به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نشست «اهمیت منظومه کوش‌نامه در تحقیقات شاهنامه پژوهی و تاریخی» به همت گروه زبان و ادبیات فارسی خانه اندیشمندان علوم انسانی و با همکاری انجمن سرو سایه فکن در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

علی اصغر بشیری، پژوهشگر حوزه تاریخ و ادبیات، ابتدا در خصوص نویسنده کوش نامه توضیحاتی ارائه داد و گفت: او در قرن پنج و شش هجری زیسته و از تاریخ تولد و مرگ او اطلاعات دقیقی در دسترس نیست؛ او در دوره سلجوقی در همدان و أصفهان زیسته است.

وی همچنین راجع دسترسی به متن اصلی کوش نامه و سیر تاریخی یافتن آن، توضیح داد: آرتور گوبینو، نویسنده و تاریخ نگار فرانسوی، حدود ۲۰۰-۳۰۰ سال قبل به نسخه اصلی دسترسی پیدا کرد و آن را بعدها در جریان مهاجرت‌های خود در اختیار موزه بریتانیا قرار داد. بشیری همچنین راجع به گوبینو و سیر تاریخی کوش نامه توضیحاتی ارائه داد.

وی به اولین بررسی‌های روی کوش نامه که به همت غلام حسین یوسفی و جلال متینی صورت گرفته اشاره کرد، و راجع به فراز و فرودهای این روند تا سال ۷۴ که کتاب به چاپ و پخش رسید، توضیح داد: بعد چاپ این اثر و دسترسی پژوهشگران به آن، فصل جدیدی در این حوزه شروع می شود.

او همچنین به اهتمامی که کره جنوبی و چین روی کوش نامه صورت داده‌اند توضیح داد: در کوش نامه به نام چین و همچنین به نام سیلا اشاره شده است که منطقه‌ای در کره جنوبی است؛ تا به امروز سه همایش در کره جنوبی راجع به کوش نامه برگزار شده و سریال در این باب در حال تولید است، همچنین که مفصل‌ترین پژوهش‌ها راجع به کوش نامه در چین صورت گرفته است، و این در حالی است که ما با وجود پایان‌نامه‌های بسیاری که در این خصوص نوشته شده، تا به امروز نتوانستیم حتی یک کتاب در این باره منتشر کنیم.

وی به راجع به بخش دوم کوش نامه و جغرافیای مربوط به کشورهای آفریقایی نیز توضیحاتی ارائه داد و تصریح کرد: کوش نامه مهم‌ترین سندی است که ارتباط ایران با کشورهای آفریقایی را بیان می‌کند.

او به پرداختن مفصل شخصیت‌هایی مثل جمشید و آبتین در کوش نامه اشاره کرد و توضیح داد: حدود ۵-۱۰ بیت در شاهنامه راجع به آبتین است در حالی که در کوش نامه به حدود ۴۰۰۰ بیت می‌رسد. وی همچنین به تشریح سیر روایی بخشی از کتاب و داستان‌های مندرج در آن، پرداخت.

در آخر، جلسه با پرسش و پاسخ حول بحث‌های مربوط به موضوع نشست به اتمام رسید.