علی نصیریان، نقش اول فیلم برگزیده جایزه فارسینما در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) عنوان کرد: زبان در تئاتر، پایه و اساس اصلی است؛ اما در سینما، زبان در مرحله دوم قرار دارد و اصل اول، تصویر است. در سینما اگر قرار است درباره شخصیت صحبت کنیم، وجه اول احساس و عکس‌العمل بازیگر و مرحله دوم زبان است که البته باید به آن توجه ویژه کرد.
این بازیگر پیشکسوت کشورمان با بیان اینکه اگر فردوسی و شاهنامه فاخر وی نبود، زبان فارسی تا امروز زنده و جاری نمی‌ماند، افزود: «هفت بهارنارنج» قصه‌ای متفاوت با فیلم‌نامه‌های فعلی سینما دارد و در این فیلم، داستان تازه‌ای در حوزه روابط انسانی روایت شده و شعرها و ترانه‌ها به‌کمک تعدادی از ادیبان و هنرمندان انتخاب شده است.
وی تأکید کرد: در این فیلم خوشبختانه جمله‌ها رسا و عمیق هستند و متن فیلم‌‌نامه می‌تواند نمونه و الگویی برای فارسی سلیس و گفتن و خواندن صحیح برای تدریس در فضاهای آموزشی باشد.
نصیریان با بیان اینکه شخصیت اول «هفت بهارنارنج» استاد زبان و ادبیات فارسی است، توضیح داد: در این فیلم عشق و ادبیات بر فراموشی غلبه می‌کند و نیز به خانواده و وطن اهمیت ویژه داده می‌شود. شخصیت اول فیلم تلاش می‌کند ریشه‌ها حفظ شوند. من نیز در بازیگری این فیلم به تجربه شخصی خود تا حدودی نزدیک شدم. اثری که فوت همسرم روی من گذاشت، بسیار زیاد بود که این تأثیرگذاری هم تنها برای عشق نبود؛ چون بعد از سال‌ها زندگی، ارتباط انسانی مهم می‌شود. بازیگر در نقش‌آفرینی خود، مسائل درونی نقش را تظاهر می‌کند؛ ولی باید بتواند به‌اندازه‌ای واقعی این کار را انجام دهد که تماشاگر بپذیرد.
پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ - ۱۶:۴۸
نظر شما