کتاب «امواج پست مدرن» از مجموعه [تاریخ هنر معاصر جهان] نوشته علیرضا سمیعآذر منتشر شد.
پستمدرنیسم به تعبیری که در این کتاب آمده است، دربرگیرنده جریانهای پراکندهای است که به منظور رهایی از محدودیتهای هنر مدرنیستی پدیدار شدند. این جریانها اغلب بر ظرفیتهای معناشناختی اثر هنری متمرکز شده و تعامل روشنفکرانهتر با مخاطب و دوری از تاثیرگذاریهای احساسی و روانی را درپیش گرفتند. در سالهای اولیه به چالش کشیدن پارادایم مدرنیسم در اشکال بسیار متنوعی ظاهر شد، لیکن بعدها با فراگیری رویکردهای مشابه در امریکا، اروپا و حتی آسیا مشخص شد که هنر پاپ بیش از هر جریان دیگری در قامت موج اصلی و محوری هنر پستمدرن ظاهر شده است. اگرچه ظهور هنر پاپ در امریکا رقم خورد، اما حالا میتوان جلوههای مختلفی از آن را در دیگر نقاط جهان نیز مشاهده کرد.
پستمدرنیسم فاقد بیانیه روشن و مبانی نظری قابل تحلیل است و بهجای یک موج مشخص قابل شناسایی، امواجی متنوع با رویکردهای گوناگون را دربرمیگیرد. این امواج تاحدی نتیجه توسعه فرهنگ شهری و زیباییشناسی همگانی هستند و درعین حال تحت تاثیر ترواشات عرصههای دیگری چون مد، رسانه، تبلیغات و تکنولوژی بر فرآیندهای هنری.
در جلد اول تاریخ هنر معاصر جهان، نخستین چالشها در برابر هنر مدرنیستی و ظهور آوانگارد جدید تشریح شد. در جلد دوم دو جریان محوری هنر معاصر؛ هنر مفهومی و هنر مینیمالیستی، تبیین و الگووارههای نوین در آفرینش هنری معرفی شدند. کتاب حاضر خط سوم هنر معاصر را مورد بحث قرار میدهد که بیش از دو جریان پیشین گستره جهانی پیدا کرده و مترادف با پستمدرنیسم شناخته میشود. فصول مختلف کتاب برآنند تا تصویری اجمالی از طوفان ایدهها و رویکردها ناشی از انفجار پستمدرنیستی در صحنه جهانی هنر را با تحلیل مشهورترین نمونهها ارائه نمایند. از مهمترین هنرمندانی که آثارشان در فصول مختلف این کتاب به تفصیل بررسی و نقد شدهاند، میتوان به روی لیکتناستاین، اندی وارهول، کلاس اولدنبرگ، دیوید هاکنی، گرهارد ریشتر، سیگمار پولکه، کریستو، دیمن هرست و آی ویوی اشاره کرد.
نظر شما