پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰ - ۱۴:۰۶
کار فرهنگی به شعار کشیده شده است

مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری اردبیل، از اینکه کار فرهنگی بیشتر به شعار کشیده شده است، اعلام خطر کرد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اردبیل، مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری اردبیل، در نشست «چیستی، چگونگی و چرایی کار فرهنگی» که به مناسبت هفته کتاب و کتابخوانی از سوی مجمع سمن‌های جوانان استان اردبیل، با همکاری کمیسیون تخصصی فرهنگی و هنری مجمع سمن‌های جوانان در سالن اجتماعات مجموعه ورزشی رضازاده برگزار شد، اظهار کرد: به شدت اعلام خطر می‌کنم از اینکه کار فرهنگی رو به قهقرا گذاشته و در مجموع، کارها به شعار کشیده شده است؛ در این میان، کسی نیست که بر بلندی برود و بگوید «بَنِر زدن، کار فرهنگی نیست!»
 
محمد سیمزاری تأکید کرد: دور هم گرد آمدن، بدون معرفت و بی‌آنکه بدانیم قرار است از کجا به کجا برسیم، کار فرهنگی نیست و همین می‌شود که عده‌ای ادعا کنند کار فرهنگی کم‌بازده است؛ آیا بعد از 40 سال هنوز بازدهی نداشته است؟
 
«عدم» ثبت نمی‌شود
وی با بیان اینکه در جامعه شاهد مشکلات عدیده فرهنگی هستیم، چون برخی مدیران فرهنگی مطلقاً با این حوزه سنخیت ندارند، تصریح کرد: شما جوانان مطالبه‌گر اگر از ما مسئولان فرهنگی بپرسید که چه کرده‌ایم، دفتری هزار صفحه‌ای از گزارش عملکرد به شما می‌دهیم؛ اما کاش بپرسید چه نکرده‌ایم! چرا که مقوله «عدم» قابل ثبت کردن نیست و این می‌شود که موفقیت جوانان را محصول فعالیت خود می‌دانیم اما کسی قاتلی را که پای دار می‌رود صاحب نمی‌شود.
 
مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری اردبیل ادامه داد: مدیر فرهنگی باید معنای فرهنگ را به‌واقع دریافته باشد و از آنجا که «دکترین فرهنگ» عبارت است از چیستی و چرایی و چگونگی آن، باید به هر سه این موارد پاسخ داد.
 
وی اضافه کرد: در هر جامعه‌ای، در کنار نظام هنجاری، یک نظام ارزشی وجود دارد که در جامعه ما، این نظام ارزشی، یا برگرفته از اعتقادات و دین ماست، یا برگرفته از قراردادهای اجتماعی ما، یا ملغمه‌ای از هردو.
 
سیمزاری گفت: هرگاه نظام ارزشی جامعه با نظام هنجاری آن منطبق نشود، آن جامعه دچار اعوجاج فرهنگی می‌شود؛ مثلا" نظام ارزشی ما می‌گوید «الغیبتُ اشدُّ مِن الزِّنا» اما نظام اجتماعی ما چه؟ آیا در اجتماع غیبت نداریم؟! بر این اساس، هر گاه در جامعه‌ای مرض اعوجاج فرهنگی درمان شد، یعنی اگر اعوجاجات ضرری نداشت و به آسیب اجتماعی بدل نشد، دیگر جایی برای اداراتی چون ارشاد، ورزش و جوانان، اجتماعی-فرهنگی و.... نخواهد بود؛ چون دیگر نیازی به اینها نیست.
 
مشکل جامعه ما، فاصله بین «آگاهی» و «عمل» است
وی افزود: کار فرهنگی یعنی منطبق کردن نظام هنجاری با نظام ارزشی جامعه؛ اما چطور؟ مشکل جامعه ما، فاصله بین «آگاهی» و «عمل» است و وقتی بین وضع موجود، وضع مطلوب و برنامه‌ریزی برای رسیدن از وضع موجود به وضع مطلوب، نتوانیم کار خود را ارزیابی کنیم، نباید نام فرهنگی به آن داد.
 
به اعتقاد مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری اردبیل، تغییر دانش باید منجر به تغییر نگرش شود، آن هم تغییر رفتار فردی را در پی داشته باشد و سرانجام به تغییر رفتار گروهی بینجامد، زیرا وقتی دانش نگرش رفتار فردی و گروهی درست پیش رود، کار انجام می‌شود (مهری) اما به عکس آن، حالت قهری به خود می‌گیرد، مثل جریان فرهنگ‌سازی نیروی انتظامی که انیمیشن در کنار جریمه‌ سبب شد فرهنگ کمربند بستن پذیرفته شود و جای خود را در جامعه باز کند.
 
