اثر جدید محمدرضا بایرامی با نام زائران کوهستان مه آلود برای نوجوانان منتشر شد.
محمدرضا بایرامی که سابقه دیرپایی در نگارش برای مخاطبان نوجوان دارد و تنها نویسنده ایرانی است که رمانی نوجوانانه از وی برنده یکی از معتبرترین جوایز ادبی اروپا شده است و در تمامی این سالها و با وجود فعالیت حرفهای در عرصه رمان و ادبیات بزرگسال از نوشتن برای مخاطبان نوجوان غافل نبوده است.
بایرامی در «زائران کوهستان مه آلود» بار دیگر به سنت مورد علاقه خود که استفاده از عناصر ادبی فولکلور در داستاننویسی برای نوجوانان است، بازگشته و از جغرافیا و زیست بوم روستایی ایران استفادهای ناب و بکر برای خلق موقعیتهای داستانی داشته است.
زائران کوهستان مه آلود با استفاده از تم سفر برای خلق اثر داستانی و حضور فراز و فرودهای داستانی بسیار که در کشاکش سفر برای حاضران در آن شکل میپذیرد و رازآمیز شدن بستر داستانی، به افزایش جذابیت داستان بسیار کمک کرده است.
بایرامی پیش از این در گفتوگویی درباره نوشتن این اثر گفته بود: اواخر دهه ۷۰ یا اوایل دهه ۸۰ با تنی چند از دوستان، به قصد سفری زیارتی به سوی طالقان رفتیم. قرارمان این بود که تا شب خودمان را به بالای پناهگاه برسانیم و تا ظهر روز بعد به روستایی که امامزادهای داشت و در آن تعزیه برگزار میشد به مناسبت ۲۸ صفر. اما روز دوم در پرتگاهی گیر افتادیم و کمی هم سقوط کردیم و زمان را هم از دست دادیم. شب بعد و موقع بازگشت هم فهمیدیم که راهنمای محلیمان، راه را گم کرده است. بهتر از این نمی شد! و این جور بود که در کوهها سرگردان شدیم، خسته و گرسنه و زخمی… سالها بعد، با رضا امیرخانی و جمعی از دوستان نویسنده به سفر بسیار سختی رفتیم در مناطق صعب العبور زیلایی و سیلاب کولیوار و… هدفمان رساندن کتاب بود به روستاهای دور دست… یکی از روزها در مرز چهارمحال بختیاری با کهگیلویه و بویراحمد، از کوه خشن و بکری بالا رفتیم که ناگهان در آن خلوت محض که گویی قبل از ما پای هیچ بشری با آن نرسیده بود، ستون هایی دیدیم همه سنگی و استوار، درست در خط رأس و جایی مسلط به اطراف. از راهنمایان محلی پرسیدیم این ها چه هستند، آن ها جایی را نشان دادند در دور دست که دلیل به وجود آمدن ستون ها بود. و این دو دستمایه ای شد برای نگارش این رمان.
زائران کوهستان مه آلود در صد و هفتاد و شش صفحه قطع رقعی از سوی انتشارات کتاب نیستان منتشر شده است.
نظر شما