به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ در معرفی این کتاب آمده است: اولا در ایران معمولا قتل با انگیزه قبلی نداریم. ثانیا اکثر قریب به اتفاق انگیزه‌های قتل در ایران حیثیتی است نه مادی ... و ثالثا با بدترین طراحی و نقشه و در نامناسب‌ترین زمان‌ها و مکان‌ها اتفاق می‌افتد.
مثلا تنها نقشه و طراحی قاتل این بوده که پاره‌آجری از گوشه‌ای بردارد و اتفاقی بزند به گیجگاه مقتول... پس یک کارگاه فیلم پلیسی ایرانی معمولا خیلی لازم نیست به دنبال سرنخ‌های خاص و پنهان باشد.
نویسنده در مقدمه این کتاب می‌نویسد:«گاهی با خود فکر می‌کنم اگر به جای نوشتن از عالم و آدم، جرئت داشتم که از اوضاع روزگار خویش بنویسم، هم آموزاننده‌تر می‌شد، هم خواندنی ‌تر. چطور ممکن است آدم خودش نتواند خوب زندگی کند و بخواهد خوب زندگی کردن را به دیگران بیاموزد؟ پناه می‌برم به خدای مهربان اگر بناست این حرف‌ها بویی از ناشکری بدهد. قطعا منظورم این نیست، یا قطعا و حتما امیدوارم این‌گونه نباشد. در مضامین برخی از احادیث می‌توان این گونه برداشت نمود (به تعبیر بنده) که خداوند می‌فرماید ای بنده من، هروقت خواستی با من خلوت کن و آرزوهایت را از من بخواه که حوایج تو را برطرف کنم، اما بنده‌داری به من یاد نده! بعنی من می‌دانم و فقط من می‌دانم هروقت و در هر لحظه چه مرگت است اما بهترین چیز برای تو و در هرلحظه و همه وقت، همین چیزهایی است که برایت  اتفاق می‌افتد.»
این کتاب در 7 بخش به موضوعاتی نظیر سینما چه نیست؟، ملاحظاتی در جامعه‌شناسی سینمای ایران، از دیدن جمعی تا دیده‌‌شدن جمعی، نسبی گرایی اخلاقی و شخصیت‌های خاکستری، تعلیق و انتظار، ژانرها و پیام‌ها، تعلیق و 36 وضعیت نمایشی می‌پردازد.
گفتنی است چاپ اول این کتاب در سال 1396 روانه بازار نشر شده است و اکنون این کتاب تجدید چاپ شده و در اختیار بازار نشر قرار گرفته است.