سیمزاری اذعان کرد: پیشتر می‌گفتند «هر کتابی ارزش یک‌بار خواندن را دارد» اما امروز، با وضعیت موجود، معتقدیم هر چرت و پرتی ارزش خواندن ندارد؛ آن‌هم در شرایطی که به لطف ارتباطات پدر، کتابی از اولین نوشته کذایی فرزند رونمایی می‌شود.
 
«گندیدن» نتیجه‌ی «ماندن» است، نه «ارتفاع»
وی با بیان اینکه بیشتر مشکلات ما از مَنیّت است، گفت: اردبیل در کُشتی و وزنه‌برداری و ورزش‌های انفرادی، حرف برای گفتن دارد؛ اما در ورزش‌های جمعی هم، تا کنون، انفرادی ظاهر شده‌ایم؛ در حالی که در مکتب ما عنانیت و مَنیّت جایگاهی ندارد.
 
به گفته مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری اردبیل، در اندیشه ایران اسلامی و تمدن اسلامی ایرانی، اولین شرط پیشرفت انسان، خالی شدن از مَنیّت است چرا که گندیدن به خاطرِ ماندن است، نه ارتفاع؛ بشر به اضافه‌ی فرهنگ، آدم است و آدم با «معرفت» انسان می‌شود.
 
این جلسه با معرفی چند نویسنده و شعرخوانی تعدادی از جوانان فعال فرهنگی- اجتماعی ادامه یافت.
 
درهای بسیاری به روی من بسته شد اما ایستادم
«پری آخته» نویسنده، شاعر و مدرس داستان‌نویسی اظهار کرد: مدت‌‌ها از شهید و شهادت نوشته‌ام و نخستین زن خاطره‌نگار استان نام گرفته‌ام؛ درهای بسیاری به روی من بسته شد، اما آن‌قدر ایستادم تا خاطره‌نگاری از سوی بانوان را در این منطقه جا انداختم.
 
وی افزود: با مادران بسیاری گریسته‌ام، برای فرزندان بسیاری سوخته‌ام؛ از جمله وقتی «هور تشنه می‌دود» را می‌نوشتم، به وصیتی برخوردم که گفته بود «مادر ندارم؛ روی مزار من تکه یخی بگذارید تا آب شود جای اشک مادرم»؛ چهل روز سیاه پوشیدم و عزاداری کردم تا مبادا آن شهید در روز حشر از بی‌مادری خود نزد خدا حرفی به میان آورد.
 
داستان‌نویس اردبیلی تصریح کرد: من به این نکته رسیده‌ام و به هنرآموزان خود نیز می‌گویم که باید عاشق خود بود و خود را در آغوش گرفت تا به خدای خود رسید؛ اما شرط اول، آزادی از خود است، پس از آن پیش برو و خودت به آرزوهایت برس.
 
هر روز آموخته‌ام
پری ملکی نویسنده خلخالی نیز اذعان کرد: از سال ۸۹ نوشتن را آغاز کرده، تا کنون حدود ۲۳ کتاب نوشته‌ام و بیست و چهارمین آنها در یک ماه آینده زیر چاپ می‌رود
 
رئیس کمیسیون تخصصی خانواده و مجمع جوانان اضافه کرد: هر روز آموخته‌ام و سعی کرده‌ام امروزم بهتر از دیروز شود و چون دانشجوی دکترای رشته روانشناسی هستم، بیشترین کتاب‌هایم در همین حوزه است.
 
نویسنده نانوشته‌های پیش از خود را قلم می‌زند
زهرا فتحی اصل، مخترع و نویسنده کتاب «پرواز کن تا آرزو» که چند کتاب هم در زمینه داروسازی، فیزیولوژی و بیولوژی نوشته نیز بهترین کتاب را کتابی دانست که ذهن مخاطب را وادار به تفکر کند و گفت: یک نویسنده مطالبی را با قلم نقش می‌زند که پیش از آن نوشته نشده است؛ بنابراین، تمام بند بند کتاب حاصل تراوشات ذهنی نویسنده است، برای آن‌که کودکان بخوانند و رویا ببافند و بزرگان بخوانند و بیاموزند.
 
 
بر اساس این گزارش، جلسه «چیستی، چگونگی و چرایی کار فرهنگی» که با اجرای امیر قاسمی و ناهید عقلمند و شعرخوانی مجید صفری و مهسا آقایاری همراه بود، با تجلیل از نویسندگان، جوانان مخترع و مبتکر و فعالان اجتماعی و فرهنگی پایان یافت.


 

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها