به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در گلستان، «علیرضا امیدی» نمایشنامه‌نویس و هنرمند جوان گلستانیِ ساکن شهرستان گرگان و دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد رشته حقوق جزا و جرم‌شناسی، در آخرین روزهای سال 1399 نمایشنامه «اپیدمی» را به همت نشر «مهر نوروز» در 56 صفحه روانه بازار نشر کرد. وی به‌زودی نمایشنامه دیگری را با عنوان «تطهیر» روانه بازار نشر خواهد کرد. به بهانه چاپ کتاب «اپیدمی» درباره وضعیت هنر نمایش و نیز نمایشنامه‌نویسی در استان گلستان و ضروریات و نیازهای این حوزه، با او به گفتوگو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان می‌گذرد.
به‌تازگی نمایشنامه «اپیدمی» به قلم شما و به همت نشر «مهر نوروز» روانه بازار کتاب شده است. کمی درباره نحوه شکل‌گیری این اثر، بُن اندیشه و جهان داستانی نمایشنامه و نیز روند چاپ و نشرش توضیح دهید.
«اپیدمی» از ایده‌ای شکل گرفت که چندین سال ذهنم را به خود مشغول کرده بود، یک طرح و موضوع بسیار ساده (مذمت دروغ)، داستان شهری که همه در آن درگیر بیماری راستگویی شوند. خُب! تا اینجای ماجرا که چندان بکر و منحصر به فرد نیست؛ بنابراین به عنوان نویسنده در اولین قدم می‌بایست سعی می‌کردم که متن را گرفتار کلیشه و تکرار نکنم تا حرف تازه‌ای به مخاطب عرضه می‌شد؛ مساله، زاویه نگاه به موضوع بود؛ به نظرم این تازگی و جذابیت باید در پیرنگ و ساختار متن شکل می‌گرفت، در اینجا بود که برای هر یک از شخصیت‌ها (اهالی ناکجا آباد) قصه تازه‌ای تعریف شد تا در روند داستانی و جذابیت خرده پیرنگ‌ها، اثر لازم را داشته باشند.
تا حد توان سعی کردم در کنار جذابیت نمایشی، محتوا و مضمون اثر را به بهترین شکل ممکن بیان کنم و چون قبلاً بیشتر تمرکز و تجربه‌ام در تئاتر روی کارگردانی و بازیگری بود، علاوه بر شیوه نگارشی سعی کردم به قابلیت‌های اجرایی متن توجه زیاد داشته باشم، خوشبختانه بازخورد اولیه خوبی در بین دوستان و اساتید اهل فن دریافت کردم.
این اثر بعد از اجرای عموم در تالار فخرالدین اسعد گرگانی در شهرستان گرگان به مسابقه نمایشنامه‌نویسی «تئاتر مردمی» که به کوشش بنیاد آموزشی استاد علیرضا کوشک جلالی و انتشارات «مهر نوروز» (ناشر تخصصی کتب فرهنگی، ادبی و هنری) برگزار شده بود، شرکت داده شد و در روند مسابقه از بین تعداد زیادی از متون شرکت‌کننده به بخش نهایی مسابقه راه پیدا کرد. پس از مذاکراتی که با دکتر «بهنام زنگی» مدیر این موسسه انتشاراتی انجام شد به لطف وی و زحمات همکارانشان این نمایشنامه توسط همین انتشارات که ناشر شناخته شده‌ای برای اهالی هنر و ادبیات است، به چاپ رسید.
در سالی که گذشت، نمایشنامه «اپیدمی» در سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر در تالار وحدت اجرا شد. همچنین در نخستین جشنواره آنلاین هنر زنده است، حضور داشت و تجربه اجرا در تالار فخرالدین اسعد گرگانی را نیز پشت سر گذاشته است. لطفا کمی درباره نظرات و بازخوردها از سوی اساتید، صاحبنظران و مخاطبان که چراغی برای آینده نمایشنامه‌نویسی شما شد، بگوئید.
