به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ روز چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۴ در سرای بینالملل نمایشگاه کتاب ۱۴۰۳ تهران نشستی با موضوع هنر بصری فرایندهای انقلابی مکزیک ایران برگزار شد.
در این جلسه گیرمو پوئنته اردوریگا سفیر مکزیک در ایران، رافائل مائوریللو استاد دانشگاه علامه طباطبایی، بهرام دبیری نقاش و محقق حضور یافتند و دبیری این نشست برعهده دیگو روئیز کایول معاونت سفارت مکزیک در ایران بود.
در ابتدای این برنامه تصاویری از نقاشیهای دیواری از موزهی خانه آبی در مکزیک پخش شد.
در شروع جلسه سفیر مکزیک گفت: هدف این جلسه بررسی آثار نقاشی دیواری در ایران و مکزیک است. نقاشیهای دیواری مکزیک دارای مفاهیم زیادی هستند، مفاهیمی که برگرفته از انقلابها در این کشور و معرف آرمانهای مردم مکزیک و رهایی از ظلم هستند.
او در ادامه افزود: این نقاشی ها به انقلابهایی میپردازد که برای رسیدن به هویت ملی بودهاند و در این نقاشیها به تصویر درآمدهاند.
گیرمو در ادامه به سه هنرمند شاخص در هنر دیواری مکزیک اشاره کرد و افزود: آنها با هنر خود، اتفاقات تاریخی و خواست مردم را در هنرهای تجسمی به نقش تبدیل کردند. آثاری که هماکنون در سراسر مکزیک در سازمانهای مختلف عمومی در معرض دید عمومی مردم قرار دارند.
وی درباره هنر نقاشی در ایران گفت: هنرمندان ایرانی قبل و بعد از انقلاب نیز جایگاه ویژهای در این هنر جهانی دارند. او درپایان صحبت خود به کتابی به ترجمه مهدی سحابی اشاره داشت که در ایران چاپ شده است. کتابی که به نقاشی دیواری مکزیک و تاثیری که این هنر در نقاشی دیواری ایرانی داشته است، میپردازد.
پیوند عمیق میان فرهنگ ایران و آمریکای لاتین
در ادامه بهرام دبیری از نقاشان دیواری در ایران گفت: دو پیوند بنیادی و عمیق میان فرهنگ ایران و آمریکای لاتین وجود دارد. اولی در ادبیات با ساختاری مانند «هزارویک شب» است. ساختاری هزارتو که در شعر و ادبیات آمریکای لاتین و مکزیک نیز در آثار هنرمندانی چون گابریل گارسیا مارکز در «صد سال تنهایی» قابل دنبال کردن است.
دبیری بخش دوم پیوند نمادین میان هنر ایران و مکزیک را در هنر نقاشی عنوان کرد و گفت: مانی پیامبر نقاشی ایران، آئینهای خود را در پردههای بزرگ به تصویر در آورده است.همین سنت ادامه یافت و به پرده خوانی و نقاشی قهوه خوانی رسید. مینیاتور هم به همین شکل دارای یک سلسله روایی براساس نقطهای مرکزی است. به این ترتیب تمایل به شمایل نگاری در آثار ایرانیان مشهود است.
وی افرود: منوچهر صفرزاده، ایوب امدادیان، شیدل و بنده گروهی از هنرمندان بودیم که در آغاز انقلاب ایران و زمان جنگ، روی برخی از دیوارهای مهم در معابر شهری را با موضوع انقلابی نقاشی کردیم. تمام این آثار در حال حاضر تخریب شده و از بین رفته است. بعد از آن شاهد نقاشیهای دیواری سفارشی روی معابر شهری هستیم که دیگر از آن حس انقلابی خودجوش در این آثار خبری نیست. من بعد از این اتفاق روش روایتگری تاریخ روی دیوار را به صورت خصوصی در آتلیه دنبال میکنم.
دیوار شهرها و خیابانها تبدیل به موزه میشود
در ادامه این نشست مائوریللو استاد دانشگاه علامه طباطبایی با ارجاع به پوسترهای معتبر در مکزیک و ایران سخنان خود را شروع کرد و به اشتراکات بصری در نقاشی بهرام دبیری و دیگو ریورا پرداخت.
او در ادامه گفت: پس از هر انقلابی، دستاورد آن به صورت نقاشی بر روی دیوارهای هر شهر نقش میبندد. در واقع با نقاشی دیواری، دیوار شهرها و خیابانها تبدیل به موزه میشود.
او در ادامه به کتاب نقاشی دیواری و انقلاب مکزیک به ترجمه مهدی سحابی اشاره کرد و گفت: نقاشی دیواری یک اثر موزهای برای مخاطب خاص هنری نیست و باید در سطح فهم همه مردم باشد. اتفاقی که در ایران رخ داده این است که نقاشان دیواری حرفه ای در ایران بعد از انقلاب در آتلیه خصوصی مشغول به کار شدهاند و نقاشی دیواری در ایران بعد از انقلاب از نظر کیفیت افت کرده است و به یک هنر شبهدولتی تبدیل شده است.
او در ادامه صحبتهای خود به بیوگرافی هنری چندتن از نقاشان دیواری ایرانی و مکزیکی پرداخت. او آثار نصرتاله مسلمیان، نقاش دیواری آذربایجانی پرداخت و به تطبیق آثار اوروزکو با مسلمیان پرداخت. همچنین آثار دیگو ریورا را در تطبیقی مشترک با بهرام دبیری قرار داد.
وی درباره جانمایی آثار نقاشان برتر دیواری در مکزیک افزود: آثار نقاشی ما در معرض دید عموم و در سازمانهای پررفتوآمد است اما متاسفانه در ایران این آثار حرفهای از هنرمندان برجسته ایران در آتلیههای خصوصی واقع شده است و در نمایش عمومی نیست.
وی در پایان از مرحوم اصغر کفاشچیان مقدم دیگر نقاش دیواری ایرانی و محمد حسن شیدل نام برد.
این نشست در سرای بین الملل واقع طبقه اول شبستان اصلی برگزار شد با حضور سفیر مکزیک و هنرمندان ایرانی و مکزیکی برگزار شد.
شما میتوانید اطلاعات کامل نمایشگاه کتاب ۱۴۰۳ تهران را از طریق این لینک بخوانید.
نظر شما