سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - مهدیه سادات نقیبی: «تنزل الروح» و «آخرین نگاه» دو اثر هنری از حسن روح‌الامین و محمدعلی نادری، به تازگی در سحرگاه اربعین حسینی در بام کربلا به نمایش درآمده‌اند. این دو نقاشی عاشورایی، با بهره‌گیری از تکنیک‌های هنری و موضوعاتی عمیق، روایتی تصویری از واقعه کربلا را بازگو می‌کنند. این آثار نه تنها از نظر فنی و هنری قابل تأمل هستند، بلکه به دلیل محتوای معنوی و ارجاعات تاریخی‌شان، به مثابه پلی میان هنر و ایمان عمل می‌کنند.

«تنزل الروح» که از سوی حسن روح‌الامین خلق شده، با استفاده از رنگ‌های تیره و محزون، فضایی را به تصویر می‌کشد که در آن تراژدی کربلا به اوج می‌رسد. این نقاشی با تاکید بر حضور روحانی امام حسین (ع) و یارانش در میانه میدان نبرد، نوعی ارتباط معنوی و عمیق را با بیننده برقرار می‌کند. در این اثر، نور به عنوان نمادی از روحانیت و تقدس، از میان تاریکی‌ها ساطع می‌شود، به گونه‌ای که گویی حضور فرشتگان و ارواح در کنار شهدای کربلا حس می‌شود. این اثر با تأکید بر لحظات حساس و معنوی، بیننده را به تأمل در مورد شهادت و ایمان فرا می‌خواند.

در مقابل، «آخرین نگاه» اثر محمدعلی نادری، تمرکز بیشتری بر چهره‌ها و احساسات انسانی دارد. این نقاشی، لحظه‌ای را به تصویر می‌کشد که امام حسین (ع) آخرین نگاه خود را به یاران و خاندانش می‌اندازد. نادری با استفاده از جزئیات دقیق و رنگ‌های گرم، توانسته است احساسی از اندوه و عشق را در چهره‌های شخصیت‌های خود به نمایش بگذارد. این اثر، برخلاف «تنزل الروح»، به جای تمرکز بر جنبه‌های روحانی، بیشتر به جنبه‌های انسانی و احساسی واقعه کربلا پرداخته و توانسته است با مخاطب ارتباط حسی عمیقی برقرار کند.

آنچه این دو اثر را به هم پیوند می‌دهد، استفاده از روایت عاشورایی و تأثیر آن بر خلق یک فضای هنری است که بیننده را به تأمل وادار می‌کند. در این آثار، نوعی اقتباس غیرمستقیم از قصه امام حسین (ع) و واقعه کربلا وجود دارد. این اقتباس نه تنها در بازنمایی بصری واقعه، بلکه در تفسیر معنوی و انسانی آن نیز دیده می‌شود. روح‌الامین و نادری، هر دو با استفاده از تکنیک‌های هنری خاص خود، تلاش کرده‌اند تا عمق فاجعه و بزرگی حماسه عاشورا را به تصویر بکشند و به این ترتیب، این آثار نه تنها به عنوان نقاشی‌های مذهبی، بلکه به عنوان بیانیه‌هایی هنری از مقاومت، ایمان و شهادت قابل بررسی هستند.

این دو اثر به نوعی به بازخوانی واقعه عاشورا پرداخته‌اند و از طریق هنر، به تبیین مجدد این واقعه برای مخاطب امروز می‌پردازند. این بازخوانی، نه تنها در بُعد تاریخی و مذهبی، بلکه در بُعد هنری نیز انجام شده است. هنرمندان با بهره‌گیری از روایت‌های بصری، تلاش کرده‌اند تا روح واقعه را از دل تاریخ بیرون کشیده و آن را به زبانی نوین و قابل فهم برای نسل امروز ارائه دهند. در این راستا، «تنزل الروح» و «آخرین نگاه»، نه تنها به عنوان آثاری هنری، بلکه به عنوان وسایلی برای تبیین و ترویج پیام عاشورا عمل می‌کنند. این آثار، به نوعی بیانگر پیوند عمیق میان هنر و ایمان هستند. هنری که در خدمت ایمان و معنویت قرار می‌گیرد و تلاش می‌کند تا از طریق بیان بصری، به ترویج و انتقال پیام‌های عمیق انسانی و دینی بپردازد. این دو نقاشی، با نمایش در بام کربلا، در مکانی که خود نمادی از شهادت و ایمان است، به نوعی به کمال می‌رسند و نشان می‌دهند که چگونه هنر می‌تواند به یک وسیله برای تبیین و تقویت باورهای دینی تبدیل شود. در نهایت، «تنزل الروح» و «آخرین نگاه»، نه تنها به عنوان دو اثر هنری عاشورایی قابل تحسین هستند، بلکه به عنوان نمادهایی از پیوند میان هنر و معنویت، به بازتعریف واقعه عاشورا برای نسل‌های جدید پرداخته و نشان می‌دهند که چگونه می‌توان از طریق هنر، به بازخوانی و تجدید حیات ارزش‌ها و آموزه‌های دینی پرداخت. این آثار، با تأکید بر جنبه‌های روحانی و انسانی واقعه کربلا، به یادآوری اهمیت ایمان و شهادت در جامعه امروز کمک می‌کنند.