خوشبختانه از بدو تقدیم متن به شورای متون در اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گلستان که متشکل از اساتید با تجربه و اهالی فن و صاحب نظر در حوزه نمایش و ادبیات نمایشی است، بازخورد خوبی را دریافت کردم. انصافاً نظرها و اشاره‌های ارزشمند اساتید و صاحبنظران نقش موثری در تقویت و رفع نواقص متن بر عهده داشت، همینطور در طول اجرای عموم نمایش اپیدمی نیز بازخورد خوبی از مخاطبین دریافت کردم؛ البته و قطعاً کارگردانی خوب، تیم بازیگری باتجربه و عوامل خوش فکر تولید نمایش در ایجاد این ارتباط خوب و موثر بین مخاطبین و متن نقش بسزایی داشتند و جا دارد از تک تک گروه ۵٠ نفره تولید نمایش اپیدمی تشکر کنم.
به‌تازگی نمایشنامه «اپیدمی» به قلم شما و به همت نشر «مهر نوروز» روانه بازار کتاب شده است. کمی درباره نحوه شکل‌گیری این اثر، بُن اندیشه و جهان داستانی نمایشنامه و نیز روند چاپ و نشرش توضیح دهید.
«اپیدمی» از ایده‌ای شکل گرفت که چندین سال ذهنم را به خود مشغول کرده بود، یک طرح و موضوع بسیار ساده (مذمت دروغ)، داستان شهری که همه در آن درگیر بیماری راستگویی شوند. خُب! تا اینجای ماجرا که چندان بکر و منحصر به فرد نیست؛ بنابراین به عنوان نویسنده در اولین قدم می‌بایست سعی می‌کردم که متن را گرفتار کلیشه و تکرار نکنم تا حرف تازه‌ای به مخاطب عرضه می‌شد؛ مساله، زاویه نگاه به موضوع بود؛ به نظرم این تازگی و جذابیت باید در پیرنگ و ساختار متن شکل می‌گرفت، در اینجا بود که برای هر یک از شخصیت‌ها (اهالی ناکجا آباد) قصه تازه‌ای تعریف شد تا در روند داستانی و جذابیت خرده پیرنگ‌ها، اثر لازم را داشته باشند.
تا حد توان سعی کردم در کنار جذابیت نمایشی، محتوا و مضمون اثر را به بهترین شکل ممکن بیان کنم و چون قبلاً بیشتر تمرکز و تجربه‌ام در تئاتر روی کارگردانی و بازیگری بود، علاوه بر شیوه نگارشی سعی کردم به قابلیت‌های اجرایی متن توجه زیاد داشته باشم، خوشبختانه بازخورد اولیه خوبی در بین دوستان و اساتید اهل فن دریافت کردم.
این اثر بعد از اجرای عموم در تالار فخرالدین اسعد گرگانی در شهرستان گرگان به مسابقه نمایشنامه‌نویسی «تئاتر مردمی» که به کوشش بنیاد آموزشی استاد علیرضا کوشک جلالی و انتشارات «مهر نوروز» (ناشر تخصصی کتب فرهنگی، ادبی و هنری) برگزار شده بود، شرکت داده شد و در روند مسابقه از بین تعداد زیادی از متون شرکت‌کننده به بخش نهایی مسابقه راه پیدا کرد. پس از مذاکراتی که با دکتر «بهنام زنگی» مدیر این موسسه انتشاراتی انجام شد به لطف وی و زحمات همکارانشان این نمایشنامه توسط همین انتشارات که ناشر شناخته شده‌ای برای اهالی هنر و ادبیات است، به چاپ رسید.
در سالی که گذشت، نمایشنامه «اپیدمی» در سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر در تالار وحدت اجرا شد. همچنین در نخستین جشنواره آنلاین هنر زنده است، حضور داشت و تجربه اجرا در تالار فخرالدین اسعد گرگانی را نیز پشت سر گذاشته است. لطفا کمی درباره نظرات و بازخوردها از سوی اساتید، صاحبنظران و مخاطبان که چراغی برای آینده نمایشنامه‌نویسی شما شد، بگوئید.
خوشبختانه از بدو تقدیم متن به شورای متون در اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گلستان که متشکل از اساتید با تجربه و اهالی فن و صاحب نظر در حوزه نمایش و ادبیات نمایشی است، بازخورد خوبی را دریافت کردم. انصافاً نظرها و اشاره‌های ارزشمند اساتید و صاحبنظران نقش موثری در تقویت و رفع نواقص متن بر عهده داشت، همینطور در طول اجرای عموم نمایش اپیدمی نیز بازخورد خوبی از مخاطبین دریافت کردم؛ البته و قطعاً کارگردانی خوب، تیم بازیگری باتجربه و عوامل خوش فکر تولید نمایش در ایجاد این ارتباط خوب و موثر بین مخاطبین و متن نقش بسزایی داشتند و جا دارد از تک تک گروه ۵٠ نفره تولید نمایش اپیدمی تشکر کنم.
