در ابتدای نشست سمیه جمالی (مجری برنامه) 25 اردیبهشتماه روز پاسداشت زبان فارسی و گرامیداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی را به حاضران تبریک گفت.
بتول پادام، نویسنده رمان «خال هندو» نیز ضمن تبریک بازگشایی دوباره نمایشگاه کتاب گفت: آخرین خاطرهام از نمایشگاه بسیار خوب بود. باتوجه به خبرهایی که میشنیدم فکر میکردم امسال استقبال کمی از نمایشگاه میشود ولی خداراشکر مردم استقبال خوبی انجام دادهاند.
او درباره موضوع اثر خود بیان کرد: این اثر در کارگاه رمان مرحوم سعید تشکری به نگارش درآمده است. فضای کتاب نوجوانانه است و در زمان انقلاب دهه ۵۰ اتفاق میافتد. قرار است شخصیتهای داستان رویدادی را رقم بزنند. دهه ۵۰ دهه انقلاب است و منجر به ورود امام خمینی (ره) به ایران میشود. کتاب منحصر به یک حیطه و رده سنی خاصی نیست و با توجه به تنوع شخصیتی که در آن است میتواند برای همه اقشار بنا به سلیقهشان جذاب و موردپسند باشد.
پادام به زحمات مرحوم سعید تشکری به عنوان استاد کارگاه داستاننویسی خود اشاره و اظهار کرد: امروز در این مراسم دلم میخواهد از استاد تشکری نام ببرم و یاد کنم. این کتاب برای من خاطره شیرینی است از کارگاهها، سختگیریها و تشویقهایی که ایشان به من و دیگر شاگردان داشتند. به آثارمان نگاه پدرانه داشتند. سعی کردم شهر مشهد را باتوجه به سختگیریهایی که استاد تشکری بر زندهکردن بوم و اقلیم دارند در داستان ارائه بدهم. ایشان تأکید زیادی بر مبحث اقلیم بهخصوص خطه خراسان داشتند و ما نیز به عنوان شاگرد سعی کردیم که این وجه را نشان دهیم.
نویسنده رمان «خال هندو» درباره وضعیت نشر کشور گفت: امیدوارم دستاندرکاران نشر به مشهد نگاه ویژهای داشته باشند و بازار نشر کشور فقط در دست چند نشر نباشد. البته نشر ستارهها در مشهد طرفداران خود را دارد و شناختهشده است.
پادام در پاسخ به سوال مجری برنامه که آیا اثر اول او به اثر دوم ربط دارد یا نه، بیان کرد: رمان «خال هندو» قرار بود خیلی پیشتر از این منتشر شود ولی ناشر قبلی بیمهری کرد و بروکراسی کار هم مزید بر علت شد. در نهایت نشر ستارهها آن را منتشر کرد. کتاب اول من اثری است در موضوع تاریخ شفاهی. در این موضوع، نمیتوانید خیالپردازی کنید و روایتی را که نبوده در آن بیاوری. امروزه، تاریخی که با روایت داستانگونه بیان شود بیشتر مخاطب را جذب میکند تا یک روایت صرف که فلان شخصیت در چنین تاریخی زاده شد و... . در کتاب «روایت بیقراری» خواستم روایتم را شیرین کنم تا مخاطب با آن ارتباط برقرار کند.
بتول پادام دلیل استفاده نکردن از لهجه در داستانش را اینطور توضیح داد: در این اثر از لهجه مشهدی استفاده نکردهام و تا زمانیکه حرف استاد تشکری آویزه گوشم باشد شاید استفاده هم نکنم. مگر اینکه ضرورتی پیش بیاید. زیرا ایشان مخالف صددرصدی استفاده از لهجه در دیالوگها بودند.
او افزود: مثلا درباره فیلم «موقعیت مهدی» منتقدانی میگفتند که اگر بدون زبان ترکی بود احتمال داشت آن حس فیلم منتقل نمیشد ولی بحث کتاب فرق دارد. مراجعه مداوم خوانندگان به پانویسها و... مطالعه را سخت میکند.
در ادامه، سمیه جمالی (مجری برنامه) قسمتی از کتاب «خال هندو» را برای مخاطبان خواند و در پایان نشست نیز نویسنده اثر، از حاضران درخواست کرد که فاتحهای برای آرامش و شادی روح مرحوم سعید تشکری قرائت کنند.
نظر شما