به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، علي(ع) جانشين بر حق پيامبر(ص) و امام شيعيان(مسلمين) است. اگر بخواهيم از بزرگ‌مردي ناشناخته سخن بگوييم، بايد چنين شروع كنيم كه او با هر دسته از مردم به مرام خود سخن مي‌گفت و برخورد مي‌كرد.
 
در بخشي از اين كتاب آمده است: علي(ع) با متفكران از منظر بلندي فكرشان، با نيكوكاران از جهت نيكي عملشان، با دانشمندان به علم زيادشان، با محققان از حيث تحقيق و كاوش مستمرشان، با محبت‌پيشگان از نظر مهر و عطوفت‌شان، با بي‌‌رغبتان به دنيا از سيره زهد و بي‌‌رغبتي‌شان، با مصلحان اجتماعي از شيوه اصلاحات‌شان، با دردمندان از درد فراوان‌شان، با ستم‌ديدگان از احساس مظلوميت‌شان، با اديبان با ادب‌شان، با قهرمانان از نظر شجاعتشان، با شهيدان به درجات والايشان و با انسانيت هر زماني به آنچه كه آن را شرف مي‌بخشد و بلند مرتبه مي‌سازد، برخورد مي‌كرد.

او تنها امير تاريخ است كه در زمان رياستش به دست خود آسياب مي‌چرخاند و كفش خود را وصله مي‌زد. او يگانه عادلي است كه هميشه بر پايه حق عمل مي‌كرد، حتي اگر همه مردم روي زمين عليه او متحد مي‌شدند و دشمنان، دشت و بيابان را پر مي‌ساختند، هرگز هراسي به دل راه نمي‌داد.

از كرامات امام علي(ع) اين است كه راهب يمامه، ابوطالب(ع) را به ولادت وي بشارت داد و به او گفت: به زودي فرزندي از تو به وجود مي‌آيد كه مهتر اهل زمانش مي‌شود، و اوست ناموس بزرگ و در زمان پيامبر(ص) او بازو و ياور، داماد و وزير وي است و من زمان او را درك نمي‌كنم و چون او را ببيني سلام مرا به وي برسان و نزديك است كه من هم او را ببينم (يعني زمان من به او نزديك است و ممكن است من هم ملاقاتش كنم).

هنگامي كه اميرالمومنين(ع) به دنيا آمد، ابوطالب(ع) رفت تا او را خبر كند، ديد از دنيا رفته است، برگشت نزد فرزندش(ع) و او را گرفت و بوسيد. اميرالمومنين(ع) بر او سلام كرد و گفت: «‌اي پدر! از نزد آن راهب دندان شكسته كه تو را به ولادت من بشارت داد، آمدي؟ و قصه راهب را بر او نقل كرد. پدرش ابوطالب گفت: راست گفتي اي ولي خدا!»

خطيب بغدادي (ابوبكر احمد‌بن علي) از اسماعيل‌بن جعفر (راوي موثق) ... از ابن‌عباس نقل كرده است كه در قرآن 300 آيه درباره علي‌بن ابي‌طالب نازل شده است. برخي از قدما مانند طبري و ابونعيم رساله‌هايي به نام «ما نزل من القرآن في علي» تاليف كرده‌اند. همچنين ابن حجر و شبلنجي از ابن‌عساكر، از ابن‌عباس موضوع 300 آيه را درباره علي(ع) نقل كرده‌اند.

در ضمن حديثي طولاني از حضرت‌رسول(ص) نقل شده كه آن حضرت فرمودند: «چون علي(ع) به دنيا آمد، زمين به نور او روشن گشت و روشني ستارگان دو برابر شد و مانند خورشيد طالع بود. او بر زمين سجده كرد و گفت؛‌ "گواهي مي‌دهم كه معبودي جز خدا نيست، و محمد پيغمبر خدا است، و علي وصي پيغمبر است، خداوند نبوت را به محمد و وصايت را به من ختم فرمود، و من اميرالمومنين‌ام"». 

وقتي علي(ع) متولد شد، حضرت‌رسول(ص) او را گرفتند و علي(ع) به يگانگي خدا، و نبوت پيغمبر، شهادت دادند و صحفي كه خداوند نازل كرده بود، خواندند و كلامي طولاني (با آن حضرت) داشتند.

رسول‌خدا(ص) در ضمن حديثي فرمودند: «اي علي! تو اميرالمومنان و پيشتاز نورانيان مي‌باشي و تو پدر دو سبط من و پدر امام‌هاي نه گانه از صلب حسيني، و مهدي اين امت از ماست».

چاپ نخست كتاب «امام علي(ع) بزرگمردي ناشناخته» در شمارگان 2000 نسخه، 95 صفحه و بهاي 9000 ريال راهي بازار نشر شده است.