مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی و دبیر انجمن آثار و مفاخر فرهنگی این استان، طی پیامی فرا رسیدن 25 فروردین ماه، روز ملی بزرگداشت عطار نیشابوری را تبریک گفت.
«آفرین جان آفرین پاک را
آن که جان بخشید و ایمان خاک را»
« گاهی سخنم به صد جنون بنویسند
گاه از سرِ عقلِ ذوفنون بنویسند
گر از فضلایند به زر نقش کنند
گر عاشق زارند به خون بنویسند»
واپسین دهه از نخستین ماه هر سال، برای دلبستگان فرهنگ و ادب و معرفت و علاقه مندان به آثار و مفاخر فرهنگی میهن اسلامی، بهویژه خراسان رضوی و دیار کهن نیشابور، با شور و شوق بزرگداشت شیخ فریدالدین عطار نیشابوری همراه است.
۲۵ فروردین ماه، در تقویم فرهنگی کشور ما، روز بزرگداشت یاد و نام بلند و پرافتخار شخصیتیست که در خطّه شعر و ادب عرفانی به شایستگی و بزرگی نام و مقام یافته و در این وادی نه تنها صاحبدلان را به تحسین و آفرین واداشته که بزرگانی همچون مولانای بلخی را وامدار و منت پذیر خویش ساخته است:
«هفت شهر عشق را عطار گشت
ما هنوز اندر خم یک کوچهایم»
شاعر دلسوخته و راز آشنایی که آثار نغز و پرمغزش، از مثنویهای پربارش همچون الهینامه و اسرارنامه و مصیبت نامه و منطقالطیر گرفته تا غزلیات پرشور، رباعیات جاندار و تذکرةالاولیای ارجمندش، در عالم معرفت و میان اهل معنا همچون ورق زر بر سر دست میرود و چشمه زلال قریحه و اندیشه نابش کام تشنگان معرفت و معنویت را در سراسر جهان تر و تازه میدارد:
«موج سخنم ز اوج پروین بگذشت
وین گوهر من زطشت زرین بگذشت
نتوان کردن چنین سخن را تحسین
کاین شیوه سخن ز حد تحسین بگذشت»
بر همین اساس، بزرگداشت عطّار و تلاش در راه شناخت و معرفی وی به جامعه، در حقیقت بزرگداشت علم و ادب و معرفت ایرانی_اسلامی از سویی و پاسداشتن گنجینه گرانبار آثار و مفاخر فرهنگی کشور، به عنوان پشتوانه سترگ عزّت و غرور ملی، از سوی دیگر است. دو وظیفه و بلکه رسالت خطیری که در شرایط کنونی باید بیش از پیش جدی گرفته شود و بدان اهتمام گردد.
اگر چه به رسم معهودِ سالهای پیشین، امسال نیز مراسم، آیینها و برنامه های مفید و متنوعی در پاسداشت و بزرگداشت سالک هفت شهر عشق پیشبینی شده بود، امّا متأسفانه لزوم رعایت بعضی ملاحظات بجای بهداشتی برای جلوگیری از شیوع بیشتر بیماری جهانگیر کووید-۱۹، فرصت گرانبهای گردهمایی در تجلیل یاد و نام او را از ما گرفت و خیل مشتاقان وی را از فیض حضور در زادگاه و زیارت آرامگاه بشکوهش محروم ساخت. با این حال جای آن دارد که این فرصت از دست رفته با تداوم و گسترش کوششهای علمی، پژوهشی، ادبی و هنری پیرامون احوال و آثار عطّار از سوی اصحاب فکر و فرهنگ و ادب و هنر و نیز اهتمام همگان، بویژه نسل جوان به شناخت هرچه بیشتر وی از راه مطالعه آثار گرانقدرش در فرصتهای فراغتِ در خانه ماندن تا حدودی جبران شود.
اینجانب ۲۵ فروردین، روز ملّی بزرگداشت عطّار نیشابوری را به همه مردم فرهنگمدار ایران، بویژه همدیاران حقگزار وی و اهالی بزرگ فکر و فرهنگ و ادب کشور تبریک میگویم و در جوار مرقد نورانی حضرت امام رضا « ع »از درگاه ایزد یگانه و یکتا برای همگان بهروزی و تندرستی آرزو می کنم.
نظر شما