امیرحسین ماحوزی، در حاشیه نهمین همایش بین المللی شمس و مولانا در شهرستان خوی به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خوی ، گفت: مولانا جلال الدین محمد بلخی در تجربه‌ای شورانگیز به واسطه عشقی روحانی به شمس تبریزی هستی خویش را داو می‌نهد و به جهانی برتر دست می‌یابد، گونه‌ای که خود را دیگرگونه می‌نگرد.
وی افزود: سیمای شمس تبریزی که سبب این دگرگونی عظیم می‌شود همواره اسرارآمیز و در هاله‌ای از ابهام بوده است و برای درک آن چه در ضمیر ناآگاه مولانا از شمس نقش شده است یکی از راه گشاترین روش‌ها تحلیل تصاویر معشوق و عشق در دیوان شمس است، دیوانی که حاصل غلیان عاطفی مولانا و بازتاب عشق او به شمس تبریزی است و به قول مولانا حاصل تلقین شمس است.
ماجوزی ادامه داد: مقاله بنده با عنوان «سیمای معشوق در دیوان شمس تبریزی ومقایسه آن با عاشق از رهگذر تصاویر» ارائه دادم و در این مقاله بر آن هستیم تا از رهگذر پر بسامدترین تصاویر، چهره معشوق را تحلیل کنیم و با چهره عاشق مقایسه کند.
این استاد ادبیات ادامه داد: آن چه در این تصاویر جلب توجه می‌کند بهره‌گیری فراوان مولانا از عناصر طبیعت به‌ویژه طبیعت بی‌جان در وصف معشوق است و در این میان خورشید که یادآور نام شمس است بیشترین جلوه و تنوع را داراست.
ماحوزی افزود: معشوق و عشق همچنین در میان جانوران بیشتر به شیر ماننده است که می‌تواند جنبه‌های اساطیری مهر را تداعی کند و معشوق فراوان به جان و دل و عقل همین طور به عاشق تشبیه می‌شود که به گونه‌ای یگانگی عاشق و معشوق را تداعی می‌کند.
وی گفت: عاشق تقریبا به هر آن چه معشوق تشبیه می‌شود شباهت دارد و حتی به‌سان معشوق بر آنان تفضیل می‌یابد و این امر در میان شاعران ادب فارسی کاملا استثنایی است و به گونه‌ای نشان دهنده نوعی احساس وحدت در برخی تجربه‌های شهودی مولانا است.
جمعه ۷ مهر ۱۴۰۲ - ۱۷:۴۳
نظر شما