رمان «بوى مار» نوشته منیرالدین بیروتى از سوی نشر نیماژ به بازار کتاب عرضه شد.
رمان «بوی مار» بیروتی نیز همچون سایر آثار این نویسنده، زبان و فرمی متفاوت با آثار دیگرش دارد و این بار بهدلیل فرم روایت رمانش (نامهنگاری و روزنامهنگاری) زبانی روانتر برگزیده که در ظاهر خواندنش را سهلتر کرده اما در عین حال شکل ذهنی داستان، فراز و نشیبهای خاص خودش را دارد.
شخصیت اصلی داستان نامش «عمید» است. نامی که خود گویای معانی بسیار و حتی متضادی است. معنی این اسم در فرهنگ معین سرور و بزرگ قوم است، در دهخدا معادل دلشکسته و غمگین از شکست خوردن در عشق و در فرهنگ عمید معادل سردار و همچنین مسئول اخذ مالیات! عمید به دیگران و به عزیزانش نامه میدهد و در این جهت است که سعی میکند پرده از رازهای واقعه بردارد.
در بخشى از این رمان میخوانیم:
«این را همیشه بهیاد داشته باش که هر کسی (خوب بشنو و خوب بفهم که میگویم «هر کسی») بگوید یا بخواهد که به تو نشان بدهد (با هر زبان و هر شیوهای) که رمزآلود است و عجیب و مرموز، یا ابله است و یا شیاد و هرکدام هم که باشد درهرحال دوری جستن از او امری است واجب و حتی فریضهای است محتوم!»
این رمان 343 صفحه است، با جلد شومیز، کاغذ سبک و با قیمت 59000 تومان به بازار نشر عرضه شده است.
منیرالدین بیروتی (متولد سال 1349 در بغداد)، نویسنده ایرانی که توانسته دوبار جایزه ادبی گلشیری را از آن خود کند. یک بار برای مجموعهداستان «تک خشت» سال 1383 و بار دیگر برای رمان «چهار درد» سال 1385. حضور در کلاسهای هوشنگ گلشیری و بعدها کلاسهای شهریار مندنیپور از او داستاننویسی ساخته که سعی در خلق و ایجاد فضاهای نو دارد و البته که به زبان و تشخصی منحصربهفرد در آثارش رسیده است. بهویژه اینکه در هر اثر وی میتوان ردپای تكنیکها و یک فرم متفاوت را جستوجو کرد. در عین حال زبان و نثر بیروتی همواره خاص و بهشیوه خودش بوده است.
مجموعهداستانهای «فرشته»، «تک خشت» (برنده جایزه گلشیری)، «دارند در میزنند»، «آرام در سایه»، و رمانهای «چهاردرد» (برنده جایزه گلشیری)، «سلام مترسک»، «ماهو» و «بحر و نهر» آثار او در طول سه دهه اخیر است.
نظر شما