خسروباباخانی، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با بیان اینکه استفاده فراوان از فضای مجازی بر ادبیات داستانی امروز تاثیرگذاشته است، عنوان کرد: اغلب نویسندگان جوان سبک نوشتاری فخیمی ندارند و شلخته و بی‌قاعده می‌نویسند.

این نویسنده با اشاره به تفاوت‌های محتوایی داستان‌های نویسندگان جوان با نسل‌های گذشته افزود: نویسندگان دهه‌های گذشته بسیار به شعارنویسی نزدیک بودند و می‌خواستند دنیای پیرامون خود را تغییر دهند؛ اما امروز شاهدیم که نویسندگان جوان بیشتر به واگویه اتفاقات زندگی شهری و آپارتمان‌نشینی خود می‌پردازند و دغدغه‌های فردی خود را با نثر و زبانی آشفته در قالب یک داستان بیان می‌کنند.

باباخانی توضیح داد: در دنیای امروز با گسترش فضای مجازی فردگرایی گسترش یافته که این امر در ابعاد مختلف زندگی بشر از جمله ادبیات تأثیر خود را نشان داده است. شاعر و نویسنده امروز از تنهایی رنج می‌برد و دچار نوعی رخوت و فردگرایی شده است؛ بنابراین نمی‌توان از وی توقع داشت از مسائل اجتماعی بنویسد.

وی با بیان اینکه متأسفانه بیشتر نویسندگان جوان ترجیح می‌دهند سراغ موضوع‌های ساده بروند و از دشواری و پیچیدگی گریزان هستند، گفت: نوشتن رمان عاشقانه به تجربه اجتماعی نیاز ندارد و لازم نیست نویسنده به تجربه زیستی کولبران، کارگران کوره‌پزخانه‌ها و کارتن‌خواب‌ها و هزاران انسان گرفتار در جامعه پیرامونش نزدیک شود.


وی همچنین با بیان اینکه مدرسان و پیشکسوتان ادبیات داستانی در ارتقای سطح کیفی داستان‌های نوقلمان جوان مؤثرند، اظهار کرد: باید در محافل ادبی و کلاس‌های نقد و خوانش داستان ضمن تربیت ذهنی نوقلمان به آنها اعتماد به نفس داد تا به سراغ مضمون‌ها و سوژه‌های بکر بروند و مطالعه و کوشش ادبی خود را افزایش دهند.

باباخانی با اشاره به عوامل تأثیرگذار در موفقیت نویسندگان جوان گفت: بیش از آموزش، تلاش فردی،‌ مطالعه، استعداد و تجربه زیسته نویسندگان تعیین‌کننده میزان موفقیت آنهاست و نمی‌توان در عرصه ادبیات و نویسندگی، گلخانه‌ای برخورد کرد. نویسندگان جوان باید ضمن شناسایی و پرورش استعدادشان بسیار مطالعه کنند، با جامعه و دغدغه‌های افراد پیرامون خود آشنا باشند تا قلم‌شان تأثیرگذار شود. به عبارت دیگر نویسنده باید تجربه زیستی داشته و ادیب و اهل قلم نیز باشد.