به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در فارس، هیئت داوران بخش پژوهش (جایزه ناظرزاده کرمانی) بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران متشکل از شیرین بزرگمهر، آزاده گنجه و کامران سپهران نامزدهای نهایی این بخش را معرفی کردند.
عنوان این پژوهش که در قالب جستار به نگارش درآمده است «تئاتربلاگردان و زندان عادل‌آباد شیراز» است که به نشانه‌شناسی کاربردی مفهوم تئاتر در زندان عادل‌آباد شیراز می‌پردازد.
در چکیده این پژوهش می‌خوانیم: «چاه از ناسپاسی مردمان رنجیده و وِی را به عروسی خشنود باید ساخت.» تاریخ ایران سرشار از نمونه‌های بلاگردان است که در آشتی میان دو سرزمین یا فرارِ خرافی مردمان از خشک‌سالی‌ها رواج داشته است؛ اما در عصر و سرزمین ما چطور تئاتر و تئاترپیشه به دور از آن خرافه‌های مفهوم زن یا مردِ بلاگردان می‌تواند واسطه‌ای برای بلاگردانی جامعه‌ی خویش باشد؟ چه جایی بهتر از زندان برای قبول این مسئولیتِ تئاتری؟ به بلاگردانی تئاتر در گردهمایی بدن‌های محکوم و تحت مراقبت زندان! در این مفهوم تئاتر یک ویترین اجرا و آئین پس از آن در بهترین سالن‌های شهر نیست؛ بلکه با جراحی سوژه حاضر در فلان بند زندان سروکار دارد تا بتواند ابژه‌ی کنش کیفری را مورد پرسش و واکاوی قرار دهد. اگر در فضای مرسوم اجرای تئاتر، تنها بازتاب جرم یا بزهکاری بر صحنه خوانده یا برداشت می‌شود در محیطِ زندان ما با بدنی که تنبیه و مراقبت را بر خود جاری دیده، مواجه هستیم؛ یعنی مطالعه بالینی و اگر اجرایی هم باشد اجرایی‌ست کاربردی. در این احوال بدنِ محکوم در زندان آرام‌‌آرام لب به روایت خود می‌گشاید.
دست‌آورد مهمِ مسئولیت تئاتر در سازوکار تنبیهی، مطالعه موردی و مستندِ این جستار است که از دل ساعت‌ها گفتگو بیرون جهیده و به تجربیات کاربردی تئاترپیشه اهل شیراز به نام «سیروس مهبودی» در زندان عادل‌آباد شیراز نگاه می‌اندازد. مردی تئاتربلد و البته قدری ناشناس که پانزده سال است با مزدی کم، مربی تئاتر در پسِ این دیوارهای بلند است. این جستار با نگاهی انتقادی خواهد کوشید تا راهی برای جستجوی مسیرهای نرفته در درکِ روان‌رنجوران، منحرفان، ناسازگارانِ ساکن در تیمارستان‌ها و... از خلال سازوکار این تجربیات و اعتقادات داشته باشد.
احسان شادمانی نمایشنامه‌نویس، فیلمنامه‌نویس و فیلمسازِ اهلِ شیراز دانش‌آموخته سینما در گرایش کارگردانیِ دانشگاه سوره تهران است. او دریافت بیش از سی دیپلم افتخار و تندیس برای نگارش نمایشنامه، فیلمنامه، کارگردانی فیلم و تئاتر را از جشنواره‌های ملی در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است. تندیس بهترین نمایشنامه در بخش نمایشنامه‌نویسی چهارمین جشنواره تئاتر شهر تهران و دیپلم افتخار کارگردانی و دو تندیس بهترین نقش‌خوان برای بازیگران این تئاتر لیلا دوکوهکی و اسماعیل مرزبان در بخش نمایشنامه‌خوانی چهارمین جشنواره تئاتر شهر تهران از آن جمله است.
شادمانی، افزون بر فیلمسازی، دستی هم در تئاتر و نمایشنامه نویسی دارد. او با نمایش «علاءالدین و رویای پراید پرنده» در جشنواره‌های تئاتر خوش درخشید و سپس رو به انتشار نمایشنامه آن در انتشارات افراز آورد و پس از آن «آخرین پالایشگاه» را در نشر نخستین ارایه کرد.
