وی ادامه داد: جالب اینجاست که اقبال لاهوری هم به مصرع دیگر بیت یزید اشاره کرده است، می‌توان نتیجه گرفت یزید قدرت ادبی بالایی داشته که حافظ و اقبال، از شعرش اقتباس کرده‌اند.
کریمی افزود: اگر بپذیریم غزل حافظ چند ارجاع به واقعه کربلا دارد، آن وقت بهتر می‌توان گفت حافظ رندانه در شعر یزید تصرف کرده است و سخن آن ملعون را مال خود کرده و علیه او به کار گرفته است.
در ادامه شاعران حاضر در محفل ادبی بیستون شعرهای خود را سرودند که بخشی از سروده‌ها از این قرار است:
«او که درغیرت و مردی به جهان ارباب است
تشنه ی بوسه به لبهای قشنگش آب است!
پسر شیر خدا باب الحوائج عباس
باب حاجات هر آزرده دل بی تاب است »
«تقدیم به قمر منیر بنی هاشم ابالفضل عباس با وفاترین برادر
اُخُوَت از تو باشد اعتبارش
توئی سنگ محک بَهرِ عیارش
بَرَد نام حسین هرکس به هرجا
نشیند نام عباس در کنارش»
سراینده: کیومرث سلطان آبادی
برای «امام حسین علیه السلام»؛
منم چون قطره و دریا حسین ست
شفیع من درآن دنیا حسین ست
چه باک از وحشت روز قیامت
که در آنجا حسابم با حسین ست
بر روی نی هم از همه بالاتری حسین
حتّی میانِ آن همه سر هم ، سری حسین
دیگر به روی نیزه مکن زلف را رها
دل از تمامِ آینه ها می بری حسین
تنها نه بر دلِ ما شیعیان ،که تو
بر هر که داشت ذرّه دلی دلبری حسین
دل را فقط به آن غمِ سُرخت سپرده ام
شایسته نیست رنگِ غم دیگری حسین
دانی که دست ما تُهی ازدُرّ و گوهرست
اما دو قطره اشک زما می خری حسین
در دشتِ عشق مثل تو مجنون ندیده ام
در بحرِ عشق کشتی پهناوری حسین
تاب و توانِ جنگ برایت نمانده است
چون داغدارِ مرگ علی اکبری حسین
جسمت هزارو نهصدو پنجاه زخم داشت
سالم نمانده از تو دگر پیکری حسین
بخشنده تر زدست تو دستی ندیده ام
انگشت داده ایّ و چه انگشتری حسین
دیروز اگر به نیزه سرت آیه می سرود
امروز نیز آیه ی روشنگری حسین
بعداز هزار و سیصدو هشتادو چند سال
داری هنوز (آینه) می پروری حسین
سراینده: مهدی شریفی شادفر
نظر شما