به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ فصلنامه «روایت ایرانی» همان‌طور که از ظاهرش پیداست دو وظیفه بر دوش خود گذاشته است؛ بررسی روایت‌هایی که نوشته شده‌اند یا می‌شوند و نسبت آن با ایرانی بودن. این فصلنامه به سردبیری میرشمس الدین فلاح هاشمی و به همت دفتر روایت ایرانی حوزه هنری انقلاب اسلامی منتشر می‌شود و تاکنون سه شماره از آن در زمستان 1400، بهار و تابستان 1401 منتشر شده است. در ادامه به طور خلاصه با مطالب هر شماره آشنا می‌شوید:
 
میرشمس الدین فلاح هاشمی، سردبیر فصلنامه در اولین مطلب از پیش‌شماره اول به عنوان سخن سردبیر، ساده‌ترین تعریف از روایت ایرانی را ارائه و شکل و محتوای آن را شرح می‌دهد. او در این‌باره می‌گوید «روایت ایرانی در ساده‌ترین تعریف خود گونه‌ای از روایت است که نشانه‌ها و معناهای تولیدشده از آن روایت با دلالت‌های صریح یا ضمنی، با اندیشه، اخلاق، فرهنگ، هنر، خانواده، معماری و ارزش‌های اجتماعی و تاریخی و ... مرتبط باشد و از حکمت و معرفت ایرانی نشأت بگیرد.».

فلاح هاشمی رسالت فصلنامه «روایت ایرانی» را تداوم اعتلای زبان و ادب فارسی می‌داند: «سعی نگارنده و پژوهش‌گران و نویسندگانی که ما را در غنای علمی و ادبی این نشریه یاری می‌دهند این است که به مرور؛ ضمن بیان سیر اعتلای ادبیات کهن فارسی، راهکارهای احیای روایت ایرانی آشکار شود.».

در مطلب دوم محمدرضا سنگری، پژوهشگر پاسخ به این سوال را که «چرا باید به روایت ایرانی برگردیم» به تفصیل توضیح می‌دهد. او پرداختن به روایت ایرانی را رفتن به گذشته نمی‌داند و می‌گوید «پرداختن به روایت ایرانی گذشته را به امروز احضار کردن است، نه رفتن به گذشته. گذشته را به امروز آوردن، ظرفیت‌های موجود ما را تقویت می‌کند. یعنی ما می‌توانیم موجودیتی را که امروز داریم بهره‌گیری کنیم و رهاوردهایی را که محصول جوشش و کوشش خودمان هست دریابیم و آن‌ها که از دیگران بهره گرفتیم صبغه رنگ خودمان را به آن‌ها بزنیم، یا به زبان دیگر بومی‌سازی کنیم».

مطالب بعدی پیش‌شماره اول عبارت‌اند از: «در جستجوی روایت ایرانی»؛ گفت‌وگو با محمد رودگر، «باید به شیوه خود روایت‌پردازی کنیم»؛ گفت‌وگو با مجید آقائی، استاد دانشگاه یورک کانادا، «روایت ایرانی؛ هویت و چیستی» به قلم میرشمس الدین فلاح هاشمی، «پرونده ویژه نادر ابراهیمی» به قلم صائب هاشم‌پور و غیره.

پس از پیش‌شماره اول، شماره اول «روایت ایرانی» در بهار 1401 منتشر شد. این شماره با مطلبی از مرحوم حسن ذوالفقاری آغاز می‌شود که در گفت‌وگو با فصلنامه از این موضوع می‌گوید که «ادبیات ما چه ندارد؟!». او معتقد بود «ما باید ایرادهایی را که الان سر راه ما در این زمینه وجود دارد شناسایی بکنیم؛ و ببینیم در اقتباس‌های سینمایی، اقتباس‌های نمایشی و اقتباس در رمان اشکال کار کجاست؟».

مطلب بعدی گفت‌وگوی چالشی با افشین شحنه‌تبار، مدیر، موسس و صاحب‌امتیاز انتشارات «شمع و مه» است که به ادبیات ایران و خواسته‌ی غرب می‌پردازد.
فصلی از رمان منتشرنشده‌ی «می‌می‌رمت» اثر محمدمهدی رسولی نیز در مطلب «مردن در قطارِ بخت، روی ریلِ گیج‌گیجه» آمده و در مطلبی دیگر فیلم سینمایی «بدون قرار قبلی» نقد شده است.
«پرونده ویژه» این شماره از فصلنامه هم به زندگی و آثار منیژه آرمین، نویسنده معاصر کشور پرداخته است.
 
و در شماره دوم که آخرین شماره منتشرشده از «روایت ایرانی» است به صورت مفصل مطالبی درباره موضوع «حماسه» کار شده است. «قصه‌های شیرین یک روایت ایرانی» عنوان مطلبی است که در آن با محمد حمزه‌زاده، نویسنده کتاب «قصه‌های شیرین دلستان و گلستان» گفت‌وگو شده است. او درباره اثر خود می‌گوید «من تلاش کردم که فضاها، تا حد ممکن فضاهای خلاقه باشد و حال‌وهوای بازنویسی‌های متون کهن را نداشته باشد و کاملا ساخته و پرداخته ذهن خودم باشد». در ادامه‌ی این گفت‌وگو، نظرات محمدرضا زائری، مرتضی سرهنگی، حمیدرضا شاه‌آبادی، افسانه گرمارودی، رضا امیرخانی، محمد ناصری و فاضل نظری درباره این اثر درج شده است.

«فردوسی؛ حکیمی الهی و پدر زبان فارسی امروز» عنوان مطلب بعدی است که آراء و نظرات مقام معظم رهبری درباره حکیم طوس و اهمیت شاهنامه را در خود جای داده است.
در ادامه، گفت‌وگو با محمدرضا شرفی خبوشان آمده است که علت نیاز ما به آثار حماسی را شرح می‌دهد و مطالب دیگر شماره دوم نیز مانند مطالب قبلی به بحث اهمیت موضوع حماسه می‌پردازند.
شماره دوم فصلنامه «روایت ایرانی» نیز مانند شماره‌های پیشین، «پرونده ویژه» دارد. در این شماره زهرا قمی کردی، زندگی و آثار جلال آل احمد را بررسی کرده است.

علاقه‌مندان به تهیه فصلنامه «روایت ایرانی» می‌توانند با شماره 91088032-021 تماس بگیرند.