زهرا محدثی خراسانی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با اشاره به اینکه شاعران کشورمان پس از پیروزی انقلاب اسلامی به تبیین تجلی مفاهیم بلند اخلاقی مولا علی (ع) پرداختند، عنوان کرد: حضرت علی (ع) نماد عدالت، حق و حقیقت، بخشش، زهد و تقوا، مهربانی و مدارا و همه صفات پاک و ناب انسانی هستند و شاعران معاصر از زوایای گوناگون به ترسیم این اوصاف در شعر پرداخته‌اند.
وی با بیان اینکه شاعران علوی معاصر تلاش کرده‌اند با شعرشان راهنمای مخاطبان برای پیروی از منش و رفتار آن حضرت باشند، گفت: به عبارت دیگر شعر علوی با موضوع ضربت و شهادت امام علی (ع) تنها سوگواره‌ای ظاهری نیست که به دنبال ایجاد اندوه و ناله صرف در مخاطبان باشد بلکه وسیله‌ای برای راهنمایی و حرکت به سوی رستگاری است.
این پژوهشگر ادبی به شعر «در سایه‌سار نخل ولایت» سروده علی موسوی گرمارودی اشاره کرد و افزود: موسوی گرمارودی در این شعر به زیبایی تاکید کرده که حضرت علی (ع) را نمی‌توان وصف کرد «وسعت تو را چگونه در سخن تنگ‌مایه گنجانم؟/ تو را در کدام نقطه باید به پایان برد؟/ الله‌اکبر»
وی با بیان اینکه سلمان هراتی نیز در شعری بر تحیر و ناتوانی تمام کائنات در وصف مولا علی (ع) اشاره کرده، گفت: سلمان هراتی در این شعر آورده است «شاید فقط/ خاک نامعلوم قیامت/ ظرفیت تو را دارد/ زمین اگر چشم داشت/ بزرگواری تو این‌سان غریب نمی‌ماند/ آن قسمت از زمین/ که نام تو را نبرد/ یخبندان است/ ای پهناوری که عشق و شمشیر را/ به یک بستر آوردی/ دنیا نمی‌تواند بداند/ تو کیستی»
محدثی خراسانی با اشاره به بسامد بالای توجه شاعران معاصر به‌تنهایی و غربت امام علی(ع) و بی‌وفایی کوفیان، افزود: «کوفه» در شعر علوی نماد نامردی و بی‌وفایی است و محمود اکرامی‌فر آورده است «کوفه یعنی این‌طرف‌ها مرد نیست/ یا اگر هم هست صاحب درد نیست/ کوفه شهری خفته و بی‌درد بود/ کوفه از روز ازل نامرد بود/ یا علی، کوفه سزاوار تو نیست/ کوفه و کوفی طرفدار تو نیست»
وی همچنین به استفاده فراوان شاعران معاصر از مضمون بخشش و یتیم‌نوازی مولا علی(ع) اشاره کرد و گفت: به عنوان نمونه می‌توان به این ابیات از قیصر امین‌پور اشاره کرد «امشب سر مهربان نخلی خم شد/ مهتاب گرفت، شهر در ماتم شد/ در خانه دور، بیوه‌ای شیون کرد/ همبازی کودک یتیمی کم شد» علی موسوی گرمارودی نیز تاکید کرده «آن هنگام که به همراه آفتاب/ به خانه یتیمکان بیوه‌زنی تابیدی/ و صولت حیدری را/ دست‌مایه شادی کودکانه‌شان کردی/ و بر آن شانه که پیامبر پای ننهاد/ کودکان را نشاندی/ و از آن دهان که هرای شیر می‌خروشد/ کلمات کودکانه تراوید/ آیا تاریخ به تحیر، بر در سرای، خشک و لرزان نمانده بود»
محدثی خراسانی تاکید کرد: شعر علوی منادی شهادت، عدالت و انسانیت است؛ بنابراین چون دریایی جاری، حرکت و پویایی دارد و مخاطب را به مبارزه با تمام مظاهر ظلم و ستم فرامی‌خواند.
چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۲ - ۰۸:۰۰
نظر شما