به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از ان‌پی‌آر، رمان «گتسبی بزرگ» (The Great Gatsby) اثر اف. اسکات فیتزجرالد، یکی از شاهکارهای ادبیات قرن بیستم آمریکاست که نخستین بار در سال ۱۹۲۵ منتشر شد. این رمان داستان زندگی جی گتسبی، مردی ثروتمند و مرموز، را از نگاه راوی‌اش، نیک کاراوی، روایت می‌کند.

نیک، که به تازگی به نیویورک آمده تا در بازار بورس کار کند، خانه‌ای اجاره می‌کند در نزدیکی عمارت باشکوه گتسبی. گتسبی که مهمانی‌های مجلل و پرزرق و برق برگزار می‌کند، در واقع همه این‌ها را با امید جلب توجه معشوق سابقش، «دیزی بوشانن»، ترتیب داده است. دیزی اکنون با مردی ثروتمند به نام تام بوشانن ازدواج کرده. گتسبی در تلاش است گذشته را بازسازی کند و دوباره عشق دیزی را به دست آورد ولی این تلاش‌ها سرانجامی تلخ دارد و داستان با پایانی تراژیک به اتمام می‌رسد که به نوعی نویسنده از این پایان با نماد افول رویای آمریکایی و شکاف طبقاتی عمیق جامعه یاد می‌کند.

در صدمین سالگرد انتشار این رمان و عرضه اولین نسخه‌های آن در نمایشگاه کتاب‌های عتیقه لندن در ماه ژوئن امسال رادیو ملی آمریکا نگاهی تازه به ادبیات عرضه شده توسط فیتزجرالد انداخته و ستون نویس این رسانه آمریکایی اعتقاد دارد که هنوز گتسبی در سال ۲۰۲۵ حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. به اعتقاد این رسانه شخصیت‌های اصلی رمان در آمریکای بی‌قرار هستند که در عصر مدرن جدید لذت می‌برند. عصری که اضطراب‌هایش در لحظه‌های ما دوباره با شدت تازه ظاهر شده است.

نیویورک پس از جنگ جهانی اول با موج عظیم دوم مهاجران، عمدتاً از شرق و جنوب اروپا، که در اواخر دهه ۱۸۸۰ به شهر سرازیر شده بود، دگرگون شده بود. تا سال ۱۹۲۰، تنها ۱ میلیون از ۶ میلیون ساکن شهر سفیدپوست و بومی بودند.

گتسبی بزرگ علاوه بر اندیشیدن در مورد اینکه چقدر رویای آمریکا می‌تواند یا باید گسترش یابد و شامل مهاجران، زنان و رنگین پوستان شود، موضوع تازه‌ای محسوب می‌شود.

خود فیتزجرالد گفته که رمانش درباره «آرزو» است ولی آرزو موفقیت را تضمین نمی‌کند. به یاد داشته باشید که جی.گتسبی، شخصیتی که تلاش می‌کند، که دست‌هایش را به سوی آن چراغ سبز برساند. چراغ سبزی که در انتهای اسکله‌ی خانه دیزی می‌درخشد، برای گتسبی نماد رویا و امید رسیدن به دیزی است و حالا در دنیای معاصر این چراغ نماد رویای آمریکایی است که شهروند این کشور در آرزوی آن است و شاید به خاطر همین این کتاب در لیست کتاب‌های ممنوعه در کتابخانه مدارس آمریکا اعلام شده است.

همانطور که گتسبی بزرگ به ما می‌گوید رویای آمریکایی ممکن است یک سراب باشد، این کار را به زیباترین زبانی که کسی تا به حال درباره آمریکا نوشته است، انجام می دهد، به ویژه در هفت یا چند صفحه آخر رمان که در آن نیک کاراوی از جستجوی «انسان» برای «چیزی متناسب با ظرفیت او برای شگفتی» صحبت می‌کند.

فیتزجرالد در «گتسبی بزرگ» با لحنی پیش‌گویانه نشان می‌دهد که وقتی رویا بر پایه ظاهر، ثروت، و گذشته ساخته شود، محکوم به شکست است. این پیام حتی امروزه، در عصر شبکه‌های اجتماعی و خودنمایی دیجیتال، از همیشه زنده‌تر است. گتسبی هنوز میان ماست، فقط لباسش عوض شده.