به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، خطابه غدير يك استثنا بين همه سخنراني‌هاي جهان است. آنچه از فراز منبر غدير بر زبان مبارك پيامبر(ص) جاري شد، از نظر زمان و مكان و تداركات و برنامه‌هاي جانبي به‌گونه‌اي بي‌سابقه به انجام رسيد كه نظير آن -نه قبل و نه بعد از آن- ديده نشده است. اين ادعايي است كه نويسنده اين اثر، در صدد اثبات آن بوده‌ است.

در يك نگاه مهمترين و مفصل‌ترين سخنراني در تاريخ شش هزار ساله انبياء، با پيش‌بيني‌ها و تداركات مفصلي از طرف خدا و رسول در نظر گرفته شد تا به صورتي كاملا استثنايي و به ياد ‌ماندي اجرا شود؛ به‌گونه‌اي كه هيچ‌يك از اوامر الهي آن‌گونه ابلاغ نشده بود،‌ چنانچه امام باقر(ع) مي‌فرمايد: «لم يناد بشي‌ء مثل ما نودي بالولاية يوم‌الغدير؛ هيچ حكمي مانند ولايت در روز غدير اعلام نشده است».

در نگاهي ديگر، اين ويژگي به ضميمه اهداف بلندي كه به عنوان مهمترين هدف آفرينش در نظر بود، باعث شد تا سخن به‌گونه‌اي باشد كه براي احدي جاي اعتراض باقي نماند، چنانچه حضرت زهرا(س) مي‌فرمايد: «خدا بعد از روز غدير براي احدي حجتي و عذري باقي نگذاشت». از بعدي ديگر بايد خاتم پيامبران، آخرين رسالت انبياء را به فرمان «بلغ ما انزل اليك من ربك» چنان ابلاغ نمايد كه جاي هيچ سخني باقي نماند، چنانچه اميرالمومنين(ع) مي‌فرمايد: «پيامبر(ص) در روز غدير براي احدي حجتي و براي گوينده‌اي سخني باقي نگذاشت».

در نظر بگيريد سخناني مي‌خواهد به بشريت منتقل شود كه ذخيره خداوند براي روز «كمال دين» و «تمام نعمت» است، و پروردگار مي‌خواهد با اعلام «رضيت لكم‌الاسلام دينا» امضاي خود را بر خط پاياني بعثت پيامبران(ص) نشان دهد. چه برنامه حساب شده‌اي بايد تدارك ديده مي‌شد كه با پايان آن دشمنان اقرار كنند كه «بطل كيدنا» و «نقشه‌هاي ما برآب شد»؛ و چه اتمام حجت عميقي بايد صورت گرفته باشد كه خداوند در متن قرآن تاثير آن را با «اليوم يئس‌الذين كفروا من دينكم» ياد كرده باشد، و حضرت زهرا(س) بفرمايد: «به خدا قسم پيامبر(ص) در روز غدير چنان پيمان ولايت را براي علي(ع) محكم كرد كه اميدها را از دخالت در آن قطع كرد».

با توجه به اين اهداف بلند، جا دارد چه مقدماتي براي‌ آن سخنراني عظيم در نظر گرفته شود؟ چه كساني بايد براي تداركات و اجراي چنين مراسمي انتخاب شوند؟ آرايش چنين مجلسي از نظر زمان و مكان چگونه بايد باشد؟ چه تدابير امنيتي براي حفظ نظم و آرامش مجلس بايد در نظر گرفته شود؟ كيفيت سخنراني چگونه مي‌تواند از ساير خطابه‌ها متفاوت باشد؟ فراز و اوج و نشيب سخن، چه مراحلي را براي اهداف از پيش تعيين شده بايد طي كند؟ همه اين پيش‌بيني‌ها براي بدست آمدن بهترين نتيجه و نشان دادن عظمت آن سخنراني از سوي خدا و رسول، در جامع‌ترين گونه آن تدارك ديده شد. در كنار آن، از آغاز سفر تا روز بازگشت به مدينه، نزول پياپي وحي پشتيبان آن مراسم عظيم بود و مستقيما برنامه‌هاي آن را هدايت مي‌فرمود، به‌گونه‌اي كه نظير آن در تاريخ بشريت ديده نشده است.

