به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در چهاردهمین نشست تکیه کتاب، با عنوان «نگاه عرفانی به واقعه عاشورا با بازخوانی کتاب فتح خون شهید آوینی» که روز 22 شهریور در سرای اهل قلم خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار شد، یوسفعلی میرشکاک به ایراد سخن پرداخت.

او در ابتدا بیان کرد: اگر عاشورا و کربلا را از اسلام بگیریم، چیزی از آن باقی نمی‌ماند. همه چیز در کربلا تمام می‌شود. کربلا و عاشورا سناریویی است که همه چیز آن از قبل معلوم است. کشندگان و کشته‌شدگان از پیش معلوم هستند. 

او ادامه داد: ما در این تاریخ 250 ساله تا هنگام تولد آخرین منجی خداوند در یک ساحت قدسی به سر می‌بریم که تاریخ آن ضمن تقدیری بودن، غیرتقدیری نیز بوده است. نقشه‌ها همه از قبل معلوم است و قرار نیست حادثه دیگری رخ دهد.

میرشکاک در ادامه درباره دین اسلام اظهار کرد: اسلام یک پدیده بسیار پیچیده است. هرچند تمام ادیان پیچیده هستند اما ختم ماجرا اسلام است و ما با معماهای بسیاری در این دین مواجهیم که اوج آن کربلاست.

او با اشاره به کتاب فتح خون مرتضی آوینی افزود: آوینی فتح خون را در مسیر عشق به ابی عبدالله نوشت. او عاشق بود و در معشوق خود که امام حسین(ع) بود ذوب شده بود. وقتی کسی خودش و تمام دارو ندارش را فدای معشوق می‌کند به معشوق تبدیل می‌‌شود و آوینی به همین دلیل باید سر خود را در راه ابی عبدالله از تن جدا می‌کرد.

لازم به ذکر است «فتح خون» یا «روایت محرم» اثری است به قلم شهید سید «مرتضی آوینی»، در دو پاره ماجرای عاشورا را شرح می‌دهد. ماجراهای عاشورا از ماه رجب سال 60 تا ماه محرم سال 61 در بخش اول این کتاب به‌ صورت مختصر توصیف شده‌اند. هدف از بیان وقایع عاشورا در این بخش از کتاب نگاهی به شخصیت‌های واقعه‌ کربلا و تغییر و تطوری است که در احوالات هر یک از آن‌ها رخ می‌دهد.

در پاره دوم کتاب فتح خون از دید راوی به تحلیل و واکاوی معنوی و روحانی این ماجراها پرداخته می‌شود. راوی که به نوعی نمایانگر طرز فکر آوینی است، با دیدی عارفانه به واقعه‌ کربلا نگاه می‌کند و سعی می‌کند با چشم باطن به فراتر از ظواهر ماجرا بنگرد و در این راه خواننده را با خود همراه کند و جلوه‌ای از آسمان را در زمین به او نشان دهد.