نمایشنامه «اپیدمی» نخستین اثر شماست که روانه بازار نشر شده است. لطفا کمی درباره انگیزه و انرژی‌های قلمی و اندیشه‌ای که در شما به وجود آورده و نیز بازخورد مخاطبان بگویید.
در هر حال اولین و مهمترین نتیجه این انرژی عالی و بازخورد خوب مخاطبین ایجاد حس مسئولیت برای بنده و انگیزه بالا و جدیت بیشتر در جهت ادامه این مسیر خواهد بود و من را در ادامه راهم مصمم تر کرد که بی‌شک بازهم با دانش‌افزایی و بهره‌مندی از تجارب اهل فن تلاش می‌کنم، قدم رو به جلوتری را در ادامه فعالیت‌های قلمی‌ام بردارم.
با نگاهی به پیشینه تئاتر گلستان چهره شاخصی چون «زنده‌یاد محمدهادی نامور راد» در عرصه نمایشنامه‌نویسی به چشم می‌خورد که همچنان از پرافتخارترین چهره‌های ادبیات نمایشی گلستان به شمار می‌آید. لطفا کمی درباره وضعیت هنر نمایش در استان بگوئید.
استان گلستان دارای سابقه درخشانی در حوزه هنرهای نمایشی بوده و سال‌ها تولیدات تئاتر این منطقه در جشنواره‌های مطرح کشور افتخار آفرین بوده است. خوشبختانه مردم استان هم پیوند محکمی با آثار و تولیدات نمایشی دارند و این رغبت و استقبال عموم از نمایش در استان به عقیده بنده میراث بزرگ عزیزانی است که سال‌ها با حضور بر روی صحنه‌های نمایش این استان و خلق آثار فاخر و به یاد ماندنی و پر افتخار سبب ایجاد این دوستی دیرینه و به عبارتی تربیت مخاطبین وفادار به این هنر زیبا شده‌اند؛ بزرگانی همچون زنده‌یادان هادی نامور، عطا‌ءاله صفرپور، فرج‌الله زاهد و بسیاری دیگر از استادان، نامداران و بزرگان این عرصه که سبب غنای هنر تئاتر در این منطقه شده‌اند.
آموزش و داشتن روحیه آموزش‌پذیری از نیازهای اولیه و بسیار مهم یک نمایشنامه‌نویس برای بلوغ قلم‌اش است. به باور شما چه میزان روحیه آموزش‌پذیری، گرایش به خواندن و تمرین مدام در نسل جوان گلستان وجود دارد و باید برای برای رشد و بالندگی هنر نمایشنامه‌نویسی در بین نسل جوان چه اقداماتی صورت بگیرد؟
طبعا مطالعه و تجربه شخصی سهم قابل توجهی در تربیت و بلوغ قلم یک نویسنده را بر عهده دارد اما همگی می‌دانیم که نقش آموزش بعنوان رکن اساسی فعالیت در این زمینه اجتناب‌ناپذیر است. مطالعه در کنار آموزش دو بال ارزشمند برای بالندگی و کمال یک نویسنده به‌شمار می‌روند.
به عقیده من نویسنده با هر درجه از توانمندی و نبوغ، بدون برخورداری از آموزش درست امکان پیشرفت بیشتر از یک حدی را نخواهد داشت و از یک مرحله‌ای یا دیگر پیشرفتی نیست یا اگر هم باشد این ارتقاء چندان چشمگیر نیست. اینجاست که نقش مسئولین و دست‌اندرکاران عرصه فرهنگ و هنر در تربیت هنرمند متبلور می‌شود، در اینجا می‌بایست تمهیدات و تسهیلات لازم برای بهره‌مندی از شرایط آموزش برای علاقه‌مندان و فعالان این حوزه فراهم شود؛ خصوصاً در شهرستان‌ها که به نسبت پایتخت کمترین میزان برخورداری از بستر‌های آموزشی فراهم است.
