به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، هایده حائری بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که مدتی است کمتر در محافل هنری حضور دارد، در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره این روزهای خود بیان کرد: شرایط قرنطینگی و در خانه ماندن برای ما خیلی پیش‌تر ایجاد شده بود و حتی قبل از کرونا نیز ما بیشتر در خانه بودیم چرا که زمینه برای حضور امثال ما خیلی فراهم نیست.
او ادامه داد: اما بی‌کار نمانده‌ام و مدتی است که مشغول ترجمه و تألیف کتابم هستم که تقریباً کارهایش به اتمام رسیده و ادامه‌ای است بر موضوعاتی که به دانشجویانم تدریس می‌کردم. در این کتاب به اهمیت تجربه‌های در کلاس و بازخورد آن روی صحنه پرداخته‌ام که البته هنوز برای آن عنوانی در نظر نگرفته‌ام. درواقع ایده‌هایی از مطالعاتی که در این زمینه داشتم گرفتم و واکنش‌های خودم را نسبت به آن‌ها در این کتاب مطرح کرده‌ام. البته با توجه به شرایط چاپ کتاب در ایران باید بسیاری از مسائل تعدیل شوند. از سوی دیگر مشغول ترجمه کتاب "زندگی من تاکنون" نوشته جین فوندا در سال 2005 هستم که در حال ترجمه است و امیدوارم به‌زودی تمام شود و بتوانم آن را به چاپ برسانم.
این بازیگر پیشکسوت همچنین افزود: جدای از این دو کتاب، در حال حاضر مشغول نگارش کتاب خاطراتم هستم که یک بیوگرافی است و امیدوارم که به‌زودی تمام شود و بتواند در دسترس علاقه‌مندان به بازیگری قرار گیرد. در این کتاب بیشتر به زمینه‌هایی که باعث شد من وارد این عرصه شوم و تئاتر بخوانم و تجربیات خودم می‌پردازم.
بازیگر "دفتری از آسمان" با بیان این که با جوانان همکاری‌هایی دارد و در زمینه مشاوره به آن‌ها کمک می‌کند، گفت: در این روزها در زمینه نمایشنامه‌خوانی و روخوانی متون نمایشی به یک تیم جوان مشاوره می‌دهم. این دوستان تحت عنوان"بیکار نمی‌نشینیم" مشغول فعالیت هستند و در صفحه اینستاگرام خود اجراهایی دارند و به شکل روتین قصد دارند این فعالیت را ادامه دهند. البته مشکلات تکنیکی در این زمینه وجود دارد، اما تلاش می‌کنیم با این شرایط بهترین کار را ارائه کنیم و در معرض دید عموم قرار دهیم. هرچند من معتقدم تئاتر تنها هنری است که زنده است و به‌صورت زنده معنا می‌یابد و بدون حضور تماشاگر جنبه فیلم پیدا می‌کند. یا حتی فیلم تئاتر که کاری دیگر است و دکوپاژ و دکور دارد که از تئاتر دور است، وقتی شما رودررو با مخاطب در تماشاخانه قرار می‌گیرد اصل است. نمایشنامه‌خوانی در مقابل دوربین نه فیلم تئاتر است و نه تئاتر، اما همین که این ایده را دارند خوب است و من سعی می‌کنم آن‌ها را تشویق کنم تا به این راه ادامه دهند.
حائری درباره چگونگی سپری کردن دوران قرنطینه و در خانه ماندن نیز توضیح داد: فکر می‌کنم در این روزهای بهاری و با توجه به شرایطی که باید در خانه بمانیم، مرور اشعار شعرای قدیمی مانند رودکی و مولانا مفهوم دیگری دارد. به نظر می‌رسد در این روزها پی به معنای واقعی این اشعار می‌بری و با دقت بیشتری آن را می‌خوانی چون با کلام و تفکر خلاقانه نوشته شده‌اند و تازه متوجه می‌شوی این رنگ‌ها، آسمان آبی، آفتاب و ... چه معنایی در اشعار آن‌ها دارد. پیش از این شاید خیلی به این مفاهیم توجه نداشتیم اما این روزها که از دسترسمان خارج هستند بیشتر به آن‌ها فکر می‌کنیم و به ما آرامش بیشتری می‌دهند. همچنین یکسری نمایشنامه‌ها را دوباره خوانی می‌کنم مانند کارهای برشت تا در زمان مناسب بتوانم دوباره کار کنم.
او ادامه داد: علاوه بر این‌ها آشپزی می‌کنم و به تجربیات جدید فکر می‌کنم چون باید در این روزهای کم‌تحرکی غذاهای جدید درست کرد. به هر حال دورانی است که باید گذراند و با این واسطه‌های جدید اجتماعی با دیگران در ارتباط بود. من بیشتر با بزرگان فامیل از این طریق در تماس هستم و درباره گذشته، حال و آینده با آن‌ها صحبت می‌کنم.
این بازیگر پیشکسوت همچنین چند پیشنهاد برای مخاطبان داشته و گفت: به علاقه‌مندان حوزه کتاب"نیچه نه، فقط بگو مشد اسماعیل" نوشته پرویز کلانتری را که درباره هنرهای تجسمی در دهه 40 و 50 است و "آن چنان که بودیم"نوشته لیلی گلستان را پیشنهاد می‌کنم. همچنین کتاب "همه نام‌ها" نوشته ژوزه ساراماگو با ترجمه عباس پژمان دیگر کتابی است که به علاقه‌مندان، خواندنش را در این روزهای در خانه ماندن توصیه می‌کنم.