به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در همدان، بهارک بختیاری بعدازظهر شنبه با اشاره به برگزاری سلسله نشست‌های «با هم بخوانیم» در این کتابخانه اظهار کرد: سلسله نشست‌های (با هم بخوانیم) در کتابخانه علامه مجلسی ملایر هر دو هفته یکبار برگزار می‌شود.
وی ادامه داد: در این جلسات آثار کلاسیک ادبیات داستانی مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرند. تاکنون رمان‌های (فریدون سه پسر داشت) نوشته عباس معروفی، رمان (کارخانه کنسرو سازی) نوشته جان اشتاین بک و رمان‌های کوری و بینایی در سلسله نشست‌های کتابخوانی (با هم بخوانیم)) توسط کارشناسان حوزه‌های مختلف مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.
مسئول کتابخانه عمومی علامه مجلسی ملایر یادآور شد: در آخرین جلسه نقد کتاب (کوری) نوشته ژوزه ساراماگو توسط کارشناسان کارگروه (با هم بخوانیم) مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
بختیاری افزود: در جلسه نقد کتاب کوری ابتدا طوبی دشتی نویسنده و شاعر، این رمان را از منظر ادبی مورد بررسی قرار دادند.
وی گفت: سیر داستان به این صورت است که در پی کوری ۶ نفر شهروند عادی، شخصی پشت چراغ قرمز، سارق ماشین ها، پلیس، چشم پزشک، همسر چشم پزشک، مراجعه کننده مطب چشم پزشکی آنها در کلیسایی مخروبه کثیف و بدون امکانات قرنطینه میشوند و ادامه داستان؛ انسان‌ها در این رمان دچار کوری روانی هستند آنها عقل دارند، ولی عقلانیت ندارند.
شاهسوند، کارشناس ادبیات و استاد دانشگاه نیز در این نشست با ارائه توضیحاتی از جنبه جامعه شناختی داستان اظهار کرد: رمان کوری در عصر پسا مدرن نوشته شده، دوران پسا مدرن دورانی است که مذهب وجود ندارد و تعاملات و ارتباطات مردم در رمان کوری هر چقدر بیشتر است شیوع بیماری کوری نیز بیشتر می‌شود.
این کارشناس ادبیات عنوان کرد: مشکلات از جایی شروع می‌شود که محدودیت‌ها پیش می‌آید، اولین محدودیت فیزیکی همان بیماری کوری است و بعد نبودن امکانات در کلیسا است، انسانی که دچار محدویت باشد رفتارهای خطرناک از او سر می‌زند.
در ادامه رمان کوری از منظر روان شناسی نیز توسط کولیوند دبیر دبیرستان‌های ملایر مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
این فرهنگی همدان گفت: انسان‌ها در موقعیت‌های غیر عادی شخصیت اصلی خودشان را نشان می‌دهند و خودخواه میشوند، به حقوق دیگران تجاوز می‌کنند در مشکلات سخت امیدشان را از دست می‌دهند.
وی بیان کرد: انسان‌ها در نبود تفکر عقل و خردمانند شخص کوری که هیچ شناختی از اطراف ندارند عمل می کنند و رفتارهای نابخردانه انجام می‌دهند.
خالقی، یکی دیگر از اعضای انجمن نیز در مورد زندگی و شخصیت و زمانه ژوزه ساراماگو مطالبی را عنوان کرد.
وی گفت: ژوزه ساراماگو زندگی عاشقانه‌ای با همسرش داشته است و قهرمان داستان همسر پزشک است که در واقع بینا است و به خاطر همراهی با همسرش خود را نابینا نشان می‌دهد باعث نجات شخصیت‌های داستان می‌شود و نقش موثر یک زن با توجه به احساساتی که دارد در نجات انسان‌ها و جامعه در این رمان مشهود است.
خالقی گفت: در مورد سبک نویسندگی ساراماگو شخصیت‌ها در رمان کوری اسم ندارند و با جایگاه اجتماعی شان شناخته میشوند.
وی تصریح کرد: از ویژگی‌های نویسندگی او پاراگراف‌های طولانی که بعضاً گوینده محاوره‌ها مشخص نیست و خواننده نیز در خواندن این رمان دچار نابینایی است که هیچ جا را نمی‌بیند و با قوه اداراک خود تشخیص باید بدهد که گوینده کیست را نام برد.
نظر شما