وی افزود: در این کتاب سعی بر این بوده است که به اختصار، هنرها و صنایع دستی معرفی شوند. در فصل اول این کتاب به تعریف مفاهیم مرتبط با این حوزه و نیز به ارتباط بین صنایع دستی و اقتصاد پرداخته شده است و از فصل دوم تا فصل پانزدهم کتاب انواع هنرهای سنتی از جمله طراحی نقوش، خط و خوشنویسی، کتاب آرایی، نقاشی ایرانی، نساجی و دوخت، هنرهای چوبی، ساخت سازهای سنتی، فلزکاری، سفال و کاشی، زیراندازهای سنتی، آثار لاکی و روغنی، حکاکی و سنگ تراشی، شیشه گری و رنگسازی و رنگرزی سنتی به اختصار معرفی شده اند.
این مدرس دانشگاه با اشاره به دوره زمانی صنایع دستی معرفی شده در کتاب بیان کرد: دوره ذکر شده برای هنرهای سنتی و صنایع دستی که در این کتاب آمده است تا حد امکان از بدو پیدایش این هنرها بوده و نیز سعی شده روند تحول آنها در طی ادوار تاریخی مورد بررسی قرار گیرد. تقریبا تمامی هنرهای دستی مورد بررسی قرار گرفته، تا زمان حاضر نیز همچنان کاربرد دارند و بعضی از این صنایع همچون نقاشی ایرانی، خوشنویسی، هنرهای چوبی در قزوین با ویژگیهای خاص خود به فعالیت ادامه می دهند.
احمد صفاری اظهار کرد: برای تحریر کتاب حاضر، در حدود چندین ماه وقت صرف جمع آوری مطالب و در نهایت نوشتن آن شده و از منابع متعددی که لیست آن در انتهای کتاب آمده استفاده شده است. هنر یکی از نیازهای اساسی زندگی انسان است. متمایزترین شکل فعالیت اجتماعی که به طور قطع در پیدایی و تکامل شخصیت و بهبود و پالایش روان وی، سهم بسزایی داشته است. اشتیاق انسان به هنر، عمیق و ریشهدار است و از قبل تاریخ تاکنون نمایان و مشهود بوده است. انسان محصور در اندیشه بقا، معیشت، هراسها، شکست ها و ... از زیبایی و گویای هنر به وجد آمده و از طریق آن، اندیشهها و عواطفی را که در ذهن داشته متجلی میسازد. با افزودن خطوط و پیچ و خم های اضافی بر ابزار کار و زندگی خود، علاوه بر سودمندی به جنبه زیبایی شناسانه آن نیز میاندیشد.
وی اذعان کرد: هنر جلوه انسانیت انسان است. یک حقیقت متعالی و پاسخگوی نیازها و گرایشهای انسانی مانند: کمال جویی، معنویت طلبی، احراز و اعلام هویت، تبعیت، تقلید، تامین رفاه مادی و پرکردن اوقات فراغت است.
این نویسنده قزوینی بیان کرد: هنرهای سنتی ایران در سیر تاریخ هنر نهادینه شده و با استفاده از ویژگی قومی و اقلیمی به عنوان هنرهای مورد اقبال عموم ثبت شدهاند. قالب اصلی هنرهای سنتی، تجلی نماد این جهان ابدی و ازلی است که این جهان را محلی گذرا و واسطهای برای رسیدن به مرتبه ای والاتر به منظور وصول به آرامش میداند.
احمد صفاری معتقد است صنایع دستی و هنرهای بومی بازتاب نگرش معنوی و تظاهرات روحی، قومی و بومی اقوام مختلف ایرانی است که به صورت خاص و در گستره وسیع تر همه سرزمین ایران به صورت عمومی در یک کالای مادی است که امروزه جزوی از یک کالای فرهنگی محسوب می شود و می تواند معرف فرهنگ سرزمین ما نیز محسوب شود.
احمد صفاری در پایان یادآور شد: شناسایی این محصولات فرهنگی و راهکارهای رشد و توسعه آن به خصوص در نواحی روستایی نیاز به تأمین ریشه ها و سر منشأ ظهور این آثار و به دنبال آن قابلیت عرضه آنها در بازارهای داخلی و جهانی دارد. از این رو بر آن شدیم تا با ثبت گوشهای از هنرها و صنایع دستی ایران گامی هر چند کوچک در جهت معرفی این آثار به نسل های آتی برداریم.
نظر شما