مجموعه نمایشنامههای «دراما» در 6 دفتر و مجموعه از سوی انتشارات ناظرزاده کرمانی منتشر شده است که دفتر ششم این مجموعه به تازگی چاپ شده است.
مجموعه «دراما»، در دفتر اول شامل نمایشنامههای «سقوط آزاد» خلیل اسماعیلی، «شکلات تلخ» امید وکیلینژاد، «گلونی» مهری شادمان، «مرغ دریایی» مسلم آئینی و «نوروفیبروما» از رضوان کرباسی است.
دفتر دوم حاوی نمایشنامههای «آنکه گفت آری آنکه گفت نه» و «باداباد» از خلیل اسماعیلی، «روایت خندهناک روبهخان و آقا بالاکش» رضوان کرباسی، «مسافران» امید وکیلینژاد و «نیمه تاریک وجود» مسلم آئینی میشود.
دفتر سوم، نمایشنامههای «به همین سادگی» خلیل اسماعیلی، «پنجره گاهی میتواند شعر باشد فقط گاهی» پریسا عباسزاده، «تماس» مسلم آئینی، «روژین» اسرین ملکمحمد، «مهاجران» امید وکیلینژاد و «هیاهوی بسیار برای هیچ» رضوان کرباسی است.
دفتر چهارم نیز نمایشنامههای «ساس» خلیل اسماعیلی، «سمفونی سوختن ستارهها» مسلم آئینی، «طالع شوم» امید وکیلینژاد، «قارچهای سمی» رضوان کرباسی، «هاپولی» اسرین ملکمحمد و «همت بلند جنابعالی» از تارا ارژنگی را در بر میگیرد.
دفتر پنجم هم شامل نمایشنامههای «آلزایمر» خلیل اسماعیلی، «بشقاب پرنده» مسلم آئینی، «دیلان» اسرین ملکمحمد، «روزی روزگاری» مهشید سلیمانی، «زندگی و دیگر هیچ» مهسا بیغش و «لایفاستایل» رضوان کرباسی است.
و نهایتا دفتر ششم «دراما» از نمایشنامههای «صدای پای آب» خلیل اسماعیلی، «عکس سوخته» جواد تولمی، «لالایی با نت لا» پریسا عباسزاده، «ندای درون» مهشید سلیمانی، «وضعیت قرمز» امید وکیلینژاد، «هامون» مسلم آئینی و «هنبوری» رحیم رشیدیتبار تشکیل شده است.
این دفاتر در مجموع شامل ۳۵ نمایشنامه از نمایشنامهنویسان مختلف است و تلاش شده آثاری دغدغهمند، دراماتیک و جذاب را به نگارش درآورد که از قابلیتهای نمایشی و اجرایی بالایی برخوردار باشند؛ یعنی نمایشنامههایی متنوع و نسبتا کوتاه، با پرسوناژهایی محدود که بهراحتی و با کمترین هزینههای ممکن، قابلیت اجرا در سالنهای مختلف را داشته باشند.
در بیان نویسندگان این کتاب آمده است: اهداف همسو تمام نویسندگان این مجموعه بر این است با نگاهی منتقد اما منصفانه و رویکردی آسیبشناسانه به برخی چالشها و معضلات اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی پیرامون، در بستر داستانهایی جذاب، دراماتیک و تا حد ممکن بدیع، دغدغههایمان را با مخاطب به اشتراک بگذاریم و در واقع با آنها به مشورت و هماندیشی بنشینیم؛ چون باور داریم که جامعه یعنی مردم، و بیشک مشکلات هر جامعهای باید از درون و بهدست مردمان همان جامعه آنهم بهطور ریشهای و اساسی حل و فصل شود. که قاعدتا این مهم لازمهاش تامل و تفکر در امور است؛ و هنر و ادبیات بهخوبی بستر آن را فراهم میکند.
نظر شما