به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) در مشهد، فاطمه سلیمانی ازندریانی عصر چهارشنبه در بیست و دومین جلسه از سلسله جلسات «عصر داستان» با محوریت نقد و بررسی برترین داستان‌های ایران و جهان عصر با حضور جمعی از علاقه‌مندان به ادبیات و داستان در مکتب هنر رضوان مشهد گفت: از زمانی‌که نمره اولین انشایم 20 شد فهمیدم در انشا و نوشتن استعداد دارم اما سال‌ها قبل به خاطر اصرار خانواده‌ام در رشته‌ای که دوست نداشتم درس خواندم و چهارسال در دانشگاه رنج کشیدم.

نویسنده کتاب «به سپیدی یک رویا» اظهار کرد: ١٠ سال هم به کاری مشغول بودم که دوستش نداشتم اما نتوانستم زندگی اداری را تاب بیاورم و در نهایت به همان کاری که علاقه داشتم روی آوردم.

این داور جشنواره‌های داستان‌نویسی در خصوص مهم‌ترین درس نوشتن گفت: کتاب خواندن مهم‌ترین درس نوشتن است، باید زیاد بخوانیم و کتاب‌های خوب بخوانیم، پس از آن آموزش بسیار مهم است.
 
سلیمانی ازندریانی بیان کرد: خواندن رمان‌های برتر جهان، آثار کلاسیک و... به ما کمک می‌کند تکنیک‌های نوشتن را یاد بگیریم، من پیرنگ را از طریق خواندن کتاب‌های متعدد یاد گرفتم، بعد که در مورد آن مطالعه کردم متوجه شدم از قبل این موضوع را از طریق خواندن آثار مختلف ادبیات جهان یاد گرفته‌ بودم.

این مدرس داستان‌نویسی تصریح کرد: همچنین اینکه زیاد بازنویسی کردن و در معرض نقد قرار گرفتن از دیگر نکات مهم برای نوشتن است.

برای نوشتن باید حداقل پانصد کتاب خواند

سلیمانی ازندریانی با بیان اینکه برای نوشتن در ابتدا باید حداقل ٥٠٠  کتاب خواند، تصریح کرد: باید به تعداد زیاد رمان، مقاله، یادداشت و نقد خواند و بعد اقدام به نوشتن کرد. یک نویسنده باید قبل از نوشتن آثار نویسندگان بزرگ نظیر کافکا، تولوستوی، همینگوی، سیدمهدی شجاعی، سعید تشکری، محمود دولت‌آبادی، صادق هدایت، ساعدی، صادق چوبک و.. را خوانده باشد.
 
وی افزود: اگر ما قرار است داستان‌نویس شویم باید تکنیک را از این کتاب‌ها استخراج کنیم، نباید به خاطر اینکه محتوای یک کتاب با سلیقه ما همخوانی ندارد، خودمان را از یادگیری تکنیک محروم کنیم.
 
فاطمه سلیمانی ازندریانی اظهار کرد: رهبری خودشان کتاب خانواده تیبو را برای خواندن پیشنهاد دادند چراکه این کتاب احوالات جنگ جهانی را برای ما به تصویر می‌کشد.
 
او در خصوص انواع نقدها گفت: هزار نوع نقد وجود دارد اما من خودم به یک نقد تکیه می‌کنم و آن هم نقد تکنیکی کتاب است، اما برای استفاده از این نقد، ناقد باید با عناصر داستان یعنی طرح و ساختار، کش مکش‌ها، پیرنگ، زاویه دید و.. آشنا باشد. تنها به شرط بلد بودن این عناصر است که می‌فهمیم آیا راوی، زاویه دید و.. درست انتخاب شده است یا خیر.
 
فاطمه سلیمانی ازندریانی ادامه داد: درواقع نقد محتوایی ما همیشه همان نقد تکنیکال است، چراکه همیشه به پیرنگ که مهم‌ترین عنصر داستان است برمی‌گردد.

داستان عنصر مهم در پیشرفت یک کتاب است

این مدرس داستان‌نویسی عنوان کرد: نقد محتوایی معمولا به آثار تاریخی باز می‌گردد به عنوان مثال ما شیعیان در داستان‌های مذهبی تمایل نداریم از خط قرمزهایمان عبور کنیم.
 
سلیمانی ازندریانی در خصوص نقد روانشناسانه گفت: این نقد نیز باید توسط کسی انجام شود که هم به تکنیک‌های روانشناسی آشنا باشد و هم به عناصر داستانی.
 
وی نقد داستان را عنصری مهم در پیشرفت یک کتاب دانست و گفت:بدون نقد هیچ‌رشدی نخواهیم کرد. مابرای بازنویسی داستان‌مان باید بتوانیم خودمان را نقد کنیم. نقد یعنی جدا کردن سره از ناسره، اما ما متاسفانه همواره با نقد سلیقه‌ای مواجه هستیم.
 
سلیمانی ازندریانی اساس داستان را تخیل دانست و گفت: ممکن است یک داستان بر اساس زندگی فردی دیگر باشد اما جزییات همیشه از تخیل نویسنده برآمده است.