پس از گذشت چند دقیقه از وقوع این اتفاق اثری از دانش‌آموزان نبود و تنها تکه‌هایی از لباس‌‌های آنها به جا مانده بود و در حیاط خون جاری بود.
در اثر این جنایت جنگی رژیم بعثی عراق 8 دانش‌آموز از آموزشگاه نواب صفوی به شهادت رسیده و 21 دانش‌آموز نیز مجروح شدند.
متأسفانه، در این اقدام ناجوانمردانه علاوه برمدرسه دخترانه نواب صفوی، 70 تن از دانش‌آموزان دبستان‌های پسرانه دیانت و دخترانه ادب نیز به شهادت رسیدند.
امروز با گذشت 34 سال از این اتفاق، مراسمی برای بزرگداشت شهدای این حادثه برگزار شد.
برنامه صبح خاطره «مشق‌های ناتمام» با موضوع گرامیداشت یاد و خاطره شهدای دانش‌آموز مدرسه نواب صفوی و ۲۲ بهمن کوچه بینش با رعایت تمامی پروتکل‌های بهداشتی و با حضور تعداد محدودی از مسئولین استانی، فعالان فرهنگی، رزمندگان و شاهدان واقعه بمباران مراکز آموزشی و مسکونی برگزار و دانش‌آموزان و شاهدان آن واقعه تلخ به بیان خاطرات غم‌انگیز خود از دوم بهمن ماه سال ۶۵ و شعرخوانی پرداختند.
خوانش بخش کوتاهی از خاطرات یکی از شاهدان واقعه، افتتاحیه تدوین و نگارش کتاب خاطرات و تاریخ شفاهی شاهدان و دانش‌آموزان آن واقعه تلخ از دیگر برنامه‌های اجرایی در این مراسم بود.
رئیس حوزه هنری استان زنجان در این مراسم با اشاره به تولید مستند بچه‌های کوچه بینش گفت: این فیلم مستند حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه بوده و توسط فیلم‌سازان زنجانی در حوزه هنری تولید شده است.
امیر نعمتی با اشاره به اینکه در تولید این مستند سعی شده است با کمک زبان هنر این واقعه تلخ ضبط و ثبت شود، اضافه کرد: در این چند دقیقه مستند، بمباران مدرسه از زبان شاهدان عینی و بازماندگانش به تصویر کشیده می‌شود.
وی تصریح کرد: در تولید این مستند علاوه بر اینکه مظلومیت این دانش‌آموزان به تصویر کشیده می‌شود، ایستادگی، شجاعت و ایثار دانش‌آموزان و مردم نیز نشان داده شده است.
رئیس حوزه هنری استان زنجان گفت: مستند بچه‌های کوچه بینش، محصول هنرمندانی دغدغه‌مند است که با انجام تحقیق و بررسی به طور دقیق به شرح ماجرا پرداخته‌اند.
وی با اشاره به اینکه علاوه بر مستند تدوین و تألیف کتاب مربوط به بچه‌های کوچه بینش هم استارت خورده است، گفت: امیدواریم سال آینده از این کتاب رونمایی کنیم.
مدیر وقت مدرسه نواب صفوی (مدرسه مهدیه) نیز ضمن بیان خاطراتی از روز دوم بهمن سال 65 گفت: دوم بهمن سال 65 یکی از بدترین روزهای عمر من بود، چرا که شاهد شهادت بسیاری از دانش‌آموزان و حتی گم‌شدن اجساد آنها بودم.
عصمت صدرمحمدی افزود: روز حادثه در مدرسه نواب صفوی در دو شیفت فعال بود و من هم در شیفت صبح خدمت می‌کردم؛ اما برای بردن فرزندانم به مدرسه، دوباره به آنجا برگشتم.
وی ادامه داد: چند دقیقه پس از ورودم، ناگهان صدای عجیبی به گوش رسید و بمب به حیات مدرسه اصابت کرد که در اثر همین حادثه 8 نفر از دانش‌آموزان شهید شدند.
صدرمحمدی با بیان اینکه در اثر اصابت بمب آزمایشگاه مدرسه کلاً از بین رفت، گفت: شدت اصابت بمب به حدی بود که و دود سیاه، کل محوطه را پر کرده و چهره دانش‌آموزان کاملاً سیاه شده بود؛ به‌طوری که قابل تشخیص نبودند.
وی تصریح کرد: یکی از اتفاقات تلخ این اقدام جنایتکارانه این بود که یکی از دانش‌آموزان که اکرم فراهانی نام داشت، به شهادت رسید؛اما پیکرش هرگز پیدا نشد.
مدیر سابق مدرسه نواب صفوی گفت: طبق آمار و لیستی که حین عیادت از مجروحان در بیمارستان یادداشت کرده بودم، تعداد مجروحان، 21 نفر و شهدا، 8 نفر بودند که در مدرسه نواب صفوی حضور داشتند.
صدرمحمدی گفت: متأسفانه در اثر این اتفاق مدرسه به حدی از بین رفته بود که پس از دو هفته دانش‌آموزان مدرسه نواب صفوی به مدرسه جلیل‌خانی واقع در دروازه رشت انتقال داده شدند.
لیلا شهبازی یکی از مجروحان این حادثه نیز گفت: خاطرات بمباران نمی‌تواند شباهتی به خاطرات رزمندگان و کسانی که در جبهه‌های جنگ حاضر بودند، داشته باشد؛ چون در یک لحظه رخ داد و کاری از دستمان برنمی‌آمد.
وی تصریح کرد: من در زمان وقوع حادثه در مقطع دوم راهنمایی تحصیل می‌کردم و بنا به عادت همیشگی به در خانه دوستم رفتم و تصمیم گرفتیم با هم به مدرسه برویم و در نهایت دیرتر از زمان معمول به مدرسه رسیدیم.
وی افزود: چون در زمان اصابت بمب من و دوستم در بیرون از مدرسه بودیم، مجروح شدیم اما دانش‌آموزانی که در داخل مدرسه بودند به شهادت رسیدند.
شهبازی تصریح کرد: یکی از دوستانم که ترکش از وسط ریه‌اش رد شده بود، امروز نیز پس از گذشت چند سال یکی از ترکش‌ها در کنار قلبش جا خوش کرده است و هنوز هم مشکلات ریوی دارد.
معاون وقت مدرسه بینش نیز در بیان خاطرات خود از بمباران دوم بهمن سال 65 گفت: قبل از انقلاب در مدرسه راهنمایی پسرانه تدریس می‌كردم كه پس از پیروزی انقلاب اسلامی به مدرسه دخترانه نواب صفوی (بینش) منتقل شدم.
مهرانگیز ابراهیمی خاطرنشان كرد: ورودی مدرسه، مشرف به درب سردخانه بیمارستان ارتش بود و انتقال پیكرها به سردخانه، لحظات بسیار سخت و دردناكی بود.
امروز پس از گذشت 35 سال قرار است، خاطرات همه بازماندگان این حادثه و البته وقایع مربوط به شهادت دانش‌آموزان در قالب کتابی تألیف شده و سال آینده در سالروز وقوع آن رونمایی شود.
نظر شما