به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، پاسداشت یاد و نام بزرگان و مفاخر کشور راهی است برای الگوسازی؛ راهی که کمک می‌‏کند جوانان با زیست علمی و شخصی این عزیزان آشنا شوند و با الگوگیری، راه پُرتلاش و پُرافتخار آن‌ها را ادامه دهند. بنیاد ملی نخبگان از چند سال قبل اقدام به برگزاری مراسم تکریم از نخبگان و مفاخر معاصر ایران‏ زمین در سراسر کشور کرده است که گزارش آن در بولتنی به نام «طواف شمع» و نشریه‌­ای به نام«هنرنامه» منتشر شده است. بازخوردهای این اتفاق مبارک باعث شد تا خبرگزاری کتاب ایران با همکاری بنیاد ملی نخبگان تصمیم به درج برشی از زندگی شخصی و حرفه‌‏ای این بزرگان زیرِ نام «قاب روایت» کند. این مجموعه به قلم «محسن شاه‌رضایی» نوشته شده و تقدیم به خوانندگان خبرگزاری کتاب ایران می‏‌شود.
 
متن این شماره قاب روایت به شرح زیر است:

«زبان و ادبیات فارسی را دوست ‌داشت، آن‌قدر که تحصیل در رشته ادبیات را بر رشته پزشکی ترجیح داد و در زمره دانشجویان دانشکده ادبیات دانشگاه تهران درآمد. در حین تحصیل، با زبان‌های باستانی ایران آشنا شد. می‌دانست زبان‌ها وقتی به زوال می‌روند و می‌میرند که دیگر بدان‌ها توجه نمی‌شود. همان سرنوشتی که زبان‌های باستانی ایران پیدا کرده بودند. او تصمیم گرفت برخی از آنها را فرابگیرد و میراث فرهنگی باقی‌مانده از آنها را احیا کند. اما تخصص آن نزد اساتیدِ خارج از ایران بود. پس قصد سفر کرد و سال‌های مدیدی را در آمریکا و سایر کشورها به تحصیل و پژوهش پرداخت. او سرانجام با فراگیری زبان سغدی به کشور بازگشت و با تربیت شاگردان و ترجمه آثاری از این زبان، گنجینه‌ای از تاریخ و تمدن کهن را به روی علاقه‌مندان به فرهنگ ایران زمین گشود. او کسی نبود جز بانو دکتر بدرالزمان قریب که یک‌تنه همت گمارد و زبانی را دوباره احیا کرد.

لینک مرتبط:
https://takrim.bmn.ir/fa/3773