به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «آنچه والدین و مربیان باید بدانند» اثر رضا فرهادیان در ۱۲۷ صفحه به همت مؤسسه بوستان کتاب به چاپ بیست و پنجم رسید. کتاب حاضر، درصدد است والدین و مربیان را با روش تربیت و هدف آن از دیدگاه اسلام آشنا کند. برخی از موضوعاتی که در این کتاب بیان شده عبارت است از: ثمرات ارزشمند سیادت کودک در هفت سال اول، نتایج اختلاف والدین، روش‌های تربیتی، راه‌های شخصیت دادن به کودک و آثار بد تنبیه بدنی. این کتاب در ۱۱ بخش تألیف شده است؛ بخش اول با عنوان «تربیت فرزند و مراحل رشد او» به بیان هفت سال اول زندگی، مهم‌ترین دوران و ثمرات ارزشمند سیادت کودک در هفت سال اول پرداخته و تذکری درباره دوران سیادت و هفت سال دوم و سوم زندگی را مورد تأکید قرار داده است.
بخش دوم با عنوان «سه اصل اساسی در نظام تربیتی اسلام» به بررسی توحید و خدامحوری، تقوا و ابتلا پرداخته و مسئولیت تربیت و هماهنگی بین خانه و مدرسه را تشریح کرده است. «اصول روش‌های جدید تربیتی» عنوان سومین بخش از کتاب حاضر است که در آن ایجاد تعادل روانی، تغییر در باورها، تکیه بر مراحل رشد و فعال بودن شیوه آموزشی و تربیتی و استفاده از روش اکتشافی تبیین شده است.
نویسنده در بخش چهارم با عنوان «هماهنگی در خانه قبل از هماهنگی با مدرسه» نتایج اختلاف والدین و ریشه ایجاد عادت‌ها در کودکان را بیان می‌کند. بخش پنجم با عنوان «روش‌های تربیتی» به بررسی محبت، احترام گذاشتن به شخصیت کودک، تنبیه و تشویق پرداخته و برخورد منطقی، آگاهی‌های لازم و ضروری قبل از مدرسه و انضباط آگاهانه را به رشته تحریر درآورده است.
«نکات مهم کاربردی در تربیت کودکان»، «نمونه‌ای از احادیث و روایات درباره تمهیدات مراحل اولیه تربیت کودک» و «رهنمودهای حیات بخش از قرآن و روایات» عناوین بخش ششم، هفتم و هشتم کتاب مذکور هستند. بخش نهم، دهم و یازدهم «رهنمودهایی حیات بخش از قرآن» و «روایت درباره حقوق شوهر و وظایف زن نسبت به همسرش»، «حقوق فرزندان و وظایف اولیا و مربیان در برابر آنها و تذکر مهم در ارزشیابی تربیتی و آموزشی فرزندان» نام دارند.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «برخورد منطقی در تربیت فرزندان و متربیان: گاهی والدین معیارهای خود را وسیله سنجش رفتار بچه‌ها قرار می‌دهند، در حالی که ملاک رفتار بزرگسالان و ملاک رفتار نوجوانان متفاوت است و والدین نباید با میزان‌های خویش رفتار و اعمال فرزندان را بسنجند. لذا باید انتظارات و توقعات خود را با رشد جسمی، روانی، عقلی و ذهنی کودکان متناسب سازند. کسانی که بدون توجه به رشد و توانایی کودکان، اموری را که متناسب با استعدادشان نیست، از آنان توقع دارند، لطمه فراوانی به شخصیت آنان وارد می‌سازند. برخورد منطقی با خطاهای فرزند و هم‌چنین با نیازهای وی، یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد صمیمیّت است. خشونت شدید و در نظر نگرفتن خواسته‌های طبیعی متناسب با سنّ کودک، سبب می‌گردد که از صمیمیّت و نفوذ والدین بر کودک کاسته شود و کودک آنها را حامی و رازدار خود نداند. در این صورت زمینه توجه به افراد بیگانه و گرفتن دوستان ناباب فراهم می‌گردد. کودک باید در خانه احساس امنیت و آرامش کند و پدر و مادر را نزدیک‌ترین افراد و صمیمی‌ترین اشخاص نسبت به خود بداند، لذا نباید زودتر از موعد، از او انتظار رفتار منطقی داشت و یا در همه کارها با او به طور منطقی و خشک سخن راند، بلکه باید موقعیت او را درک کرد و متناسب آن با او برخورد نمود. کودک همچون گلی است که در موقعیت مناسب و زمینه مساعد، شکوفا می‌شود و اگر به صورت تحمیلی و زودتر از موقع باز شود، به زودی پژمرده خواهد شد».
نظر شما