متاسفانه در این استان کم هستند افرادی در حوزه نمایشنامه‌نویسی فعالیت می‌کنند و فقر متن همیشه یکی از مشکلات فعالان حوزه تئاتر بوده، لذا توجه به آموزش و تربیت در این زمینه مسئله‌ای ضروری و حائز اهمیت است که امیدوارم مورد توجه بیشتری از سوی مسئولین امر قرار گیرد.
در هر حال اولین و مهمترین نتیجه این انرژی عالی و بازخورد خوب مخاطبین ایجاد حس مسئولیت برای بنده و انگیزه بالا و جدیت بیشتر در جهت ادامه این مسیر خواهد بود و من را در ادامه راهم مصمم تر کرد که بی‌شک بازهم با دانش‌افزایی و بهره‌مندی از تجارب اهل فن تلاش می‌کنم، قدم رو به جلوتری را در ادامه فعالیت‌های قلمی‌ام بردارم.
با نگاهی به پیشینه تئاتر گلستان چهره شاخصی چون «زنده‌یاد محمدهادی نامور راد» در عرصه نمایشنامه‌نویسی به چشم می‌خورد که همچنان از پرافتخارترین چهره‌های ادبیات نمایشی گلستان به شمار می‌آید. لطفا کمی درباره وضعیت هنر نمایش در استان بگوئید.
استان گلستان دارای سابقه درخشانی در حوزه هنرهای نمایشی بوده و سال‌ها تولیدات تئاتر این منطقه در جشنواره‌های مطرح کشور افتخار آفرین بوده است. خوشبختانه مردم استان هم پیوند محکمی با آثار و تولیدات نمایشی دارند و این رغبت و استقبال عموم از نمایش در استان به عقیده بنده میراث بزرگ عزیزانی است که سال‌ها با حضور بر روی صحنه‌های نمایش این استان و خلق آثار فاخر و به یاد ماندنی و پر افتخار سبب ایجاد این دوستی دیرینه و به عبارتی تربیت مخاطبین وفادار به این هنر زیبا شده‌اند؛ بزرگانی همچون زنده‌یادان هادی نامور، عطا‌ءاله صفرپور، فرج‌الله زاهد و بسیاری دیگر از استادان، نامداران و بزرگان این عرصه که سبب غنای هنر تئاتر در این منطقه شده‌اند.
آموزش و داشتن روحیه آموزش‌پذیری از نیازهای اولیه و بسیار مهم یک نمایشنامه‌نویس برای بلوغ قلم‌اش است. به باور شما چه میزان روحیه آموزش‌پذیری، گرایش به خواندن و تمرین مدام در نسل جوان گلستان وجود دارد و باید برای برای رشد و بالندگی هنر نمایشنامه‌نویسی در بین نسل جوان چه اقداماتی صورت بگیرد؟
طبعا مطالعه و تجربه شخصی سهم قابل توجهی در تربیت و بلوغ قلم یک نویسنده را بر عهده دارد اما همگی می‌دانیم که نقش آموزش بعنوان رکن اساسی فعالیت در این زمینه اجتناب‌ناپذیر است. مطالعه در کنار آموزش دو بال ارزشمند برای بالندگی و کمال یک نویسنده به‌شمار می‌روند.
به عقیده من نویسنده با هر درجه از توانمندی و نبوغ، بدون برخورداری از آموزش درست امکان پیشرفت بیشتر از یک حدی را نخواهد داشت و از یک مرحله‌ای یا دیگر پیشرفتی نیست یا اگر هم باشد این ارتقاء چندان چشمگیر نیست. اینجاست که نقش مسئولین و دست‌اندرکاران عرصه فرهنگ و هنر در تربیت هنرمند متبلور می‌شود، در اینجا می‌بایست تمهیدات و تسهیلات لازم برای بهره‌مندی از شرایط آموزش برای علاقه‌مندان و فعالان این حوزه فراهم شود؛ خصوصاً در شهرستان‌ها که به نسبت پایتخت کمترین میزان برخورداری از بستر‌های آموزشی فراهم است.
متاسفانه در این استان کم هستند افرادی در حوزه نمایشنامه‌نویسی فعالیت می‌کنند و فقر متن همیشه یکی از مشکلات فعالان حوزه تئاتر بوده، لذا توجه به آموزش و تربیت در این زمینه مسئله‌ای ضروری و حائز اهمیت است که امیدوارم مورد توجه بیشتری از سوی مسئولین امر قرار گیرد.
نظر شما