به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از نیویورک پست، انتشارات برکلی مثل اکثر ناشران انگلیسی زبان که این روزها به چاپ کتاب‌هایی درباره ویروس کرونا روی آورده‌‌‌اند، رمانی با عنوان «دکترها و دوستان» منتشر کرده است که ماه گذشته در بازار کتاب آمریکا منتشر شد. این رمان توسط دکتر «کیمری مارتین» پزشک ساکن آمریکا نوشته شده است که ماجرای سفر گروهی از دوستانش از دانشکده پزشکی را روایت کرده است.
 
دکتر مارتین در حال حاضر همراه همسر و سه فرزندش در کارولینای شمالی زندگی می‌کند. مارتین در این داستان ماجرای سفر گروهی از دانشجویان دانشکده پزشکی را روایت کرده است که در سفر به کشور اسپانیا با بیماری همه‌گیری روبرو می‌شوند که سراسر جهان به آن مبتلا شده است.
 
مارتین می‌گوید این رمان را در سال‌هایی نوشته است که هیچ خبری از انتشار ویروس کرونا نبود و به خاطر همین همه اتفاقات این رمان خیالی هستند و شاید بعضی از آنها با واقعیت مطابقت داشته باشد. در مقدمه این رمان خطاب به خوانندگان نوشته شده است که نگارش این رمان سال‌های قبل از ظهور کووید 19صورت گرفته است و به طور حتم هیچ ربطی به پاندمی کنونی ندارد.
 
روزنامه نیویورک پست گفتگویی کوتاه با نویسنده این رمان انجام داده است که محتوای اصلی آن درباره انگیزه این پزشک آمریکایی در نوشتن این رمان بوده است:
 
شما رمانی درباره یک پاندمی نوشتید. و بعد از آن پاندمی اتفاق افتاد. اکثر اتفاقات رمان شبیه دنیای واقعی هستند. اطلاعات رمان از کجا آمده است؟
خب همیشه من چنین اتفاقی را تصور می‌کردم و همیشه در کنار شغل پزشکی تحقیقات زیادی درباره اشاعه ویروس‌ها انجام می‌‌دادم. کتاب‌های مستند بسیاری مثل «آنفولانزای بزرگ» نوشته «جان بری» و یا «بحران در منطقه قرمز» نوشته «ریچارد پریستون» را می‌خواندم. از سال‌ها پیش پزشکان با چنین بیماری‌هایی روبرو بودند و تجربیات آنها برای نوشتن رمانم خیلی موثر بود.
 
شما قبلاً پزشک اورژانس بودید و حالا طبابت می‌کنید. چطور برای نوشتن فرصت دارید؟
خب همیشه زمان‌هایی برای استراحت پیدا می‌کنم. وقتی اورژانس را ترک کردم فرصتی محدود برای نوشتن رمانم پیدا کردم و در کمترین زمان ممکن سعی کردم سال‌های تجربه و تخیل را کنار هم روی کاغذ بنویسم.
 
در بسیاری از صفحات و جملات رمان چیزهایی شبیه واقعیت مربوط به انتشار ویروس کرونا دیده می‌شود. همه ویروس‌ها شرایط مشابهی برای اشاعه دارند؟
تا حدودی اکثر ویروس‌ها سیستم ایمنی و تنفسی را هدف قرار می‌دهند که سابق بر این ویروس‌های آنفولانزا و سارس وضعیت‌های مشابه کرونا ایجاد کرده‌اند. وقتی شروع به نوشتن رمان کردم، تجربه‌ای مثل شیوع ویروس آنفولانزا در سال 1918 میلادی را می‌‌دانستم ولی وقتی خواستم یک ویروس خیالی بسازم. از راهنماهای موجود برای پیشگیری از بیماری‌های ویروسی استفاده کردم. به نوعی از مستندات علمی برای ایجاد یک ویروس خیالی بهره گرفتم.