این شاعر و مترجم در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: چند وقتی است که تصمیم گرفتم، تغییراتی در زندگی‌ام بدهم؛ از این رو به دلیل سکونت در آپارتمان تصمیم گرفتم تکلیف کتاب‌هایم را روشن کنم؛ چراکه فضای زیادی گرفته است. راستش را بخواهید دلم نیامد که به سراغ افرادی بروم که تبلیغ می‌کنند: «کتابخانه شخصی شما را خریداریم.»
 
وی ادامه داد: دوست نداشتم کتاب‌هایم را دست این افراد بسپارم؛ چراکه نمی‌دانستم تکلیف این کتاب‌ها چه می‌شود. به نظرم حیف است که این کار را بکنم. من این‌ کتاب‌ها را در طول 65 سال تهیه کردم. یعنی کتاب‌ها متعلق به دهه 30 به این طرف است و می‌توانم با قطعیت بگویم که بیش از 80 درصد این کتاب‌ها نایاب است و اصلا پیدا نمی‌شود.
 
سادات‌اشکوری با اشاره به تعداد این کتاب‌ها گفت: فکر می‌کنم حدود سه هزار عنوان کتاب در این کتابخانه موجود است؛ البته احتمال دارد کمی از سه هزار عنوان کمتر باشد؛ چراکه گاهی‌ اوقات به دلیل مشکلات برخی از کتاب‌ها را فروخته‌ام. تعداد خیلی زیادی نیز مجله دارم که بخشی از آنها متعلق به قبل از انقلاب و برخی متعلق به بعد از انقلاب است.
 
این شاعر پیشکسوت درباره آینده کتابخانه شخصی‌اش گفت: با توجه به اینکه تصمیم ندارم این کتاب‌ها را به هر مکانی یا هر جایی بدهم؛ تصمیم گرفتم تا آنها را به صندوق اعتباری هنر واگذار کنم؛ به دلیل اینکه در آنجا هنرمندان زیادی عضو هستند و اصلا مفهوم اهدایی من نیز به همین شکل است تا کتاب‌ها را به هنرمندان امروز و فردای کشورم اهدا کنم.
 
وی ادامه داد: در همین راستا، چند وقتی است که به صندوق اعتباری هنر ایمیل زده‌ام تا این موضوع را به آنها اطلاع دهم؛ اما متاسفانه تا این لحظه جوابی دریافت نکرده‌ام. امیدوارم که این کتاب‌ها به زودی با عنوان کتابخانه اهدایی کاظم‌ سادات اشکوری در صندوق اعتباری هنر قرار بگیرد تا هنرمندان بتوانند از این منابع استفاده کنند. در حال حاضر من باید بنشینم و فهرستی از کتاب‌ها تهیه کنم تا مشخص شود که چه کتاب‌هایی به کتابخانه اهدا شده است. البته من کاری به این دوستان ندارم و آنها نیز با هر نوع اعتقادی نمی‌توانند احسان (هدیه) را رد کنند. آن هم احسانی که حاصل عمر من است.
 
سادات‌اشکوری در پایان با اشاره به موضوعات کتاب‌های کتابخانه‌اش گفت: در توضیح موضوعات کتاب‌های این کتابخانه باید بگویم که شامل همه حوزه‌ها مانند داستان‌کوتاه، رمان، نمایشنامه، شعر، نقد ادبی، دیوان شاعران گذشته، جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی، سفرنامه‌، فلسفی و تاریخ است. البته بخش عمده آن ادبیات است اما این هم به این معنی نیست که کتاب‌های سایر حوزه‌ها کم باشد.