نجفعلی میرزایی، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) اظهار کرد: در جامعه علمی ما هم جای اخلاق نقد خالی است و هم منطق علمی آن سخت آسیب دیده است. این است که چهره زیبای نقد که می‌توانست و بایست به توسعه علم منجر شود و برای هر اهل علمی دارای جاذبه‌هایی باشد که در به نقد نهادن کار خود بر اراده ناقدان پیش قدم شود اما در فضای کنونی که نقد با تخریب و آبرو بردن از یک اثر و حتی صاحب آن یکی شده است، نقدها با نوعی پرخاش و عصبانیت از طرف اهالی قلم رو به رو می‌شود.

وی با بیان این‌که اگر چهره نقد ترمیم شود، زیبایی‌های آن نمایان می‌شود گفت: با ترمیم چهره نقد میوه‌های شیرین آن در کام اهالی کتاب و قلم می‌نشیند، آن‌گاه است که رشد علم و اندیشه در کشور ما سرعت تصاعدی خواهد یافت. در این فضاست که نه اهل قلم، خود شیفتگانه در وَهمِ مطلق‌انگاری و خودستایی گرفتار خواهند شد و نه تخریبگران و حیثیت‌بَران و آبروسوزان بر جایگاه ناقدان و ناصحان عرصه علم می‌نشینند.

مدیرعامل موسسه خانه کتاب عنوان کرد: در این صورت از برکات نقد، تاثیر آن بر ممیزی کتاب است؛ وقتی که هر کتابی به نقد کشیده شود، اگر دو هزار نسخه تیراژ کتاب است، سه برابر آن تیراژ نقد آن شود، دیگر جای نگرانی فزاینده برای سخت‌گیران در ممیزی نیست. اگر اکنون عده‌ای به صرف مخالف یا مختلف بودن اندیشه‌ای به نخستین چیزی که فکر می‌کنند، منع نشر و مساله ممیزی است، ریشه در جدی نبودن فضای نقد و آزاد اندیشی دارد.

وی گفت: نقد اندیشه‌های غلط (به نظر نویسنده) به عنوان پیوستی در دنیای نشر ایران اهمیت دارد تا هر نگران و دغدغه‌مندی بتواند با کمی زحمت مقاله و کتابی در نقد نوشتارهای غیرهمسو و نادرست بیابد. در این صورت این همه حساسیت از ممیزی گرفته می‌شود. راه تعدیل موضوع ممیزی در صنعت نشر ایران توسعه نقد علمی و گسترده است.

متن کامل این مطلب را اینجا مطالعه کنید.