به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، زمان چیست؟ چرا رو به جلو حرکت می کند؟ آیا واقعی است؟ مفهوم زمان یکی از اسرارآمیزترین مفاهیم در تاریخ علم بوده و در حال حاضر نیز از مسائل دشوار فیزیک معاصر به‌شمار می‌رود. مسأله زمان از يک قرن قبل آغاز شد، وقتی نظريه‌های نسبيت خاص و نسبيت عام اينشتين، تصور معمول از زمان را به‌عنوان يک ثابت جهانی درهم ريخت، يكی از پيامدهايش آن بود كه گذشته، حال و‌ آينده مطلق نيستند. نظريه‌های آلبرت اينشتين همچنين چالشی جدی در فيزيک به‌‌وجود آورد، زيرا قوانين نسبيت عام كه گرانش و ساختار بزرگ مقياس جهان را توصيف می‌كند، با قوانين فيزيک كوانتومی (كه بر جهان کوچک مقیاس حكومت می‌كند) ناسازگار به‌‌نظر می‌رسد.
 
حدود چند دهه قبل، دو فيزيكدان مشهور يعنی جان ويلر كه در آن زمان در دانشگاه پرينستون بود و برايس دويت از دانشگاه كارولينای ‌شمالی، معادله‌ای عجيب و خارق‌العاده ارائه دادند كه چارچوبی ممكن برای سازگاری بخشيدن به نسبيت و مكانيک كوانتومی فراهم می‌كرد. اما معادله ويلر-دويت همواره مناقشه‌‌برانگيز بوده، زيرا به سهم خودش پيچيدگی عجيب‌تری از فهم ما نسبت به زمان به نظريه نسبيت اضافه كرده، زیرا در این معادله، زمان حذف شده است. كارلو روولی؛ فيزيكدان معاصر از دانشگاه مارسی که «روی دیگر حقیقت؛ سفر به گرانش کوانتومی»، «گفتارهایی از فیزیک»، «نظم زمان»، «زمان چیست؟ فضا چیست؟» و «اسرار زمان» ازجمله آثار معروف او هستند، می‌گويد: «زمان ناگهان از معادله ويلر-دويت ناپديد می‌شود و اين موضوعی است كه برای بسياری از نظريه‌پردازان معما شده است. شايد بهترين راه برای فكر كردن درباره واقعيت كوانتومی كنار گذاشتن زمان باشد. به اين ترتيب توصيف بنيادی از جهان بايد بی‌زمان باشد.»
روولی در فصلی از کتاب «روی دیگر حقیقت؛ سفر به گرانش کوانتومی»، اشاره می‌کند که پژوهش‌های پیرامون گرانش کوانتومی پیش از آنکه شهامت مواجهه با زمان را به‌دست آورند، مدت‌ها حول معادلات فضایی می‌گشت. در 25 سال اخیر، شیوه‌ای نو برای اندیشیدن در مورد زمان به‌وجود آمده است. وی این مسأله را اینطور توضیح می‌دهد: «با وجود گرانش کوانتومی، ایده فضا به‌عنوان ظرفی بی‌شکل برای اشیاء از فیزیک رخت برمی‌بندد. اجسام (کوانتا) در فضا ساکن نیستند، بلکه هرکدام بر دیگری سوارند و فضا بافتی است از روابط نزدیک آن‌ها. همانطور که ایده فضا به‌عنوان ظرفی ثابت را کنار گذاشتیم، باید از ایده زمان به‌عنوان جریانی ثابت که واقعیت طی گذر آن شکوفا می‌شود نیز صرف‌نظر کنیم. همانطور که ایده فضای پیوسته که ظرف اشیاست ناپدید می‌شود، ایده جریان پیوسته «زمان» که وقایع در گذر آن رخ می‌دهند نیز کنار می‌رود. به عبارتی در نظریه بنیادی فضا وجود ندارد؛ کوانتای میدان گرانشی در فضا نیستند. همچنین زمان در نظریه بنیادی وجود ندارد؛ کوانتای گرانش در زمان تکامل نمی‌یابند. زمان تنها برهم‌کنش‌هایشان را می‌شمرد. زمان هم مانند فضا، از میدان گرانشی کوانتومی پدید می‌آید.»
تحقق رویای اینشتین با علم بیوفیزیک!
کتاب «ایجاد شتاب در زمان» نوشته جهانگیر مولایی، طرحی را مطرح می‌کند که به بیان نویسنده، تحقق رویای اینشتین با علم بیوفیزیک است. این کتاب در هشت بخش به «انسان»، «فراانسان»، «قانون»، «تولد گرانشی»، «نیروی گرانش»، «حرکت پنهان»، «شتاب پنهان»، «اتصال به انرژی گرانشی پدیده جذب‌کننده پنهان» و «دنیای ارواح» می‌پردازد.
 
