به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اصفهان، کتاب «زمان فراموشی» نوشته علیرضا جمالزاده، نویسنده اصفهانی توسط نشر سیمرغ آسمان آذرگان با شمارگان 500 نسخه چاپ و راهی قفسه‌ کتاب‌فروشی‌ها شده است.
 
این کتاب از سه بخش در فضای ادبیات سورئالیستی تشکیل شده است. «زمان فراموشی» دربرگیرنده رویکردی بر مبنای فلسفه غرب به رویداد‌ها از نگاه حیوانات، و دارای روایاتی است که ممکن است انسان‌ها در زندگی روزمره با آن روبه‌رو شوند. در این سه بخش سه راوی مختلف به روایت می‌پردازند که در کلیت، یک داستان مشترک را تشکیل می‌دهند. فارغ از فردیتی که هر روایت دارد، کتاب دارای یک ساختار کلی است و خواننده در انتها پی به مفهوم زمان فراموشی می‌برد؛ موضوعی که در عنوان کتاب خودنمایی می‌کند.
 
در بخشی از مقدمه این رمان آمده است:
فراموشی از بدو تولد و بازگشایی چشم در ما صورت می‌پذیرد و بر این بنده حقیر مبرهن است که زمان فراموشی برای هر یک از ما زمانی متفاوت است. فراموشی در راه، فراموشی در پایان و پایان راه. فراموشی، صرفا اتفاقی است در لحظه‌ای تا ما مانند لوحی سفیدرنگ و با نوری که چشم را از دیدار باز می‌دارد، در خود فرو برویم و برای به یادآوری خویش و خویشتن از نقطه پایان، آغاز کنیم.
 
در ادامه این مقدمه می‌خوانیم:
فراموشی کلمه‌ای است تا به ما یادآوری کند که در هر نقطه و در هر زمان این ما هستیم که در رأس دایره باید به کندوکاو خود بپردازیم. حقیقت و چرایی هستی و نیستی خود را دریابیم. یک رود برای سیقل خوردن و زلال شدن باید از مکان‌های تنگ و تاریک و صعب‌العبور، عبور کند. داستان ما صرفاً حول وقایعی در جریان است که شاید در عالم حقیقی هرگز اتفاق نیفتد. هرچند نویسنده بر آن اذعان دارد که تمام داستان ثانیه و لحظه به لحظه برای اتفاق افتاده است. اینک این خواننده است که در پس سیر کردن کلمات در خواهد یافت که آیا خود نیز در آن‌ها زندگی کرده است یا فقط داستانی خیالی است تا هرچند کوتاه مارا به درون کشد و حقیقتی را بر ما نمایان سازد.