به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، هفته گذشته جایزه نوبل ادبیات به دوریس لسینگ نویسنده انگلیسی زبان ایرانی الاصل اهدا شد. در همان زمان بحث ایرانی بودن این نویسنده در محافل ادبی ایران به جریان افتاد. این در حالی است که پیش از این تنها سه کتاب از آثار این نویسنده با شمارگان محدود در ایران به انتشار رسیده بود.

سال 1379 خورشیدی، برای اولین بار دو کتاب از این نویسنده به فارسی ترجمه و در ایران به انتشار رسید. «دری که می‌خواند» (The singing door) اولین اثر لسینگ است که توسط هوشنگ حسامی و به همت انتشارات تجربه در ایران منتشر شد. این نمایشنامه 32 صفحه‌ای از مجموعه Second Playbil انتخاب شده بود.

در همان سال یکی از معروف‌ترین رمان‌های این نویسنده نیز در ایران به انتشار رسید. «علف‌ها آواز می‌خوانند» (‎The grass is singing)، نام این رمان بود که در 302 صفحه، توسط انتشارات آذربد و با ترجمه آذر کریمی به بازار کتاب ایران عرضه شد.

ضیاالدین ترابی، سومین مترجم آثار لسینگ است که داستان «چال مورچه» را از مجموعه داستان ‎The grass is singing ترجمه کرد. این کتاب در 112 صفحه توسط انتشارات سوره مهر و در سال 1385 خورشیدی در ایران منتشر شد.

احتمالا پس از اهدای جایزه نوبل ادبیات به لسینگ و مطرح شدن این نویسنده در سطح جهانی، ترجمه و انتشار آثار او در کشور‌های مختلف رونق دیگری پیدا خواهد کرد. خبرها حاکی از آن است که هم اکنون چند مترجم زبان انگلیسی در ایران ترجمه رمان‌هایی از این نویسنده را آغاز کرده‌اند و به تا چند ماه دیگر رمان‌هایی همچون The Golden Notebook و This Was the Old Chief از آثار این نویسنده در ایران به انتشار می‌رسند. 

لسینگ به خاطر مجموعه متنوع آثارش که شامل نزدیک به 50 اثر می‌شود، 11 اکتبر 2007 در سن 87 سالگی برنده جایزه نوبل ادبیات شد تا عنوان مسن‌ترین برنده جایزه نوبل را نیز از آن خود کند.

او پيش‌تر جوایزی مانند «جایزه پرنس استرالیا»، جایزه ادبی بریتانیایی «دیوید کوهن»، جایزه یادبود «جیمز تیت بلک» را از آن خود کرده است. او همچنین از قبول لقب تشرفاتی «بانو» (Dame) امتناع کرده اما لقب تشریفاتی پایین‌تری را از ملکه بریتانیا پذیرفته است.