«غدير» واقعه‌اي است لايق لقب «قرآني»! نقطه آغاز آن با قرآن، همه مراحل آن با نزول پي در پي قرآن، تار و پود خطابه‌اش آميخته با آيات قرآن، و خاتمه آن با حضور قرآن، كه اين همه واقعه‌اي در سايه‌سار قرآن براي ما ترسيم مي‌كند.

كجاي تاريخ اسلام را سراغ داريم كه در يك ماه بيش از 200 آيه قرآن در فراز و نشيب يك ماجرا نازل شده يا مورد استناد قرار گرفته باشد؛ و يا كدام خطابه را سراغ داريم كه بيش از 100 آيه قرآن در آن شاهد آورده شده باشد. كدام برنامه اسلام را مي‌شناسيم كه دو آيه بسيار مهم قرآن مستقيما و صريحا معرف آن باشد: يكي دستور به ابلاغ آن با «يا ايهاالرسول بلغ ما انزل اليك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت رسالته والله يعصمك من‌الناس» كه با ضمانت الهي به استقبال مبلغ اعظم غدير مي‌آيد؛ و ديگر نتيجه ابلاغ آن با «اليوم اكملت لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتي و رضيت لكم‌الاسلام دينا» كه امضاي خالق جهان را بر اين ابلاغ عظيم اعلام مي‌نمايد.

سراسر خطبه يك ساعته پيامبر(ص) در غدير، آميخته با آيات قرآن است. چند سوره به‌طور كامل در متن خطبه قرائت شده و مورد استناد و تفسير قرار گرفته است. آياتي نيز به صراحت يا به صورت ضمني در خطابه غدير آمده كه اشاره آن به آيات قرآن واضح است. در كنار اين حضور قرآن در غدير، بيانات مفصلي درباره عظمت قرآن و تفسير آن و صاحبان چنين مقامي در خطبه غدير به چشم مي‌خورد. ارتباط عميق اين آيات با اصل واقعه غدير قابل توجه است. در حالي كه محور سخن در غدير ولايت اهل‌بيت(ع) است، اوامر خاص مربوط به آن، معرفي دوستان و دشمنان ولايت،‌ نشان دادن مرزهاي ولايت و برائت، شناخت مقام والاي عصمت، همه در سايه قرآن بيان شده، و به‌گونه‌اي منسجم غدير را از متن قرآن استخراج كرده و قرآن را در متن غدير جاي داده است.

در بخشي از مقدمه اين اثر مي‌خوانيم: «پرونده هزار و چهارصد ساله غدير، با كليد "من كنت مولاه فعلي مولاه" گشوده شد و دو جلوه از خود نشان داد: "اللهم وال من والاه... و انصر من نصره"؛ "اللهم عاد من عاداه... و اخذل من خذله".
اينك از بلنداي چهارده قرن، افق‌هاي دوردستي را مي‌توان نگريست كه تقابل دو جبهه غدير و سقيفه در اين پرونده منعكس شده است.
از منبر پيامبر(ص) در غدير، اقدامات موافق و مخالف هويدا شد و ادامه يافت تا روزي كه غدير به دست سقيفه به خون نشست. آنان‌كه در سقيفه سياه جمع شدند و بر منبر آن ابوبكر و عمر را معرفي كردند، در واقع جبهه‌اي در برابر غدير سبز تشكيل دادند و براي نابودي آن، پرچم سفيد علوي را سرخگون كردند و از آن روز، غدير گرانسنگ امتحان شد.
پرونده غدير هرگز بسته نمي‌شود تا روز قيامت كه در پيشگاه محمد و علي(صلوات‌الله عليهما و آلهما) باز شود و همه درباره آن، مورد سوال قرار گيرند.
در يك نگاه برگ‌هاي اين پرونده شامل رويارويي‌هاي طرفداران غدير و سقيفه، مناظرات و اتمام حجت‌هاي غدير، اقرارهاي دشمنان درباره آن، بحث‌هاي علمي غدير، ميراث مكتوب غدير، شعر و ادبيات غدير و يادبودهاي غدير است.
همه اينها خاطرات شيرين و تلخ غدير در چهارده قرن است، كه كتاب حاضر در صدد ترسيم گوشه‌اي از آن است.»

چاپ ششم كتاب «چهارده قرن با غدير» در شمارگان 3000 نسخه، 240 صفحه و بهاي 19000 ريال راهي بازار نشر شد.