که از چندین سال قبل آغاز شده بود و هر سال تعداد بیشتری را گردونه فعالیت خارج می‌کرد، امسال هم متاسفانه با قربانیان بیشتری به روند خود ادامه داد.

شرایط ادامه فعالیت برای بسیاری از چاپخانه‌ها مخصوصا واحدهای کوچک بسیار سخت‌تر شد و بیشترین تعداد تعطیلی مربوط به این چاپخانه‌ها بود. از سوی دیگر انتخابات اتحادیه در تیرماه ۹۸ که با حضور چهره‌های جوان و توانمند، می‌توانست از اتفاقات شیرین امسال باشد، متاسفانه با حواشی بسیار آمیخته شد و شاهد اتفاق بی‌سابقه‌ای بودیم. 

متاسفانه شیرینی انتخاباتی که امیدوار بودیم منشاء تحولات مثبتی برای صنعت چاپ باشد، به کام همگان و کل صنف تلخ شد و بعد از حدود ۸ ماه، هنوز تکلیف این انتخابات روشن نیست. این بلاتکلیفی و بی‌ثباتی مدیریت در سطح کلان صنفی باعث تضعیف بیش از پیش جایگاه صنعت چاپ و ناتوانای در استیفای حقوق صنفی است.

مساله بعدی ۱۱ شهریور روز صنعت چاپ و برگزاری جشنواره صنعت چاپ است که همیشه محل مناقشه بین همکاران و اتحادیه از یک سو و وزارت محترم فرهنگ و ارشاد به عنوان مجری بوده. این رویداد به‌عنوان یک فرصت طلایی که پتانسیل‌های زیاد اما مغفول مانده‌ای در خود دارد، هیچگاه نتوانسته رضایت خاطر اهالی صنعت چاپ را حتی به طور نسبی برآورده کند.

می‌توان گفت به دلیل دچار شدن این رویداد به تکرار و کلیشه‌‌ها، بدون هیچ تغییر متناسب با تحولات روز و یا خلاقیتی در اجراء، برگزاری آن باری به هر جهت و از سر رفع تکلیف شده است. بعضی بخش‌های آن نیز مثل قسمت مسابقات، منفک شده و در ماه‌های دیگری بدون پوشش خبری و به شکل بدی انجام گرفته است که اتفاق خوبی نیست. به اعتقاد بنده این اتفاق، فرصت‌سوزی بزرگی محسوب می‌شود و لازم است از سوی طرفین، تدبیری برای این امر مهم اندیشه شود.

در گام دیگر برگزاری بیست‌و‌ششمین نمایشگاه صنعت چاپ در آذر ماه از دیگر رویدادهای بزرگ صنعت چاپ بود که آن هم به مانند جشنواره چاپ، دچار یکنواختی و عدم ارتقاء و جنبه‌های بین‌المللی شده و فقط نام بین‌المللی را یدک می‌کشد. در این دوره، تقلیل سطح نمایشگاه به یک بنگاه بازاریابی داخلی و در کنار آن، انتشار اخباری پیرامون مسائل مدیریتی و مالی آن، وجود نارضایتی و همچنین شکایاتی از برگزارکنندگان نمایشگاه باعث ایجاد حواشی شد که تماما نشان از ضعف مدیریتی برگزارکننده دارد.

به اعتقاد بنده یکی از اصلی‌ترین دلایل این اتفاقات، وجود اتحادیه ضعیف چاپ و انتخابات ناتمام صنف چاپ تهران است که باید با پیگیری دلسوزان صنفی به ساماندهی آن پرداخت. به‌جز این مساله؛ در‌حالی که چاپخانه‌داران با برنامه‌ریزی برای افزایش راندمان کاری، خود را برای ماه های پایانی سال آماده می‌کردند به یک‌باره با همه‌گیر شدن آفت و بلای ویروس کرونا، دچار چالشی بزرگ شدند.

مسلما در این وانفسای اقتصادی و وجود هزار و یک مشکل ریز و درشت، برای هر مدیر چاپخانه‌ای دو ماه پایانی سال نقطه امیدی برای بهبودی شرایط کاری است اما متاسفانه این اتفاق و درگیری کل کشور و مردم و تعطیلی‌های اجباری، باعث خسران زیادی شده که با توجه به گفته مقامات مسئول، دامنه آن تا خرداد ماه ادامه دارد و این به معنی نابودی فضای کسب و کار و در یک کلام یعنی؛ فاجعه است.

در شرایط کنونی، صنعت چاپ به مانند دیگر صنایع تولیدی، به‌سختی در حال مبارزه برای ادامه حیات خود  است و مصیبت‌هایی موجود، توان ادامه راه را از مدیران سلب می‌کند.

امیدوارم با عزم ملی و وحدت همگانی، هرچه زودتر بر این مشکل بزرگ و دیگر مشکلاتی که گریبان‌گیر همکارانم شده، فائق آییم، از شرایط بدی که در آن قرار داریم، خارج شویم و با امید به آینده‌ای بهتر، طی طریق کنیم. به امید روزهای روشن.