در مقدمه این کتاب آمده است: «حرکت سریع در مسیر رسیدن به خواسته‌ها و توقف طولانی در زمان بودن با آرزوها، تفکر ارزشمندی است که از قدیم ذهن بسیاری از اندیشمندان را به خود مشغول کرده است. اکنون این تفکر به‌صورت یک ایده پژوهشی توسط دانشمندان دنبال می‌شود؛ ایده‌ای که در پی کشف چگونگی فشرده‌سازی زمان است. تصور کنید شما با دستیابی به دانش فنی فشرده‌سازی زمان، قادر خواهید بود تا فاصله رسیدن به اهدافتان را کاهش داده و مسیرهای طولانی رسیدن به آرزوهایتان را کوتاه کنید. به‌عبارتی در سریع‌ترین زمان به خواسته‌های خود می‌رسید. شاید همین انگیزه باعث شده تا بیشتر فیزیکدان‌ها به فکر ساختن ماشین زمان باشند.»
پدیده شتاب در زمان چگونه ایجاد می‌شود؟
«اکنون که علم در مسیر ارتقای فهم عمومی مردم مسافت زیادی را پشت‌سر گذاشته، لذا برداشتن گام‌های اساسی در جهت ایجاد جهش‌های فکری انسان‌ها کار زیاد سختی به‌نظر نمی‌رسد، بنابراین ما قادر هستیم تا با تکیه بر آخرین دستاوردهای علمی، بیشترین جرم‌انرژی را در قالب فرمول‌های کاربردی فشرده‌سازی و به دنیا عرضه نماییم. نتیجه اینکه پس از جذب و پردازش فرمول‌های فشرده شده توسط مغز انسان‌ها می‌بایست منتظر آزاد شدن انرژی آن در فضای پنهان عالم باشیم. یعنی این موضوع باعث افزایش انرژی پنهان در فضا شده و بر انرژی آشکار ماده غلبه می‌کند. با از میان رفتن تعادل میان انرژی آشکار و انرژی پنهان در طبیعت، تمام پدیده‌های آشکار تحت‌تأثیر انرژی پنهان، با شتاب هسته‌ای مواد و جهش‌های ژنتیکی در مسیر ماهیت وجودی خود به پیش رانده می‌شوند که نتیجه‌ای فرایند، جذب کامل پدیده‌های آشکار توسط انرژی پنهان عالم می‌باشد. در اصل این عمل، پدیده شتاب در زمان را ایجاد کرده و موجب افزایش سرعت فرایند طبیعی حرکت پدیده‌ها در طبیعت می‌شود، یعنی سرعت پیش‌رانده در حرکت پدیده‌ها به سوی آینده را افزایش می‌دهد.»   
تدوین یک برنامه گرانشی
مولایی در بخشی از کتاب، بین نیروهای گرانشی جهان و زندگی روزمره انسان، پیوندی برقرار کرده و به تدوین یک برنامه گرانشی پرداخته است: «شناخت ماهیت گرانشی پدیده‌هایی که پیرامون زندگی ما هستند به ما کمک می‌کنند تا بارهای گرانشی که ماهیت وجودی ما را تحت‌تأثیر خود قرار می‌دهند را شناسایی کرده و با اقدامات عملی خود بارهای گرانشی ناهماهنگ را خنثی کنیم، یعنی شما باید مسیر تکاملی خود را شناسایی و گام‌های بعدی خود در زندگی را آگاهانه تعیین کنید. ما بایستی که بدانیم کجا هستیم و به کجا هدایت می‌شویم. در این رابطه ما باید یک خط تکاملی را در حرکت به‌سوی آینده خود ترسیم کنیم و عواملی که مولد بارهای گرانشی ناهماهنگ در زندگی ما هستند را شناسایی و از مسیر زندگی خود خارج کنیم و کم‌کم فاصله فیزیکی و فکری و احساسی خود با آن‌ها را زیادتر کنیم، در شناسایی مولدهای تولید انرژی‌های انحرافی نیازی نیست که بخواهیم اثرات گرانشی آن‌ها را تک‌تک مورد آزمون قرار دهیم که این کار بعضا موجب خسارت‌های جبران‌ناپذیر و تلف کردن عمر ما می‌شود.»
 
نخستین چاپ کتاب «ایجاد شتاب در زمان» در 642 صفحه با شمارگان یک‌هزار نسخه به بهای 95 هزار تومان از سوی انتشارات ارشدان راهی بازار نشر شده است.