امیر دژاکام، کارگردان و منتقد سینما تاکید دارد، معنای نمایشنامهخوانی مشخص است و تفکیک آن به بخشهایی همچون اجراخوانی کار اشتباهی است؛ چراکه اگر قرار است اجرا کنیم پس دیگر نمایشنامهخوانی نیست و در دست گرفتن نمایشنامه در اجرای تئاتر به بهانه و با نام اجراخوانی غلط است.
امیر دژاکام پس از تماشای این اجرا در سخنانی به ماهیت و چرایی نمایشنامهخوانی پرداخت و گفت: ساحت ابتدایی نمایشنامهخوانی ادبی و تولیدی است و نگاه زیباییشناسی به آن وجود ندارد. کاربرد آن برای ارایه به تعدادی تهیهکننده و کارگردان به منظور انتخاب از سوی آنها برای تولید است.
دژاکام افزود: از دیگر ساحتهای نمایشنامهخوانی تمرین برای افزایش توان گروههای جوان است گفت: باتوجه به هزینههای سنگین تولید یک تئاتر و نبود امکانات لازم از جمله سالنهای تئاتر به ویژه در شهرهای کم برخوردار نمایشنامهخوانی یکی از بهترین گزینهها برای فعالیت گروههای علاقهمند به تئاتر است.
وی در ادامه با انتقاد از انواع عناوینی که به نمایشنامهخوانی اطلاق میکنند گفت: معنای نمایشنامهخوانی مشخص است و تفکیک آن به بخشهایی همچون اجراخوانی کار اشتباهی است چرا که اگر قرار است اجرا کنیم پس دیگر نمایشنامهخوانی نیست و در دست گرفتن نمایشنامه در اجرای تئاتر به بهانه و با نام اجراخوانی غلط است. نمایشنامهخوانی باید تفاوت خود با اجرا را داشته باشد.
دژاکام در پایان با تقدیر از گروه نمایشنامهخوانی این برنامه گفت: بارها و بارها اجرای نمایش «خرس» را دیدم و بارها نمایشنامه آن را خواندهام و با توجه به این موضوع از این نمایشنامهخوانی بسیار لذت بردم.
نمایشنامه «خرس» روایتی کمدی از زندگی خانمی است که در حین عزاداری برای شوهرش، متوجه میشود که همسرش یک طلبکار دارد و در همین اثنا اتفاقات شنیدنی رخ میدهند.
علیرضا گیلانپور کارگردان برنامه «خنده در صحنه» پیش از این خبر داده بود که در آینده با توجه به اینکه به محرم و صفر نزدیک میشویم، قرار است یک نمایشنامهخوانی مذهبی در برنامه «خنده در صحنه» اجرا شود.
نظر شما