قطعاتی از این مرقع توسط عبدالرشید و عباس نوری در تاریخ ۱۲۳۷ هجری‌قمری کتابت شده است. این مرقع نسخه‌ای بسیار ممتاز بوده که دارای جدول و کمند زرین با حواشی الوان و مذهب مرصع با تسمه‌اندازی است.
بین سطرها طلااندازی دندان موشی با گل و برگ ریز کار شده و ابیاتی از سعدی و حافظ و جامی دارد.
این نسخه در کتابخانه سلطنتی کاخ گلستان قرار دارد. این کتابخانه دارای ۳۱۳۷ نسخه است که قدیمی‌ترین آثارش با خط کوفی نوشته شده و نه تنها در ایران بلکه در جهان شناخته شده است.
میرعماد در کودکی، در قزوین اصول خوشنویسی را پیش استادانی مثل عیسی رنگ کار و مالک دیلمی یاد گرفت و در جوانی برای یادگیری بیشتر به تبریز رفت و از آموزش های استاد برگزیده آن زمان ملامحمد حسین تبریزی سود برد.
میرعماد از روی اثرهای استادان دیگری مثل بابا شاه اصفهانی، سلطانعلی مشهدی و میرعلی هروی می نوشت تا اینکه وی در بین خوشنویسان شش قرن پیش تا زمان خود بین همگان برجسته گردید.
میرعماد از تبریز به عثمانی و آنگاه حجاز رفت و سپس به ایران برگشت. مدتی در خراسان و هرات به عنوان نویسنده کتابخانه فرهاد خان قرامانلو، از امرای لشکریان شاه عباس، به کار اشتغال داشت. بعد از کشته شدن فرهاد خان به قزوین و آنگاه در ۱۰۰۸ قمری به اصفهان رفت.
شاه عباس دوازده سال بود که به پادشاهی رسیده بود و سلسله صفویه در صعود قرار داشت. به همین علت، هنرمندان به اصفهان می‌رفتند تا تحت حمایت شاه عباس قرار بگیرند. میرعماد یادداشتی به نستعلیق در مدح شاه نوشت و برایش فرستاد. شاه یادداشت را پسندید و وی را به بارگاه دعوت کرد.
میرعماد با توجه به اسم‌های شهرهایی که در کتاب‌هایش به آنها اشاره کرده است به حلب، دمشق، عثمانی و حجاز مسافرت کرده و احتمالا توفیق زیارت مکه مکرمه را هم پیدا کرده است. وی در ایران به اصفهان، قزوین، سمنان، دامغان، طبرستان و خراسان سفر کرده است. میرعماد شانزده سال در اصفهان زندگی کرد و شاگردان زیادی را تربیت کرد و اثرهای هنری زیادی به وجود آورد.
میرعماد از نزدیکان شاه عباس بود و همین موضوع باعث شد دیگران به او حسادت کنند. از جمله علیرضا عباسی پیش شاه از او بدگویی و وی را اهل سنت معرفی می‌کرد.
خشم شاه عباس کم کم بالا گرفت و عاقبت به مقصود بیک قزوینی، رئیس ایل شاهسون قزوین دستور داد که همراه اراذل و اوباش بر سر او بریزند. موقع سب، هنگامی که میرعماد به حمام می‌رفت آنان به او حمله کردند و او را کشتند.
خط میرعماد در زمان حیاتش نه فقط در ایران و دربار صفوی بلکه در دربار گورکانیان هند و پادشاهان عثمانی نیز جایگاه و منزلت به خصوصی داشت. گفته‌اند که خط وی را در زمان حیاتش با طلا عوض می‌کردند. وی در زمان مرگ از ثروتمندترین مردان ایران بوده آن‌چنان که خانه‌اش را وزیر وقت نتوانست بخرد.
گفته می‌شود به علت اینکه میرعماد مورد غضب شاه قرارگرفت تا چند روز کسی جرات نداشت جنازه‌اش را به خاک بسپارد. تا اینکه عاقبت ابوتراب خطاط اصفهانی از شاگردانش، وی را به خاک سپرد. البته بعد از به قتل رسیدن میرعماد، شاه عباس پشیمان شد.
نظر شما