یادآور می شود: بیست و سومین جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی ایران به دبیری سید مجتبی جدی به همت اداره کل فرهنگی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در حال برگزاری است.
عنوان این پژوهش که در قالب جستار به نگارش درآمده است «تئاتربلاگردان و زندان عادل‌آباد شیراز» است که به نشانه‌شناسی کاربردی مفهوم تئاتر در زندان عادل‌آباد شیراز می‌پردازد.
در چکیده این پژوهش می‌خوانیم: «چاه از ناسپاسی مردمان رنجیده و وِی را به عروسی خشنود باید ساخت.» تاریخ ایران سرشار از نمونه‌های بلاگردان است که در آشتی میان دو سرزمین یا فرارِ خرافی مردمان از خشک‌سالی‌ها رواج داشته است؛ اما در عصر و سرزمین ما چطور تئاتر و تئاترپیشه به دور از آن خرافه‌های مفهوم زن یا مردِ بلاگردان می‌تواند واسطه‌ای برای بلاگردانی جامعه‌ی خویش باشد؟ چه جایی بهتر از زندان برای قبول این مسئولیتِ تئاتری؟ به بلاگردانی تئاتر در گردهمایی بدن‌های محکوم و تحت مراقبت زندان! در این مفهوم تئاتر یک ویترین اجرا و آئین پس از آن در بهترین سالن‌های شهر نیست؛ بلکه با جراحی سوژه حاضر در فلان بند زندان سروکار دارد تا بتواند ابژه‌ی کنش کیفری را مورد پرسش و واکاوی قرار دهد. اگر در فضای مرسوم اجرای تئاتر، تنها بازتاب جرم یا بزهکاری بر صحنه خوانده یا برداشت می‌شود در محیطِ زندان ما با بدنی که تنبیه و مراقبت را بر خود جاری دیده، مواجه هستیم؛ یعنی مطالعه بالینی و اگر اجرایی هم باشد اجرایی‌ست کاربردی. در این احوال بدنِ محکوم در زندان آرام‌‌آرام لب به روایت خود می‌گشاید.
دست‌آورد مهمِ مسئولیت تئاتر در سازوکار تنبیهی، مطالعه موردی و مستندِ این جستار است که از دل ساعت‌ها گفتگو بیرون جهیده و به تجربیات کاربردی تئاترپیشه اهل شیراز به نام «سیروس مهبودی» در زندان عادل‌آباد شیراز نگاه می‌اندازد. مردی تئاتربلد و البته قدری ناشناس که پانزده سال است با مزدی کم، مربی تئاتر در پسِ این دیوارهای بلند است. این جستار با نگاهی انتقادی خواهد کوشید تا راهی برای جستجوی مسیرهای نرفته در درکِ روان‌رنجوران، منحرفان، ناسازگارانِ ساکن در تیمارستان‌ها و... از خلال سازوکار این تجربیات و اعتقادات داشته باشد.
احسان شادمانی نمایشنامه‌نویس، فیلمنامه‌نویس و فیلمسازِ اهلِ شیراز دانش‌آموخته سینما در گرایش کارگردانیِ دانشگاه سوره تهران است. او دریافت بیش از سی دیپلم افتخار و تندیس برای نگارش نمایشنامه، فیلمنامه، کارگردانی فیلم و تئاتر را از جشنواره‌های ملی در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است. تندیس بهترین نمایشنامه در بخش نمایشنامه‌نویسی چهارمین جشنواره تئاتر شهر تهران و دیپلم افتخار کارگردانی و دو تندیس بهترین نقش‌خوان برای بازیگران این تئاتر لیلا دوکوهکی و اسماعیل مرزبان در بخش نمایشنامه‌خوانی چهارمین جشنواره تئاتر شهر تهران از آن جمله است.
شادمانی، افزون بر فیلمسازی، دستی هم در تئاتر و نمایشنامه نویسی دارد. او با نمایش «علاءالدین و رویای پراید پرنده» در جشنواره‌های تئاتر خوش درخشید و سپس رو به انتشار نمایشنامه آن در انتشارات افراز آورد و پس از آن «آخرین پالایشگاه» را در نشر نخستین ارایه کرد.
یادآور می شود: بیست و سومین جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی ایران به دبیری سید مجتبی جدی به همت اداره کل فرهنگی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در حال برگزاری است.
نظر شما