حامد مکملی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قزوین گفت: این واژه‌ها، کلمات، جمله‌ها و این شعرها، قصه‌های من هستند برای گریختن از زندگی؛ قصه‌هایی که از رویای من جاری شده‌اند یا رویاهایی هستند که از قصه‌های من جاری شده اند. شعرهایی که حاصل رویاهای من هستند یا رویاهای من که این شعرها را سروده‌اند.
مکملی در ادامه تشریح کرد: این کلمه‌ها و جملات کمک کردند تا بتوانم روزهای واقعی زندگی را سپری کنم و نفس بکشم، ادامه بدهم و حرکت کنم. این شعرها و جمله‌ها رویاهایی موهوم هستند که گاهی وقت‌ها کاملاً در دسترس، حاضر و ملموس‌اند و زندگی‌اند و بیشتر وقت‌ها دورِ دوراند. آن‌قدر دور که شبیه یک تصور هستند در یک مه غلیظ. این اشعار یک راه بودند برای اینکه من بتوانم بین همه اتفاقات سخت و جمله‌های سخت و روزهای سخت، به لحظه‌های خودم رنگ بزنم.
این شاعر خاطرنشان کرد: در روزها و شب‌ها، حالت‌ها و رویاهای مختلف و کابوس‌های مختلف، حس‌ها و جمله‌ها هجوم می‌آورند به سمت آدم. فارغ از هر قالب و عنوان و هر شکلی که از قبل به آنها فکر کرده باشی؛ باید به ناچر از وجود آنها رها شد؛ به آنها شکل داد و آنها را چید و مرتبشان کرد. در نهایت فقط رها شدن از بند این حمله‌ها و هجوم‌ها است که گاهی حال آدم را خوب می‌کند و اجازه نفس کشیدن می‌دهد.
حامد مکملی نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر است که سیمرغ جشنواره فجر نیز در کارنامه هنر وی دیده می‌شود. از این نویسنده در سال گذشته دو کتاب نمایشنامه به نام های «آریوبرزن و روشنک» و «زندگیِ سگ‌مُرده و خانه نم زده» منتشر شد.
دو دفتر شعر «کوچه غم برده مرگ اندود» و «موهای جو گندمی عشق» با تیراژ ۵۰۰ نسخه در ۱۴۴ صفحه توسط انتشارات بوی کاغذ در تهران منتشر شده است.
نظرات