به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ارنست همینگوی، خالق رمان‌هایی چون «پیرمرد و دریا» و «وداع با اسلحه»، 46 سال پیش در چنین روزی، هنگامی که به تمیز‌کردن تفنگ شکاری خود مشغول بود، به اشتباه هدف اصابت گلوله تفنگ خود قرار گرفت و در 63 سالگی، دیده از جهان فرو بست.

از این نویسنده که در عمر خود به نوشتن داستان کوتاه، روزنامه نگاری و خلق رمان‌های داستانی پرداخته است، به عنوان درخشان‌ترین چهره ادبیات قرن بیستم ایالات متحده نام می‌برند.

عکس همینگوی در سال 1937 میلادی به عنوان جلد نشریه تایمز منتشر شد. او در سال 1953 به جایزه ادبی پولیتزر دست یافت و تنها یک سال بعد در 1954 جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد.

ارنست همینگوی در ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۸ در اوک پارک (Oak Park) ایالت ایلینویز چشم به جهان گشود. پدرش کلارنس یک پزشک و مادرش گریس معلم پیانو و آواز بود.

او پس از اتمام دوره دبیرستان، در سال ۱۹۱۷ میلادی برای مدتی در کانزاس‌سیتی به عنوان گزارشگر گاهنامه استار مشغول به کار شد. در جنگ جهانی اول او داوطلب خدمت در ارتش شد اما ضعف بینایی او را از این کار بازداشت در عوض به عنوان راننده آمبولانس صلیب سرخ در نزدیکی جبهه ایتالیا به خدمت گرفته شد. در ۸ ژوئیه ۱۹۱۸ مجروح و برای ماه‌ها در بیمارستان بستری شد.

در بازگشتش به ایالت متحده مردم شهر و محله‌اش در اوک پارک از او مثل یک قهرمان استقبال کردند. ارنست کار خبرنگاری را از سر گرفت و در سال ۱۹۲۱ ازدواج کرد.

سپس با همسرش در پاریس اقامت کردند و او در این کشور حرفه نویسندگی را از سر گرفت.طی همین دوران یعنی بین سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۶ بود که او در مقام یک نویسنده به شهرت رسید.

سبک ویژه او در نوشتن او را نویسنده‌ای بی‌همتا و بسیار تاثیرگذار کرده بود. در سال ۱۹۲۵ نخستین رشته داستان‌های کوتاهش، در زمانه ما، منتشر شد که به خوبی گویای سبک خاص او بود. خاطرات او از آن دوران که پس از مرگ او در سال ۱۹۶۴ با عنوان «عید متغیر» انتشار یافت، برداشتی شخصی و بی‌نظیر از نویسندگان، هنرمندان، فرهنگ و شیوه زندگی در پاریس دههٔ ۱۹۲۰ است.

در سال ۱۹۲۶ اولین رمان همینگوی بر پایه تجربه‌های بدست آمده‌اش از اسپانیا با نام «خورشید هم طلوع می‌کند» به چاپ رسید.

وی سپس بی وقفه به نوشتن پرداخت و تنها دو در طی دو جنگ اول و دوم جهانی از نوشتن باز ماند. وی در این دو جنگ شرکت جست و دو مدال افتخار و شجاعت نیز کسب کرد. 

از این نویسنده دوازه رمان و بیش از ده مجموعه داستان کوتاه باقی مانده است. 

همینگوی در ایران توسط مترجمانی چون نجف دریابندری، پرویز داریوش و ابراهیم گلستان شناخته شده است.