به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)،احمدي با بيان اين كه ژورناليسم هميشه و همه جا در قرن اخير حضور داشته و اين اوضاع خاص كشور ما نيست، گفت: نه تنها در شعر، بلكه در سينما و تئاتر و نوول و رمان هم، وضع به همين صورت است.
وي با تاكيد بر اين كه بيشتر ويژه‌نامه‌هاي ادبي روزنامه‌ها و مجلات به كشكول شبيه هستند، افزود: حتي نشرياتي كه مدعي نخبه‌گري در شعرند هم از اين قاعده مستثني نيستند و همه نوع شعر چاپ مي‌كنند.
احمدي دليل اين رويه را در درجه نخست شرايط اقتصادي نشريات و نياز آنها به فروش بيشتر عنوان كرد و يادآور شد:معمولا با انتشار يك يا دو شماره از يك مجله تخصصي ادبي، آن نشريه ورشكست مي‌شود و در اين شرايط طبيعي است كه روزنامه‌ها نيز، اقدام به چاپ همه نوع آثاري بكنند. چون تيراژ روزنامه به هر حال بايد بالا برود.
وي علاوه بر بيان مطالب فوق، قصور جوانان و مدعيان نخبگي را هم كم ندانست و خاطرنشان كرد: اگر نيما و فروغ به آن سطح از شاعري رسيدند كه غير قابل حذف شدند، بيش و پيش از همه به دليل تسلط عجيب آن دو بر متون ادبي كهن و امروز بود.
احمدي با اشاره به وبلاگ‌هاي متعدد ادبي اين شاعران اضافه كرد: اگر مساله نبودن تريبون مطبوعاتي است كه اين افراد مطرح نمي‌شوند، در وبلاگ‌هاي شخصي‌شان كه بايد بتوانند آثار مهم‌شان را بي‌دغدغه مطرح كنند. ولي من در اين وبلاگ‌ها هم آثار چندان شاخصي نمي‌بينم.
وي در پايان تصريح كرد: شاعران امروز كم مي‌خوانند و مدعي هم هستند.
چهارشنبه ۱۰ مرداد ۱۳۸۶ - ۱۲:۳۸
نظرات