محمد گودرزی دهریزی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در خصوص سرفصل‌هایی که در کارگاه‌های آموزش داستان‌نویسی خود در دومین دوره آموزش شعر و داستان «قاصدک» ارائه داده است گفت: طبق سرفصل‌هایی که از قبل تعریف شده بود، قرار شد دوستانی که قبلاً آموزش‌های لازم را دیده بودند، در این کارگاه شرکت کنند. تأکید من بر نگارش داستان کودک است؛ یعنی داستانی که خردسال نیست و نوجوان هم نیست. در این کارگاه صرفاً داستان کودک آموزش داده شد؛ اما اسم کلی دوره مبانی آموزش داستان کودک و نوحوان است ولی من به طور اختصاصی در کارگاه خود روی داستان کودک تمرکز کرده بودم.

وی افزود: ما بیشتر بر شگردهای لازم برای نوشتن در مورد داستان کودک تمرکز کردیم و از آن‌جایی که این جلسات جنبه کارگاهی داشت، علاوه‌بر آموزش، تکلیف و نوشتن هم داشتیم و این دو مؤلفه را با هم جلو بردیم. سعی کردیم تکنیک‌ها و شگردها مرتب تزریق شود تا حاضران بتوانند پیش‌نویس یک داستان را که ایده‌اش در همین کلاس به ذهن‌شان رسیده است در پایان دوره ارائه دهند.

این نویسنده کودک و نوجوان نظر خود را درباره نحوه تعامل استاد و شاگرد در این کارگاه‌ها این‌طور بیان کرد: این بچه‌ها با انگیزه و هدف بزرگی در این دوره شرکت کردند. با یک موضوع اجباری طرف نبودیم. به همین خاطر خیلی علاقه‌مند و پیگیر بودند و روی هدف خود تمرکز می‌کردند. این انگیزه به خود ما هم منتقل می‌شد تا کار را با اشتیاق بیشتر و بهتری دنبال کنیم. به‌شخصه من از روند برگزاری کلاس‌ها خیلی راضی بودم.

این شاعر در ادامه گفت: یکی از بحث‌هایی که ما خیلی روی آن تأکید داریم این است که می‌گوییم نوشتن مهارت است. می‌توان این مهارت را آموخت و به دیگران آموزش داد. با تمرین‌کردن می‌توان در این مهارت ماهر شویم. با این رویکرد مهارتی که ما در داستان‌نویسی داریم می‌توان به نویسنده ماهری شد؛ اما به شرط اینکه بر نوشتن مداومت داشته باشند. این کارگاه‌ها و کلاس‌ها می‌تواند مفید و مؤثر باشد؛ ولی بارها بر این موضوع تأکید داشتم که موفقیت مشروط به نوشتن است؛ چون اگر در کارگاه شرکت کنند اما بر نوشتن مداومت نداشته باشند نویسنده نخواهند شد. هر چقدر در کلاس شرکت کنند اما هر روز مستمر ننویسند تأثیری ندارد. ما سعی کردیم تا جای امکان تجاربی را که داریم در اختیار دوستان قرار دهیم. ارتباطاتی که در این کارگاه‌ها شکل گرفته حفظ می‌شود. اگر لازم باشد حتماً کمک می‌کنیم؛ اما اصل ماجرا این است که هرکس تلاش کند و پشتکار و سماجت داشته باشد، به آشنا و حامی خاصی نیاز ندارد. این فرد خودش را ثابت می‌کند و می‌تواند اثرش را منتشر کند.

گودرزی در پایان عنوان کرد: من این بچه‌ها را بیشتر به سماجت‌داشتن تشویق کردم. یک مثالی هم از خانم جودی دلتون، نویسنده معروف زدم. کتابی دارد با عنوان «بیست‌وهشت اشتباه زندگی»؛ او می‌گوید اگر شما هم مانند من ۳۵ ناشر کتاب‌تان را رد کند و باز هم پشتکار داشته باشید که سراغ سی‌وششمین ناشر بروید، آن‌وقت نویسنده خواهید شد.